سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۱۲۵
صاحب قران مملکت ای آصفی که هست نهج البلاغه : نامه ها
نامه به حارث همدانى در بیان مکارم اخلاق
<strong> و من كتاب له عليهالسلام إلى الحارث الهمذاني </strong> وَ تَمَسَّكْ بِحَبْلِ اَلْقُرْآنِ وَ اِسْتَنْصِحْهُ وَ أَحِلَّ حَلاَلَهُ وَ حَرِّمْ حَرَامَهُ وَ صَدِّقْ بِمَا سَلَفَ مِنَ اَلْحَقِّ وَ اِعْتَبِرْ بِمَا مَضَى مِنَ اَلدُّنْيَا لِمَا بَقِيَ مِنْهَا فَإِنَّ بَعْضَهَا يُشْبِهُ بَعْضاً وَ آخِرَهَا لاَحِقٌ بِأَوَّلِهَا وَ كُلُّهَا حَائِلٌ مُفَارِقٌ مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳
ز ناز هرگزت از من اگر سئوالی نیست جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۴۶
درون خلوت ما جز من و تو هیچ کسی نیست سنایی غزنوی : الباب السّادس فی ذکر نفس الکلّی و احواله
اندر مذمّت بددلی و بددل
مثلست این که در عذابکده مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۲
ای عارف گوینده نوائی برگو رشیدالدین میبدی : ۱۱۰- سورة النصر- المدنیة
النوبة الاولى
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. رهی معیری : ابیات پراکنده
صبح پیری
تا بر آمد صبح پیری پایم از رفتار ماند اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۷
دیده ام از گرد گلگون تو جولان دگر عطار نیشابوری : پندنامه
در بیان چارچیز که اندر خطر بود
چارچیزست ای برادر با خطر رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۴۲ - فانی اصفهانی رَحِمَة اللّه
اسم شریفش آقا سید رضا. خلف الصدق جناب آقا میر فاضل هندوستانی. آبا و اجدادش همه سادات عالی درجات و فضلای ستوده حالات بودهاند. حالا]والد[ماجدش میر فاضل به ایران توجه فرموده و در دارالسلطنهٔ اصفهان توطن نموده. شجرهٔ سلسلهٔ علیهٔ سیادتش به بیست واسطه کمابیش به ابراهیم بن امام همام موسی الکاظمؑمیپیوندد و در سنهٔ هزار و دویست و بیست و دو به جوار رحمت الهی پیوسته. خود جناب سید رضا بعد ازتحصیل علوم ظاهری به تصفیهٔ نفس و سلوک پرداخته و رشتهٔ صحبت از میر و ملوک قطع ساخته به ریاضات شرعیه و عبادات قلبیه کوشیده و بادهٔ ذوق و حال نوشید. به مراتب عالی فایض شد و در سنهٔ]۱۲۲۲[رحلت نمود. گویند از صحبت اهل دنیا رسته و با اصحاب حال پیوسته بود و گاهی فکر شعری مینمود، غزلی و مثنوی موزون میفرموده. فقیر اشعار او را مرتب و مدون نموده، دیباچهٔ مختصر بر دیوان او نگاشته و این ابیات را از آن منتخب داشته و در این دفتر مرقوم و ثبت نمود: سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۶۱
غنچه کی وامی کند چشم دل خود را ز خواب بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۶۵
عمرها شد عرق از هستی مبهم داریم شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳ - گوهرفروش
یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
در دلم جلوه نما یا شمری فرسنگ است اوحدی مراغهای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۱
همه کامیم برآید، چو در آیی ز درم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۹
چون دلت با من نباشد، همنشینی سود نیست سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۳
عبدالقادر گیلانی را رحمة الله علیه دیدند در حرم کعبه روی بر حصبا نهاده همیگفت ای خداوند ببخشای و گر هر آینه مستوجب عقوبتم در روز قیامتم نابینا بر انگیز تا در روی نیکان شرمسار نشوم واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۶
چشم شوخم در رخ او خیرگی بسیار کرد کسایی مروزی : دیوان اشعار
پنجاه سالگی شاعر
به سیصد و چهل یک رسید نوبت سال
قطعه شمارهٔ ۱۲۵
صاحب قران مملکت ای آصفی که هست نهج البلاغه : نامه ها
نامه به حارث همدانى در بیان مکارم اخلاق
<strong> و من كتاب له عليهالسلام إلى الحارث الهمذاني </strong> وَ تَمَسَّكْ بِحَبْلِ اَلْقُرْآنِ وَ اِسْتَنْصِحْهُ وَ أَحِلَّ حَلاَلَهُ وَ حَرِّمْ حَرَامَهُ وَ صَدِّقْ بِمَا سَلَفَ مِنَ اَلْحَقِّ وَ اِعْتَبِرْ بِمَا مَضَى مِنَ اَلدُّنْيَا لِمَا بَقِيَ مِنْهَا فَإِنَّ بَعْضَهَا يُشْبِهُ بَعْضاً وَ آخِرَهَا لاَحِقٌ بِأَوَّلِهَا وَ كُلُّهَا حَائِلٌ مُفَارِقٌ مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳
ز ناز هرگزت از من اگر سئوالی نیست جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۴۶
درون خلوت ما جز من و تو هیچ کسی نیست سنایی غزنوی : الباب السّادس فی ذکر نفس الکلّی و احواله
اندر مذمّت بددلی و بددل
مثلست این که در عذابکده مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۲
ای عارف گوینده نوائی برگو رشیدالدین میبدی : ۱۱۰- سورة النصر- المدنیة
النوبة الاولى
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. رهی معیری : ابیات پراکنده
صبح پیری
تا بر آمد صبح پیری پایم از رفتار ماند اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۷
دیده ام از گرد گلگون تو جولان دگر عطار نیشابوری : پندنامه
در بیان چارچیز که اندر خطر بود
چارچیزست ای برادر با خطر رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۴۲ - فانی اصفهانی رَحِمَة اللّه
اسم شریفش آقا سید رضا. خلف الصدق جناب آقا میر فاضل هندوستانی. آبا و اجدادش همه سادات عالی درجات و فضلای ستوده حالات بودهاند. حالا]والد[ماجدش میر فاضل به ایران توجه فرموده و در دارالسلطنهٔ اصفهان توطن نموده. شجرهٔ سلسلهٔ علیهٔ سیادتش به بیست واسطه کمابیش به ابراهیم بن امام همام موسی الکاظمؑمیپیوندد و در سنهٔ هزار و دویست و بیست و دو به جوار رحمت الهی پیوسته. خود جناب سید رضا بعد ازتحصیل علوم ظاهری به تصفیهٔ نفس و سلوک پرداخته و رشتهٔ صحبت از میر و ملوک قطع ساخته به ریاضات شرعیه و عبادات قلبیه کوشیده و بادهٔ ذوق و حال نوشید. به مراتب عالی فایض شد و در سنهٔ]۱۲۲۲[رحلت نمود. گویند از صحبت اهل دنیا رسته و با اصحاب حال پیوسته بود و گاهی فکر شعری مینمود، غزلی و مثنوی موزون میفرموده. فقیر اشعار او را مرتب و مدون نموده، دیباچهٔ مختصر بر دیوان او نگاشته و این ابیات را از آن منتخب داشته و در این دفتر مرقوم و ثبت نمود: سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۶۱
غنچه کی وامی کند چشم دل خود را ز خواب بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۶۵
عمرها شد عرق از هستی مبهم داریم شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳ - گوهرفروش
یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
در دلم جلوه نما یا شمری فرسنگ است اوحدی مراغهای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۱
همه کامیم برآید، چو در آیی ز درم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۹
چون دلت با من نباشد، همنشینی سود نیست سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۳
عبدالقادر گیلانی را رحمة الله علیه دیدند در حرم کعبه روی بر حصبا نهاده همیگفت ای خداوند ببخشای و گر هر آینه مستوجب عقوبتم در روز قیامتم نابینا بر انگیز تا در روی نیکان شرمسار نشوم واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۶
چشم شوخم در رخ او خیرگی بسیار کرد کسایی مروزی : دیوان اشعار
پنجاه سالگی شاعر
به سیصد و چهل یک رسید نوبت سال
