هوش مصنوعی: این متن عرفانی از عطار نیشابوری بیانگر بی‌خبری انسان از حقیقت وجودی خداوند است. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات زیبا، ناتوانی انسان در درک کامل خداوند را توصیف می‌کند. او اشاره می‌کند که هرچند نام و نشان خداوند در همه جا حاضر است، اما انسان از حقیقت او بی‌خبر است. حتی عقل و بخت نیز از درک کامل خداوند عاجزند. شاعر در نهایت اعتراف می‌کند که شرح و بیان حقیقت خداوند غیرممکن است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم انتزاعی دارد. خوانندگان جوان‌تر ممکن است در درک کامل این مفاهیم دچار مشکل شوند.

غزل شمارهٔ ۳۹۴

ای در درون جانم و جان از تو بی خبر
وز تو جهان پر است و جهان از تو بی خبر

چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان
در جان و در دلی دل و جان از تو بی خبر

ای عقل پیر و بخت جوان گرد راه تو
پیر از تو بی نشان و جوان از تو بی خبر

نقش تو در خیال و خیال از تو بی نصیب
نام تو بر زبان و زبان از تو بی خبر

از تو خبر به نام و نشان است خلق را
وآنگه همه به نام و نشان از تو بی خبر

جویندگان جوهر دریای کنه تو
در وادی یقین و گمان از تو بی خبر

چون بی خبر بود مگس از پر جبرئیل
از تو خبر دهند و چنان از تو بی خبر

شرح و بیان تو چه کنم زانکه تا ابد
شرح از تو عاجز است و بیان از تو بی خبر

عطار اگرچه نعرهٔ عشق تو می‌زند
هستند جمله نعره‌زنان از تو بی خبر
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۹۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.