امام خمینی : غزلیات
لذت عشق
لذت عشق تو را جز عاشق محزون، نداند انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۰ - در تعریف کتاب مقامات قاضی حمیدالدین
هر سخن کان نیست قرآن با حدیث مصطفی امام خمینی : غزلیات
میلاد گل
میلاد گل و بهار جان آمد طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۹
روزی که دور از برم آن خوشخرام شد امام خمینی : غزلیات
جلوه جمال
کوتاه سخن که یار آمد غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۴۸ - آداب ستدن عطا
اما آداب ستدن عطا آن است که هرچه از شهبت بود نستاند و هرچه زیادت از حاجت وی بود طلب نکند و نستاند، مگر که به خدمت درویشان مشغول بود. پس اگر در ملاء بستاند و در سر بدهد این درجه صدیقان است و اگر طاقت این ندارد که خود بدهد با خداوند بگوید تا به مستحق رساند، اما مهم است نیت دهنده گوش داشتن که آن به هدیه بود یا به صدقه یا به ریا. امام خمینی : غزلیات
کتاب عمر
پیری رسید و عهد جوانی تباه شد امام خمینی : غزلیات
قصه مستی
آنکه دل خواهد، درون کعبه و بتخانه نیست امام خمینی : غزلیات
فتوای من
سر کوی تو، به جان تو قسم! جای من است شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹۸
در میخانه را گشادم باز صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱
زشت رو چون سازد از خود دور خوی زشت را؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۹۱
اگر جان دربهای می دهی بر می ستم باشد انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۵۹ - در افلاس و رنجوری خود
به خدایی که زنده و باقیست رشیدالدین میبدی : ۵۰ - سورة ق
۱ - النوبة الاولى
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. فریدون مشیری : آه، باران
همیشه با تو
معنای زنده بودن من، با تو بودن است. سیدای نسفی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴
ای شاه چراغ بزمت افروخته اند فریدون مشیری : از خاموشی
شکسته
آن سوی صحرا فریدون مشیری : بهار را باورکن
کوچ
بشر دوباره به جنگل پناه خواهد برد! صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۳
یک رشحه از تراوش لعلت به کام من کمالالدین اسماعیل : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
خه، شاد و کش آمدی کجایی؟
لذت عشق
لذت عشق تو را جز عاشق محزون، نداند انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۰ - در تعریف کتاب مقامات قاضی حمیدالدین
هر سخن کان نیست قرآن با حدیث مصطفی امام خمینی : غزلیات
میلاد گل
میلاد گل و بهار جان آمد طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۹
روزی که دور از برم آن خوشخرام شد امام خمینی : غزلیات
جلوه جمال
کوتاه سخن که یار آمد غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۴۸ - آداب ستدن عطا
اما آداب ستدن عطا آن است که هرچه از شهبت بود نستاند و هرچه زیادت از حاجت وی بود طلب نکند و نستاند، مگر که به خدمت درویشان مشغول بود. پس اگر در ملاء بستاند و در سر بدهد این درجه صدیقان است و اگر طاقت این ندارد که خود بدهد با خداوند بگوید تا به مستحق رساند، اما مهم است نیت دهنده گوش داشتن که آن به هدیه بود یا به صدقه یا به ریا. امام خمینی : غزلیات
کتاب عمر
پیری رسید و عهد جوانی تباه شد امام خمینی : غزلیات
قصه مستی
آنکه دل خواهد، درون کعبه و بتخانه نیست امام خمینی : غزلیات
فتوای من
سر کوی تو، به جان تو قسم! جای من است شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹۸
در میخانه را گشادم باز صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱
زشت رو چون سازد از خود دور خوی زشت را؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۹۱
اگر جان دربهای می دهی بر می ستم باشد انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۵۹ - در افلاس و رنجوری خود
به خدایی که زنده و باقیست رشیدالدین میبدی : ۵۰ - سورة ق
۱ - النوبة الاولى
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. فریدون مشیری : آه، باران
همیشه با تو
معنای زنده بودن من، با تو بودن است. سیدای نسفی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴
ای شاه چراغ بزمت افروخته اند فریدون مشیری : از خاموشی
شکسته
آن سوی صحرا فریدون مشیری : بهار را باورکن
کوچ
بشر دوباره به جنگل پناه خواهد برد! صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۳
یک رشحه از تراوش لعلت به کام من کمالالدین اسماعیل : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
خه، شاد و کش آمدی کجایی؟
