سعدی : قطعات
شمارهٔ ۷۴
تشنهٔ سوخته در چشمهٔ روشن چو رسید مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳۵
دوش آمد پیل ما را باز هندستان به یاد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۰۱
سرشکم صد سحر خندید و پیدا نیست تاثیری امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۹۶
آن چنبر پرحلقه و ان حلقه پرخم صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۷۵
مرا درد از شکیبایی فزون است سهراب سپهری : آوار آفتاب
روزنهای به رنگ
در شب تردید من ، برگ نگاه ! امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۲۸۹
ناز کم کن که نکویی به کسی دیر نماند سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۳۳
یکی از متعبّدان در بیشه زندگانی کردی و برگ درختان خوردی پادشاهی به حکم زیارت به نزدیک وی رفت و گفت اگر مصلحت بینی به شهر اندر برای تو مقامی بسازم که فراغ عبادت از این به دست دهد و دیگران هم به برکت انفاس شما مستفید گردند و به صلاح اعمال شما اقتدا کنند، زاهد را این سخن قبول نیامد و روی بر تافت. سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۴
ای گنج غم نهاده بویرانه دلم مولوی : دفتر پنجم
بخش ۱۵۴ - دگربار استدعاء شاه از ایاز کی تاویل کار خود بگو و مشکل منکران را و طاعنان را حل کن کی ایشان را در آن التباس رها کردن مروت نیست
این سخن از حد و اندازهست بیش طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۷
ز خون دیده من نامه به یار نویس فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۸
تا مرا عشق تو با دیوانگان زنجیر کرد سعیدا : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
در دار جهان که خاص و عامی چندند مولوی : دفتر دوم
بخش ۱۰۳ - عذر گفتن فقیر به شیخ
پس فقیر آن شیخ را احوال گفت خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷
ای که از سرچشمهٔ نوشت برفت آب نبات قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۹۷
یارم ز در در آمو، وشتن کنید وشتن اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲
آنکه پنهان دل ز مردم می برد پیداست کیست حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶۲
برفکن برقع از آن رویِ چو ماه آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۶
از کین چکند تا بدل ما دل تو؟! قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۳
بس که دود آه عاشق پرده افلاک شد
شمارهٔ ۷۴
تشنهٔ سوخته در چشمهٔ روشن چو رسید مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳۵
دوش آمد پیل ما را باز هندستان به یاد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۰۱
سرشکم صد سحر خندید و پیدا نیست تاثیری امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۹۶
آن چنبر پرحلقه و ان حلقه پرخم صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۷۵
مرا درد از شکیبایی فزون است سهراب سپهری : آوار آفتاب
روزنهای به رنگ
در شب تردید من ، برگ نگاه ! امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۲۸۹
ناز کم کن که نکویی به کسی دیر نماند سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۳۳
یکی از متعبّدان در بیشه زندگانی کردی و برگ درختان خوردی پادشاهی به حکم زیارت به نزدیک وی رفت و گفت اگر مصلحت بینی به شهر اندر برای تو مقامی بسازم که فراغ عبادت از این به دست دهد و دیگران هم به برکت انفاس شما مستفید گردند و به صلاح اعمال شما اقتدا کنند، زاهد را این سخن قبول نیامد و روی بر تافت. سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۴
ای گنج غم نهاده بویرانه دلم مولوی : دفتر پنجم
بخش ۱۵۴ - دگربار استدعاء شاه از ایاز کی تاویل کار خود بگو و مشکل منکران را و طاعنان را حل کن کی ایشان را در آن التباس رها کردن مروت نیست
این سخن از حد و اندازهست بیش طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۷
ز خون دیده من نامه به یار نویس فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۸
تا مرا عشق تو با دیوانگان زنجیر کرد سعیدا : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
در دار جهان که خاص و عامی چندند مولوی : دفتر دوم
بخش ۱۰۳ - عذر گفتن فقیر به شیخ
پس فقیر آن شیخ را احوال گفت خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷
ای که از سرچشمهٔ نوشت برفت آب نبات قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۹۷
یارم ز در در آمو، وشتن کنید وشتن اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲
آنکه پنهان دل ز مردم می برد پیداست کیست حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶۲
برفکن برقع از آن رویِ چو ماه آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۶
از کین چکند تا بدل ما دل تو؟! قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۳
بس که دود آه عاشق پرده افلاک شد
