امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۲
چمن را رنگ و بو چندین نباشد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲۷
آن را که غمی باشد و گفتن نتواند امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲۴
چون مرغ سحر از غم گلزار بنالد وحدت کرمانشاهی : غزلیات
غزل شماره 42
شکست گر دلت از کس مرنج ای عاقل امام خمینی : غزلیات
مستی عشق
در میخانه به روی همه باز است هنوز امام خمینی : غزلیات
روی یار
این رهروان عشق، کجا می‏روند زار؟ امام خمینی : غزلیات
دیار قدس
دست از دلم بدار، که جانم به لب رسید امام خمینی : غزلیات
عاشق دلباخته
سر خم باد سلامت که به من راه نمود امام خمینی : غزلیات
پرتو حُسن
خواست شیطان بد کند با من؛ ولی احسان نمود امام خمینی : غزلیات
عشقِ مسیحا دم
بلبل از جلوه گل، نغمه داوود نمود امام خمینی : غزلیات
آتش عشق
کیست کآشفته آن زلف چلیپا نشود انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۷
ز عهد تو بوی وفا می‌نیاید امام خمینی : غزلیات
روز وصل
غم مخور، ایّام هجران رو به‏پایان می‏رود امام خمینی : غزلیات
سلطان عشق
گر سوز عشق در دل ما رخنه گر نبود امام خمینی : غزلیات
مستی نیستی
در محضر شیخ، یادی از یار نبود امام خمینی : غزلیات
طریق عشق
فراق آمد و از دیدگان، فروغ ربود امام خمینی : غزلیات
دریای فنا
کاش، روزی به سر کوی توام منزل بود امام خمینی : غزلیات
سایه لطف
بوی گل آید از چمن، گویی که یار آنجا بود آذر بیگدلی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸
شد از دو چشم توام، چشم خونفشان هر دو؛ نصرالله منشی : باب البوم و الغراب
بخش ۱۳ - حکایت درودگر و زن خیانتکارش
بشهر سرندیب درودگری زنی داشت