خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۳۵
کشتند مرا کز تو پاکنده شوم افسر کرمانی : قطعات
شمارهٔ ۲
فشاند ژاله به گلشن سحاب نیسانی ترکی شیرازی : فصل اول - لطیفهنگاریها
شمارهٔ ۱۳۵ - گلبن رعنایی
تا چند نگارا تو! بدخوی و ستمکاری ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٨۶٠
کسیکه سفله و ادنای خلق بوده بود حزین لاهیجی : تذکرة العاشقین
بخش ۹ - تمثیل
ز استاد، که باد روح او شاد ملا احمد نراقی : باب چهارم
آیات و اخبار در فضیلت رجاء
و ما ابتدا بعضی از احادیث و آیاتی که در فضیلت رجاء و امیدواری رسیده بیان می کنیم و بعد از آن بیان اینکه رجای بی طاعت، غرور و حماقت است می نمائیم. سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۹۲ - مؤذن
وقت خفتن ساختم شوخ مؤذن را دعا یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰
چشم سیه مستش بخود نگشود از هم دیده را بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۸
ما را گلی از باغ تو چیدن نگذارند بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۶
خنجر کشید و عربده با اهل حال کرد مجیرالدین بیلقانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶
تا بسته بند زلف پریشان گشاده ای سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۱۶۹ - در توبه از گناهان
چون در هوای دل تن من گشت پادشاه نظیری نیشابوری : قصاید
شمارهٔ ۱۹ - در مدح اکبرشاه
نوروز شد کلید درعیش نوبهار آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۶
در صبحدمی که کردمی نافله ها سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۸۵ - کاردگر
کاردگر امرد که چون او نیست در شهر اوستاد میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۹
زین باده که دل زجام غیرت نوشید واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۷
بخود دم تا فرو بردم، سخن شد فرخی سیستانی : قطعات و ابیات بازماندهٔ قصاید
شمارهٔ ۳۴ - همو راست
بر وعده مرا شکیب فرمایی سیف فرغانی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شمارهٔ ۱۱۲
ای شده حسن تو را پیشه جهان آرایی غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸
به گیتی شد عیان از شیوه عجز اضطرار ما
رباعی شمارهٔ ۲۳۵
کشتند مرا کز تو پاکنده شوم افسر کرمانی : قطعات
شمارهٔ ۲
فشاند ژاله به گلشن سحاب نیسانی ترکی شیرازی : فصل اول - لطیفهنگاریها
شمارهٔ ۱۳۵ - گلبن رعنایی
تا چند نگارا تو! بدخوی و ستمکاری ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٨۶٠
کسیکه سفله و ادنای خلق بوده بود حزین لاهیجی : تذکرة العاشقین
بخش ۹ - تمثیل
ز استاد، که باد روح او شاد ملا احمد نراقی : باب چهارم
آیات و اخبار در فضیلت رجاء
و ما ابتدا بعضی از احادیث و آیاتی که در فضیلت رجاء و امیدواری رسیده بیان می کنیم و بعد از آن بیان اینکه رجای بی طاعت، غرور و حماقت است می نمائیم. سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۹۲ - مؤذن
وقت خفتن ساختم شوخ مؤذن را دعا یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰
چشم سیه مستش بخود نگشود از هم دیده را بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۸
ما را گلی از باغ تو چیدن نگذارند بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۶
خنجر کشید و عربده با اهل حال کرد مجیرالدین بیلقانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶
تا بسته بند زلف پریشان گشاده ای سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۱۶۹ - در توبه از گناهان
چون در هوای دل تن من گشت پادشاه نظیری نیشابوری : قصاید
شمارهٔ ۱۹ - در مدح اکبرشاه
نوروز شد کلید درعیش نوبهار آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۶
در صبحدمی که کردمی نافله ها سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۱۸۵ - کاردگر
کاردگر امرد که چون او نیست در شهر اوستاد میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۹
زین باده که دل زجام غیرت نوشید واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۷
بخود دم تا فرو بردم، سخن شد فرخی سیستانی : قطعات و ابیات بازماندهٔ قصاید
شمارهٔ ۳۴ - همو راست
بر وعده مرا شکیب فرمایی سیف فرغانی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شمارهٔ ۱۱۲
ای شده حسن تو را پیشه جهان آرایی غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸
به گیتی شد عیان از شیوه عجز اضطرار ما
