مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۰
ابشروا یا قوم هذا فتح باب بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۵۲
گر آن خروش جهان یکتا سری به این انجمن برآرد قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۰
به هوای صید یک ره، به گذار ما نیایی جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۵
زمین ز بار غم ما همین نه در ماند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۶۳
خنک آن کس که چو ما شد همگی لطف و رضا شد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۰
تا به کی چون آتش ای گل خانمانسوزی کنی فردوسی : پادشاهی کی‌کاووس و رفتن او به مازندران
بخش ۴
ازان پس جهانجوی خسته جگر میرزا آقاخان کرمانی : نامهٔ باستان
بخش ۸۹ - پادشاهی سنندج
نشاندند شاه سنندج به تخت جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۸۹
سخن سازی چو چشم یار در دنیا نمی باشد لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۴۴ - به شاهد لغت غر، به معنی دبه خایه
برون شدند سحرگه ز خانه مهمانانش واعظ قزوینی : رباعیات
شمارهٔ ۶
دایم نبود جوانی ایام تو را اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
دل بی قید من در پیچ و تابیست
دل بی قید من در پیچ و تابیست نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت حفظ اموال كعبه
<strong> وَ رُوِيَ أَنَّهُ ذُكِرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ اَلْخَطَّابِ فِي أَيَّامِهِ حَلْيُ اَلْكَعْبَةِ وَ كَثْرَتُهُ </strong> فَقَالَ قَوْمٌ لَوْ أَخَذْتَهُ فَجَهَّزْتَ بِهِ جُيُوشَ اَلْمُسْلِمِينَ كَانَ أَعْظَمَ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ اَلْكَعْبَةُ بِالْحَلْيِ فَهَمَّ عُمَرُ بِذَلِكَ وَ سَأَلَ عَنْهُ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عليه‌السلام مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۱۴
بار دیگر یار ما هنباز کرد امام خمینی : رباعیات
آن کیست؟
آن کیست که روی تو به هر کوی ندید؟ حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۳
روز وصل دوستداران یاد باد سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۰
همچو گرداب در قفای خودم یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲
چرخ ... چه ویران چه کند آبادم ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۱
آن بت که بحسن بیمثالش گفتند اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۰۸
عیش اگر خواهی سگ خوبان مردم زاده باش