آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۴
یک دم آن‌ را که فراغت ز دو عالم باشد
انوری : مقطعات
شمارهٔ ۹۹
بوطیب آنکه سرد و جفا گفت مر مرا
ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴۰
تمییز و هوش و فکرت و بیداری
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۱
در بحر کرم حرص و حسد پیمودن
عطار نیشابوری : بخش بیست و سوم
الحكایة و التمثیل
سالخورده پیر زالی تنگدست
سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۲
هر کجا گرم است بازار ادب، محجوب باش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۰
در باده‌کشی تو خویش را ریشه مکن
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۹
خود حال دلی بود پریشانتر از این
افسرالملوک عاملی : کوروش نامه
گشته شدن بردیا بدست برادر خود کامبوجیه
بسی شادمان گشت کامبوجیا
رشیدالدین میبدی : ۱۴- سورة ابراهیم- مکیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «وَ أُدْخِلَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ» هذه حکایة حال المؤمنین بعد قضاء الامر، آیت پیش وصف الحال کافران و بیگانگانست و مآل و مستقرّ ایشان و این آیت حکایت حال مؤمنانست و سرانجام کار ایشان مى‏گوید پس از آنک کار شمار برگزاردند و مرگ را گشتند هر کس را سزاى خویش دهند و بمستقرّ خود فرود آرند، دشمنان را بدوزخ و دوستان را ببهشت، آن گه بهشت را صفت کرد گفت: «تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ».
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۸
چون زرد و نزار دید او رو یک من
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۷
حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۶
چون جوشش خنب عشق دیدم ز تو من
عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹
چمن دل بردن آیین میکند باز
امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۲۲۲
گر کنی یاری و گر آزار بر من بگذرد
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۵
چون بنده نه‌ای ندای شاهی میزن
صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲
جویای تو با کعبهٔ گل کار ندارد
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۳
چندین به تو بر مهر و وفا بستهٔ من
اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در تحقیق زیارت قبور
نور با جان اگر چه همرنگست
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۲
چون شاه جهان نیست کسی در دو جهان