مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۵۷
هم کفرم و هم دینم و هم صافم و درد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۸
از صفای خاطر ما هیچکس آگاه نیست جهان ملک خاتون : مقطعات
شمارهٔ ۷
اگر به بند زمانه کسی شود محبوس مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۸
شاها شاها جهان پناها شاها قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۸۴
شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم مجد همگر : قطعات
شمارهٔ ۵۱
ای به حق شاهی که قدرت از علو مرتبت یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
مشنو که ز نیست هست و بودی زاید جمال‌الدین عبدالرزاق : قصاید
شمارهٔ ۵۸ - در وصف بنای مدرسه صدر منصور نظام الدین و مدح امیر نور الدین
زهی عالی بنای قصر معمور رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۸
رخ مانند گلبرگ ترش بین قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۲۰۴ - در مدح امیر جوانشیر
روزی که تو آن زلف پر از مشک فشانی یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۵۳
هر فیض که آب زندگانی بخشد فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۰
شوریده دل به سینه به عنوان کارگر حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۹
هیچ باشد که سفر کردۀ ما بازآید جمال‌الدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۷۵
هر که او عشق ترا نشناسد نجم‌الدین رازی : رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصدق فی مصداق العشق)
بخش ۳ - فصل
آنچه از ازدواج علو روحانی و علو جسمانی پدید آمد دو نوع بود: آسمانها و ملائکه و ازین دو نوع عبارت دو روز فرمود که «فقضیّهن سبع سموات فی یومین.» و آنچه از ازدواج سفل روحانی و سفل جسمانی پدید آمد از چهار نوع بود: مرکبات عناصر و نبات و حیوان و انسان آن را حواله بچهار روز کرد که «فی اربعهٔ ایّام سواء للسّائلین.» جویای تبریزی : مناقب
شمارهٔ ۸ - غزل
رنگین شده سرتاسر عالم ز بهار است قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۰
ای آن که ز پندار دلت بیزارست لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۵ - به شاهد لغت فوگان، به معنی فقاع
می‌بارد از دهانت خذو ایدون لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۵۱ - به شاهد لغت باسک، بمعنی خمیازه
چو باسک کند ماه من از خمار الهامی کرمانشاهی : خیابان اول
بخش ۴۸ - پنان گرفتن جناب مسلم به خانه ی طوعه
چو شد تیغ خورشید زرین حسام
رباعی شمارهٔ ۸۵۷
هم کفرم و هم دینم و هم صافم و درد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۸
از صفای خاطر ما هیچکس آگاه نیست جهان ملک خاتون : مقطعات
شمارهٔ ۷
اگر به بند زمانه کسی شود محبوس مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۸
شاها شاها جهان پناها شاها قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۸۴
شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم مجد همگر : قطعات
شمارهٔ ۵۱
ای به حق شاهی که قدرت از علو مرتبت یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
مشنو که ز نیست هست و بودی زاید جمال‌الدین عبدالرزاق : قصاید
شمارهٔ ۵۸ - در وصف بنای مدرسه صدر منصور نظام الدین و مدح امیر نور الدین
زهی عالی بنای قصر معمور رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۸
رخ مانند گلبرگ ترش بین قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۲۰۴ - در مدح امیر جوانشیر
روزی که تو آن زلف پر از مشک فشانی یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۵۳
هر فیض که آب زندگانی بخشد فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۰
شوریده دل به سینه به عنوان کارگر حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۹
هیچ باشد که سفر کردۀ ما بازآید جمال‌الدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۷۵
هر که او عشق ترا نشناسد نجم‌الدین رازی : رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصدق فی مصداق العشق)
بخش ۳ - فصل
آنچه از ازدواج علو روحانی و علو جسمانی پدید آمد دو نوع بود: آسمانها و ملائکه و ازین دو نوع عبارت دو روز فرمود که «فقضیّهن سبع سموات فی یومین.» و آنچه از ازدواج سفل روحانی و سفل جسمانی پدید آمد از چهار نوع بود: مرکبات عناصر و نبات و حیوان و انسان آن را حواله بچهار روز کرد که «فی اربعهٔ ایّام سواء للسّائلین.» جویای تبریزی : مناقب
شمارهٔ ۸ - غزل
رنگین شده سرتاسر عالم ز بهار است قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۰
ای آن که ز پندار دلت بیزارست لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۵ - به شاهد لغت فوگان، به معنی فقاع
می‌بارد از دهانت خذو ایدون لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۵۱ - به شاهد لغت باسک، بمعنی خمیازه
چو باسک کند ماه من از خمار الهامی کرمانشاهی : خیابان اول
بخش ۴۸ - پنان گرفتن جناب مسلم به خانه ی طوعه
چو شد تیغ خورشید زرین حسام
