مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۵۶
هل تا برود سرش به دیوار آید قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۴
می دید رویت آینه و دیده برنداشت عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۴۵
مرا چو شب هجر اضطراب بگدازد امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۱
چیست دانی ناله مرغ سحر هنگام صبح مجد همگر : قطعات
شمارهٔ ۹۷
خدایگانا با آب معجزات بنانت وفایی شوشتری : رباعیات
شمارهٔ ۴
مُشکی که ز نافه است و اصلش ز خطاست جمال‌الدین عبدالرزاق : قصاید
شمارهٔ ۱۱۴ - این قطعه متوسط را یکی از بزرگان عصر از طبع خود باستاد جمال الدین نوشته و او را نزد خود خوانده
ای نقشبند عالم جان اندرین جهان بلند اقبال : بخش دوم - داستان گل و بلبل
بخش ۱۰ - گفتگوی گل با بلبل
گل از بلبل از بس که در خنده شد واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۵۴
منعم بیا جهان را قسمت کنیم باهم سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۶۰
بسیار ز عاشقیت غمها خوردم عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۴۰۵
در دل شکنی آفت صرف است نگاهش رضی‌الدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸
صبا هر گاه وصف آن پری کرد طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۶۵
از چه رو دارد شب زلفت به تاریکی سری؟ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۵۵
هشدار که فضل حق بناگاه آید ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
آمدن سرمایه‌داری و رفتن دین
تا که سرمایه یافت آزادی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۵۴
هستی اثری ز نرگس مست تو بود جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۱۳ - دسته گل از چمن فضایل سخن چیدن و رشته اتمام سبب کتاب بر آن پیچیدن
پس از پیری و عجز و ناتوانی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۵۳
هر موی زلف او یکی جان دارد آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۹
طایف کعبه گر شبی بر حرم تو بگذرد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۵۱
هر لحظه همی خوانمش از راه بعید