فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۴
ترک مست تو به دست از مژه خنجر دارد ادیب الممالک : مثنویات
شمارهٔ ۸ - بمناسبت تاجگذاری ۱۳۳۲
ای تاج خدایگان اعظم نهج البلاغه : حکمت ها
آفت قدرت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ نَالَ اِسْتَطَالَ نهج البلاغه : حکمت ها
تأثیر اختلاف در انديشه
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْخِلاَفُ يَهْدِمُ اَلرَّأْيَ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰
ای فصل با باران ما، برریز بر یاران ما نهج البلاغه : حکمت ها
تأثیر نرمخویی
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ لاَنَ عُودُهُ كَثُفَتْ أَغْصَانُهُ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۲۱
بر سینه داغهای تمنا نوشته‌ایم ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۲
آن را که حدیث عشق در دل گردد نهج البلاغه : حکمت ها
نادیده گرفتن مشکلات
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> أَغْضِ عَلَى اَلْقَذَى وَ اَلْأَلَمِ تَرْضَ أَبَداً رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۷۳ - سلطان ولد رومی قُدِّسَ سِرُّه
اسم شریف آن جناب بهاءالدین محمد، خلف الصدق حضرت مولانا جلال الدین محمد مولوی معنوی صاحب کتاب مثنوی است و به سلطان ولد مشهور است. فاضل و کامل و بالغ و عاقل بود. چنانکه وقتی مولانا وی را به دمشق به استدعای حضور شیخ شمس الدین تبریزی فرستاد چندانکه شمس به وی اصرار فرمود که سوارشو. وی قبول ننمودو تمامی راه پیاده، در رکاب شمس الدین راه می‌پیمود. شمس به مولوی گفت: ما سری داشتیم و سرّی. در راه تو سرّ خود را به یک پسرت دادیم و سرّ خود را به پسر دیگرت دادیم. چنانکه عاقبت در دست علاء الدین محمد فرزند ناخلف مولوی به سعادت شهادت رسید. بالجمله مولانا بهاءالدین از محققین و عارفین بود. به غیر خاتمهٔ دفتر ششم مثنوی، اشعار در حالات و مقامات مولوی گفته. تیمّناً و تبرّکاً یک رباعی و چند بیتی از مثنوی‌اش نوشته شد: نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش هاى اخلاقى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْجُودُ حَارِسُ اَلْأَعْرَاضِ نهج البلاغه : حکمت ها
شاخصه هاى پرهيزكارى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اِتَّقُوا اَللَّهَ تَقِيَّةَ مَنْ شَمَّرَ تَجْرِيداً وَ جَدَّ تَشْمِيراً وَ كَمَّشَ فِي مَهَلٍ وَ بَادَرَ عَنْ وَجَلٍ وَ نَظَرَ فِي كَرَّةِ اَلْمَوْئِلِ وَ عَاقِبَةِ اَلْمَصْدَرِ وَ مَغَبَّةِ اَلْمَرْجِعِ نهج البلاغه : حکمت ها
خبر از ظهور حضرت مهدى عليه السلام
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> لَتَعْطِفَنَّ اَلدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ اَلضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا وَ تَلاَ عَقِيبَ ذَلِكَ وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى اَلَّذِينَ اُسْتُضْعِفُوا فِي اَلْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ اَلْوٰارِثِينَ نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش همانند شدن با خوبان
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> إِنْ لَمْ تَكُنْ حَلِيماً فَتَحَلَّمْ فَإِنَّهُ قَلَّ مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ إِلاَّ أَوْشَكَ أَنْ يَكُونَ مِنْهُمْ نهج البلاغه : حکمت ها
ارزشد حلم و بردبارى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> أَوَّلُ عِوَضِ اَلْحَلِيمِ مِنْ حِلْمِهِ أَنَّ اَلنَّاسَ أَنْصَارُهُ عَلَى اَلْجَاهِلِ نهج البلاغه : حکمت ها
دلسرد نشدن از ناسپاسی مردم
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> لاَ يُزَهِّدَنَّكَ فِي اَلْمَعْرُوفِ مَنْ لاَ يَشْكُرُهُ لَكَ فَقَدْ يَشْكُرُكَ عَلَيْهِ مَنْ لاَ يَسْتَمْتِعُ بِشَيْءٍ مِنْهُ ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٨١۶
با خرد از سر ضجرت سخنی میگفتم امیرخسرو دهلوی : خسرو و شیرین
بخش ۲۲ - جوی کندن فرهاد به دستور شیرین در کوه بیستون
برون آمد چو صبح عالم افروز سعدی : غزلیات
غزل ۵۴۷
خانه صاحب نظران می‌بری نهج البلاغه : حکمت ها
نتیجه ایستادن در برابر حق
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ أَبْدَى صَفْحَتَهُ لِلْحَقِّ هَلَكَ
غزل شمارهٔ ۱۶۴
ترک مست تو به دست از مژه خنجر دارد ادیب الممالک : مثنویات
شمارهٔ ۸ - بمناسبت تاجگذاری ۱۳۳۲
ای تاج خدایگان اعظم نهج البلاغه : حکمت ها
آفت قدرت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ نَالَ اِسْتَطَالَ نهج البلاغه : حکمت ها
تأثیر اختلاف در انديشه
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْخِلاَفُ يَهْدِمُ اَلرَّأْيَ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰
ای فصل با باران ما، برریز بر یاران ما نهج البلاغه : حکمت ها
تأثیر نرمخویی
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ لاَنَ عُودُهُ كَثُفَتْ أَغْصَانُهُ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۲۱
بر سینه داغهای تمنا نوشته‌ایم ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۲
آن را که حدیث عشق در دل گردد نهج البلاغه : حکمت ها
نادیده گرفتن مشکلات
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> أَغْضِ عَلَى اَلْقَذَى وَ اَلْأَلَمِ تَرْضَ أَبَداً رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۷۳ - سلطان ولد رومی قُدِّسَ سِرُّه
اسم شریف آن جناب بهاءالدین محمد، خلف الصدق حضرت مولانا جلال الدین محمد مولوی معنوی صاحب کتاب مثنوی است و به سلطان ولد مشهور است. فاضل و کامل و بالغ و عاقل بود. چنانکه وقتی مولانا وی را به دمشق به استدعای حضور شیخ شمس الدین تبریزی فرستاد چندانکه شمس به وی اصرار فرمود که سوارشو. وی قبول ننمودو تمامی راه پیاده، در رکاب شمس الدین راه می‌پیمود. شمس به مولوی گفت: ما سری داشتیم و سرّی. در راه تو سرّ خود را به یک پسرت دادیم و سرّ خود را به پسر دیگرت دادیم. چنانکه عاقبت در دست علاء الدین محمد فرزند ناخلف مولوی به سعادت شهادت رسید. بالجمله مولانا بهاءالدین از محققین و عارفین بود. به غیر خاتمهٔ دفتر ششم مثنوی، اشعار در حالات و مقامات مولوی گفته. تیمّناً و تبرّکاً یک رباعی و چند بیتی از مثنوی‌اش نوشته شد: نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش هاى اخلاقى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْجُودُ حَارِسُ اَلْأَعْرَاضِ نهج البلاغه : حکمت ها
شاخصه هاى پرهيزكارى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اِتَّقُوا اَللَّهَ تَقِيَّةَ مَنْ شَمَّرَ تَجْرِيداً وَ جَدَّ تَشْمِيراً وَ كَمَّشَ فِي مَهَلٍ وَ بَادَرَ عَنْ وَجَلٍ وَ نَظَرَ فِي كَرَّةِ اَلْمَوْئِلِ وَ عَاقِبَةِ اَلْمَصْدَرِ وَ مَغَبَّةِ اَلْمَرْجِعِ نهج البلاغه : حکمت ها
خبر از ظهور حضرت مهدى عليه السلام
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> لَتَعْطِفَنَّ اَلدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ اَلضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا وَ تَلاَ عَقِيبَ ذَلِكَ وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى اَلَّذِينَ اُسْتُضْعِفُوا فِي اَلْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ اَلْوٰارِثِينَ نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش همانند شدن با خوبان
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> إِنْ لَمْ تَكُنْ حَلِيماً فَتَحَلَّمْ فَإِنَّهُ قَلَّ مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ إِلاَّ أَوْشَكَ أَنْ يَكُونَ مِنْهُمْ نهج البلاغه : حکمت ها
ارزشد حلم و بردبارى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> أَوَّلُ عِوَضِ اَلْحَلِيمِ مِنْ حِلْمِهِ أَنَّ اَلنَّاسَ أَنْصَارُهُ عَلَى اَلْجَاهِلِ نهج البلاغه : حکمت ها
دلسرد نشدن از ناسپاسی مردم
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> لاَ يُزَهِّدَنَّكَ فِي اَلْمَعْرُوفِ مَنْ لاَ يَشْكُرُهُ لَكَ فَقَدْ يَشْكُرُكَ عَلَيْهِ مَنْ لاَ يَسْتَمْتِعُ بِشَيْءٍ مِنْهُ ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٨١۶
با خرد از سر ضجرت سخنی میگفتم امیرخسرو دهلوی : خسرو و شیرین
بخش ۲۲ - جوی کندن فرهاد به دستور شیرین در کوه بیستون
برون آمد چو صبح عالم افروز سعدی : غزلیات
غزل ۵۴۷
خانه صاحب نظران می‌بری نهج البلاغه : حکمت ها
نتیجه ایستادن در برابر حق
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ أَبْدَى صَفْحَتَهُ لِلْحَقِّ هَلَكَ
