مولوی : دفتر پنجم
بخش ۱۶ - تمثیل لوح محفوظ و ادراک عقل هر کسی از آن لوح آنک امر و قسمت و مقدور هر روزهٔ ویست هم چون ادراک جبرئیل علیه‌السلام هر روزی از لوح اعظم عقل مثال جبرئیلست و نظر او به تفکر به سوی غیبی که معهود اوست در تفکر و اندیشهٔ کیفیت معاش و بیرون شو کارهای هر روزینه مانند نظر جبرئیلست در لوح و فهم کردن او از لوح
چون ملک از لوح محفوظ آن خرد اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۱
نه مانند تو زیبایی ببینم مجد همگر : قصاید
شمارهٔ ۳۰
بر من زمانه کرد هنرها همه وبال مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۶۵
چه میل است این که من سوی تو دارم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۹۶
چه گیرایی ست یارب جلوه گیسوکمندان را؟ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۹۴
اگر تعین عنقا هوس پیام نباشد مفاتیح الجنان : بعضی آیات و دعاهاى کوتاه سودمند
دعاى حضرت مهدى (ع)
کفعمی در کتاب «مصباح» فرموده است: این دعای حضرت مهدی (عج) است: مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۳۷
الا ای رو ترش کرده، که تا نبود مرا مدخل ابوسعید ابوالخیر : ابیات پراکنده
تکه ۴
خداوندا بگردانی بلا را مفاتیح الجنان : اعمال ماه شوال
اعمال شب اول ماه شوال (شب عید فطر)
یکی از شب های برجسته و برتر است و در فضیلت و ثواب عبادت و احیای آن روایات بسیاری وارد شده، از جمله در روایت آمده: آن شب کمتر از شب قدر نیست و برای آن چند عمل مستحب است: قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶۳
هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٧٣
ایصبا گر پیش مولانا رسی رشیدالدین میبدی : ۱۴- سورة ابراهیم- مکیة
۲ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «قالَتْ رُسُلُهُمْ أَ فِی اللَّهِ شَکٌّ» یعنى أ فی توحید اللَّه شک، این آیت جواب کافرانست که مىگفتند: «إِنَّا لَفِی شَکٍّ مِمَّا تَدْعُونَنا إِلَیْهِ مُرِیبٍ» و استفهام بمعنى انکارست اى لا تشکّوا فى وجود اللَّه و وحدانیّته سبحانه فقد دلّ على توحیده و وجوده و قدرته خلق السّماوات و الارض. سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۲۲۸ - کبوترباز
با کبوتر باز شوخی صرف کردم دانه را غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۷
گر تیر غمی بشست گیرد شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۷
ای در پس هر لباس و پرده ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۹
به فکر سر دهانت چو غنچه‌ام دل تنگ ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۵۷
رفتم بشما هنوز مایل دل من قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۹
تربیت میکند مرا جانان مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۴
گر رنج دهد بجای بختش گیرم
بخش ۱۶ - تمثیل لوح محفوظ و ادراک عقل هر کسی از آن لوح آنک امر و قسمت و مقدور هر روزهٔ ویست هم چون ادراک جبرئیل علیه‌السلام هر روزی از لوح اعظم عقل مثال جبرئیلست و نظر او به تفکر به سوی غیبی که معهود اوست در تفکر و اندیشهٔ کیفیت معاش و بیرون شو کارهای هر روزینه مانند نظر جبرئیلست در لوح و فهم کردن او از لوح
چون ملک از لوح محفوظ آن خرد اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۱
نه مانند تو زیبایی ببینم مجد همگر : قصاید
شمارهٔ ۳۰
بر من زمانه کرد هنرها همه وبال مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۶۵
چه میل است این که من سوی تو دارم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۹۶
چه گیرایی ست یارب جلوه گیسوکمندان را؟ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۹۴
اگر تعین عنقا هوس پیام نباشد مفاتیح الجنان : بعضی آیات و دعاهاى کوتاه سودمند
دعاى حضرت مهدى (ع)
کفعمی در کتاب «مصباح» فرموده است: این دعای حضرت مهدی (عج) است: مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۳۷
الا ای رو ترش کرده، که تا نبود مرا مدخل ابوسعید ابوالخیر : ابیات پراکنده
تکه ۴
خداوندا بگردانی بلا را مفاتیح الجنان : اعمال ماه شوال
اعمال شب اول ماه شوال (شب عید فطر)
یکی از شب های برجسته و برتر است و در فضیلت و ثواب عبادت و احیای آن روایات بسیاری وارد شده، از جمله در روایت آمده: آن شب کمتر از شب قدر نیست و برای آن چند عمل مستحب است: قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶۳
هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٧٣
ایصبا گر پیش مولانا رسی رشیدالدین میبدی : ۱۴- سورة ابراهیم- مکیة
۲ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «قالَتْ رُسُلُهُمْ أَ فِی اللَّهِ شَکٌّ» یعنى أ فی توحید اللَّه شک، این آیت جواب کافرانست که مىگفتند: «إِنَّا لَفِی شَکٍّ مِمَّا تَدْعُونَنا إِلَیْهِ مُرِیبٍ» و استفهام بمعنى انکارست اى لا تشکّوا فى وجود اللَّه و وحدانیّته سبحانه فقد دلّ على توحیده و وجوده و قدرته خلق السّماوات و الارض. سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۲۲۸ - کبوترباز
با کبوتر باز شوخی صرف کردم دانه را غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۷
گر تیر غمی بشست گیرد شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۷
ای در پس هر لباس و پرده ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۹
به فکر سر دهانت چو غنچه‌ام دل تنگ ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۵۷
رفتم بشما هنوز مایل دل من قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۹
تربیت میکند مرا جانان مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۴
گر رنج دهد بجای بختش گیرم
