مهدی اخوان ثالث : زمستان
قصه ای از شب
شب است فردوسی : پادشاهی کسری نوشین روان چهل و هشت سال بود
بخش ۱۲ - وفات یافتن قیصر روم و رزم کسری
چنین گوید از نامهٔ باستان احمد شاملو : باغ آینه
مرثیه
نیمروز... رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى زُیِّنَ لِلنَّاسِ برا راستند مردمان را حُبُّ الشَّهَواتِ. دوستى آرزوها (و بایستها) مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنِینَ از زنان و پسران وَ الْقَناطِیرِ الْمُقَنْطَرَةِ و قنطارهاى گرد کرده، مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ از زر و سیم، وَ الْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ و اسبان بانگاشت (و رنگ نیکو) وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ و چهارپایان و کشتزار ذلِکَ مَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا اینست برخوردارى این جهانى وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ، (۱۴) و بنزدیک اللَّه است مومنان را نیکویى بازگشتنگاه. اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۰۵
گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٧۴٠
ای صبا از بخت نیک ار اتفاق افتد ترا صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۴۸
سجده گاه بوسه من نقش پای او بس است فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴
طبیب اهل دل آن چشم مردم آزار است نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۱۱ - در پژوهش این کتاب
مرا چون هاتف دل دید دمساز عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
حکایت دیوانه‌ای که در کوهسار با پلنگان انس کرده بود
بود مجنونی عجب در کوه سار سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۲
رفتی و نام تو ز زبانم نمی رود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹۵
وقت است جوش باده زند لاله زارها ترانه های کودکانه : بخش اول
چیکه چیکه آب می چکه
چیکه چیکه ، چیکه چیکه آب می چکه ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ۶٩ - ایضاً له
یا رب از من خبری سوی خراسان که برد اوحدالدین کرمانی : الباب الخامس: فی حسن العمل و ما یتضمّنه من المعانی ممّا اطلق علیه اسم الحسن
شمارهٔ ۳۴
خوی خوش تو بهار و باغ تو بس است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۰
هرچند ملولی نفسی با ما باش ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۱۳
رسید موکب نوروز و چشم فتنه غنود عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۱۹
تا به کی معبچه ی می نوش و بیارا ایمان را ابوعلی عثمانی : باب ۴ تا ۵۲
باب سیهم - در صِدق
قالَ اللّهُ تَعالی وَکُونوا مَعَ الصّادِقینَ. ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ١٢۶ - ایضاً له در مدح نجم الدین عبدالعلی
دوش وقت صبحدم از لطف رب العالمین
قصه ای از شب
شب است فردوسی : پادشاهی کسری نوشین روان چهل و هشت سال بود
بخش ۱۲ - وفات یافتن قیصر روم و رزم کسری
چنین گوید از نامهٔ باستان احمد شاملو : باغ آینه
مرثیه
نیمروز... رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى زُیِّنَ لِلنَّاسِ برا راستند مردمان را حُبُّ الشَّهَواتِ. دوستى آرزوها (و بایستها) مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنِینَ از زنان و پسران وَ الْقَناطِیرِ الْمُقَنْطَرَةِ و قنطارهاى گرد کرده، مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ از زر و سیم، وَ الْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ و اسبان بانگاشت (و رنگ نیکو) وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ و چهارپایان و کشتزار ذلِکَ مَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا اینست برخوردارى این جهانى وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ، (۱۴) و بنزدیک اللَّه است مومنان را نیکویى بازگشتنگاه. اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۰۵
گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٧۴٠
ای صبا از بخت نیک ار اتفاق افتد ترا صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۴۸
سجده گاه بوسه من نقش پای او بس است فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴
طبیب اهل دل آن چشم مردم آزار است نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۱۱ - در پژوهش این کتاب
مرا چون هاتف دل دید دمساز عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
حکایت دیوانه‌ای که در کوهسار با پلنگان انس کرده بود
بود مجنونی عجب در کوه سار سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۲
رفتی و نام تو ز زبانم نمی رود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹۵
وقت است جوش باده زند لاله زارها ترانه های کودکانه : بخش اول
چیکه چیکه آب می چکه
چیکه چیکه ، چیکه چیکه آب می چکه ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ۶٩ - ایضاً له
یا رب از من خبری سوی خراسان که برد اوحدالدین کرمانی : الباب الخامس: فی حسن العمل و ما یتضمّنه من المعانی ممّا اطلق علیه اسم الحسن
شمارهٔ ۳۴
خوی خوش تو بهار و باغ تو بس است مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۰
هرچند ملولی نفسی با ما باش ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۱۳
رسید موکب نوروز و چشم فتنه غنود عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۱۹
تا به کی معبچه ی می نوش و بیارا ایمان را ابوعلی عثمانی : باب ۴ تا ۵۲
باب سیهم - در صِدق
قالَ اللّهُ تَعالی وَکُونوا مَعَ الصّادِقینَ. ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ١٢۶ - ایضاً له در مدح نجم الدین عبدالعلی
دوش وقت صبحدم از لطف رب العالمین
