فیاض لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۰
ای عشق بیا که سخت بی‌دردم من
خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۳
افسوس که نامه جوانی طی شد
هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۰
چو از داغ فراقت شعله حسرت بجان افتد
ملا احمد نراقی : باب چهارم
فصل - شناخت نعمتهای الهی
چون شکر نعمت موقوف است بر شناختن آن، در اینجا فی الجمله اشاره به بعضی نعم الهیه می شود تا صاحب بصیرت را تفکر در سایر نعمتها آسان شود پس می گوییم بدان که «نعمت»، عبارت است از هر خیر و لذت و سعادتی، بلکه هر مطلوبی و آن بر دو نوع است:
باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۹
الهی گردن گردون شود خرد
سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۰
ما فوطه و فوطه پوش دیدیم
اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۸
چون نقاب زلف مشکین از جمال خود گشود
عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۶
ای پسر این رخ به آفتاب درافکن
عطار نیشابوری : وصلت نامه
فی الموت
تا کی به نظارهٔ جهان خواهی زیست
سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۳
گفتم از وصلش علاج درد روزافزون کنم
هلالی جغتایی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶
ای سیم‌ذقن، این چه دهان و چه لبست؟
سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
تا این دل دیوانه بود عاقله ی ما
فردوسی : سهراب
بخش ۲۰
بفرمود رستم که تا پیشکار
صفایی جندقی : ترکیب ۱۱۴بندی عاشورایی
بند ۱۴
تخم جفا به خاک شقا ریخت تا یزید
اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۷
روشنگر چشم و دل ما کن شب ما را
سعدی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲ - در انتقال دولت از سلغریان به قوم دیگر
این منتی بر اهل زمین بود از آسمان
فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۹
آن عهد که بسته شد میان من و دوست
حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۷
هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل
جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۹
نیست جای پانهادن بر زمین
نظامی گنجوی : مخزن الاسرار
بخش ۲۳ - حکایت نوشیروان با وزیر خود
صیدکنان مرکب نوشیروان