ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
دعوت شوهر زن را به کیش وجدان
داشت اصرار شوهر نادان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۳۳
هزاران معنی پیچیده در زلف سخن دارم نهج البلاغه : نامه ها
نامه به زياد بن ابيه در سفارش به ميانه روى
<strong> و من كتاب له عليهالسلام إلى زياد أيضا </strong> فَدَعِ اَلْإِسْرَافَ مُقْتَصِداً وَ اُذْكُرْ فِي اَلْيَوْمِ غَداً وَ أَمْسِكْ مِنَ اَلْمَالِ بِقَدْرِ ضَرُورَتِكَ وَ قَدِّمِ اَلْفَضْلَ لِيَوْمِ حَاجَتِكَ رضیالدین آرتیمانی : رباعیات
رباعی شماره ۸
ای گشته تو را صفات، مانع از ذات خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۶
گر یک نفست ز زندگانی گذرد سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۰
عشق در هر جا نقاب از روی زیبا می کشد ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۱۰۰
دشمن کهن را دوست نو مگیر، چه دشمن کهن چون مار سیاه است که صد ساله کین فراموش نکند. فخرالدین عراقی : آغاز کتاب
اندر جوهر انسان
مبدا امر جوهر انسان ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸
هر چه آن سرو ناز می گوید نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۱۰ - فرو گفتن داستان به طریق ایجاز
بیا ساقی آن راحتانگیز روح سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۷
گر او مراست هرچه بخواهم مرا بود سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۰
نماید گاه ابرو گه جمال آهسته آهسته فردوسی : پادشاهی بهمن اسفندیار صد و دوازده سال بود
بخش ۲
چو آمد به نزدیکی هیرمند حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۸
گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶۴
تا کی ای فتنه ایام زپا ننشینی حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰
زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد منوچهری دامغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۴۱
شبی دراز، می سرخ من گرفته به چنگ عطار نیشابوری : بخش یازدهم
الحكایة و التمثیل
عهد پیشین را یکی استاد بود صغیر اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
بیماری خود دوش نمودم به طبیب سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۱۱۶
دارای شرق و غرب که جود و وقار تو
دعوت شوهر زن را به کیش وجدان
داشت اصرار شوهر نادان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۳۳
هزاران معنی پیچیده در زلف سخن دارم نهج البلاغه : نامه ها
نامه به زياد بن ابيه در سفارش به ميانه روى
<strong> و من كتاب له عليهالسلام إلى زياد أيضا </strong> فَدَعِ اَلْإِسْرَافَ مُقْتَصِداً وَ اُذْكُرْ فِي اَلْيَوْمِ غَداً وَ أَمْسِكْ مِنَ اَلْمَالِ بِقَدْرِ ضَرُورَتِكَ وَ قَدِّمِ اَلْفَضْلَ لِيَوْمِ حَاجَتِكَ رضیالدین آرتیمانی : رباعیات
رباعی شماره ۸
ای گشته تو را صفات، مانع از ذات خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۶
گر یک نفست ز زندگانی گذرد سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۰
عشق در هر جا نقاب از روی زیبا می کشد ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۱۰۰
دشمن کهن را دوست نو مگیر، چه دشمن کهن چون مار سیاه است که صد ساله کین فراموش نکند. فخرالدین عراقی : آغاز کتاب
اندر جوهر انسان
مبدا امر جوهر انسان ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸
هر چه آن سرو ناز می گوید نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۱۰ - فرو گفتن داستان به طریق ایجاز
بیا ساقی آن راحتانگیز روح سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۷
گر او مراست هرچه بخواهم مرا بود سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۰
نماید گاه ابرو گه جمال آهسته آهسته فردوسی : پادشاهی بهمن اسفندیار صد و دوازده سال بود
بخش ۲
چو آمد به نزدیکی هیرمند حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۸
گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶۴
تا کی ای فتنه ایام زپا ننشینی حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰
زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد منوچهری دامغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۴۱
شبی دراز، می سرخ من گرفته به چنگ عطار نیشابوری : بخش یازدهم
الحكایة و التمثیل
عهد پیشین را یکی استاد بود صغیر اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
بیماری خود دوش نمودم به طبیب سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۱۱۶
دارای شرق و غرب که جود و وقار تو
