اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۷
امروز که دوران فلکت با تو نکوست هلالی جغتایی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱
باز آی، که از جان اثری نیست مرا خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۶
دردا که یار در غم و دردم بماند و رفت اهلی شیرازی : معمیات
بخش ۵۸ - محمود
آن دهانم برده است از یاد و باز آرد بیاد مفاتیح الجنان : فضیلت و اعمال ماه مبارک رجب
اعمال شب بیست و هفتم ماه رجب (شب مبعث)
شب بیست و هفتم، شـب بعثـت پیامبر(صلی الله علیه وآله) و از شب های پربرکت است و در آن چند عمل مستحبّ است: اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۶
زآن باده که در مجلس آن شاه دهند قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۱
رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۵۰
نیامدی که مبادا بمیرم از شادی فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۲۰
ز شر دیو بدرگاه ما بیار پناه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۱
در فروبند که ما عاشق این میکدهایم ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۱۹ - قبا
ای گشته قبای حسن بر قد تو راست فردوسی : پادشاهی فرخ زاد
پادشاهی فرخ زاد
ز جهرم فرخ زاد راخواندند نصرالله منشی : باب الفحص عن امر دمنة
بخش ۱۴ - حکایت زن مرزبان و غلام
مرزبانی بود مذکور، و بهارویه نام زنی داشت چون ماه روی،چون گل عارض و چو سیم ذقن در غایت حسن و زیبایی و جمال و نهایت صلاح و عفاف، اطرافی فراهم و حرکاتی دل پذیر، ملح بسیار و لطف بکمال. امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵
بگشاد صبح عید ز رخ چون نقاب را فردوسی : جمشید
بخش ۱
گرانمایه جمشید فرزند او مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۷۱
در بگشا کامد خامی دگر نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۹۶
مطرب گل دمید در نی دم ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۰۰ - ثروت - زن - کردار
داشت شخصی از همه عالم سه دوست اوحدی مراغهای : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۹
روی تو ز حسن لافها زد به جهان صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۷
بحر نتواند غبار غم ز دل شستن مرا
شمارهٔ ۱۰۷
امروز که دوران فلکت با تو نکوست هلالی جغتایی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱
باز آی، که از جان اثری نیست مرا خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۶
دردا که یار در غم و دردم بماند و رفت اهلی شیرازی : معمیات
بخش ۵۸ - محمود
آن دهانم برده است از یاد و باز آرد بیاد مفاتیح الجنان : فضیلت و اعمال ماه مبارک رجب
اعمال شب بیست و هفتم ماه رجب (شب مبعث)
شب بیست و هفتم، شـب بعثـت پیامبر(صلی الله علیه وآله) و از شب های پربرکت است و در آن چند عمل مستحبّ است: اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۶
زآن باده که در مجلس آن شاه دهند قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۱
رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۵۰
نیامدی که مبادا بمیرم از شادی فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۲۰
ز شر دیو بدرگاه ما بیار پناه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۱
در فروبند که ما عاشق این میکدهایم ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۱۹ - قبا
ای گشته قبای حسن بر قد تو راست فردوسی : پادشاهی فرخ زاد
پادشاهی فرخ زاد
ز جهرم فرخ زاد راخواندند نصرالله منشی : باب الفحص عن امر دمنة
بخش ۱۴ - حکایت زن مرزبان و غلام
مرزبانی بود مذکور، و بهارویه نام زنی داشت چون ماه روی،چون گل عارض و چو سیم ذقن در غایت حسن و زیبایی و جمال و نهایت صلاح و عفاف، اطرافی فراهم و حرکاتی دل پذیر، ملح بسیار و لطف بکمال. امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵
بگشاد صبح عید ز رخ چون نقاب را فردوسی : جمشید
بخش ۱
گرانمایه جمشید فرزند او مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۷۱
در بگشا کامد خامی دگر نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۹۶
مطرب گل دمید در نی دم ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۰۰ - ثروت - زن - کردار
داشت شخصی از همه عالم سه دوست اوحدی مراغهای : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۹
روی تو ز حسن لافها زد به جهان صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۷
بحر نتواند غبار غم ز دل شستن مرا
