واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲۴
گر فلاطون زمانی، حرف دانستن مزن
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۰۳
آفت دولت به ابنای زمان معلوم نیست
فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۷۲
پرتوی از مهر رویت در جهان انداختی
امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۶ - مخترع
هست الف گفتیم آن بالا برید از ما سخن
عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۴۱۹
غم می گزد لب من، من می گزم لب عشق
ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹
از آن ساعت که روی آن بت پیمان شکن دیدم
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۶۳
آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید
امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۳۷۳
سنگی که از آسمان بیفتد
رشیدالدین میبدی : ۱۹- سورة مریم- مکیّة
۳ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ أَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْحَسْرَةِ بیم نماى ایشان را از روز نفریغ.
عمعق بخاری : قصاید
شمارهٔ ۱ - در مدح شمس‌الملک نصر
نماز شام، چو پنهان شد آتش اندر آب
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۵۲
ما چو سرو از راستی دامن به بار افشانده ایم
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۸۰
کاسه سر را خطر از مغز پر جوش من است
رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۱۰۱ - واعظ قزوینی
اسمش میرزا محمد رفیع و در فضیلت پایهٔ قدرش منیع. کتاب مستطاب ابواب الجنان از اوست. الحق هر بابی از ابواب ابواب الجنانش بابی از ابواب الجنان. معاصر سلطان حسین صفوی بود و خلق را موعظه می‌نمود. در اوایل جلوس سلطان مذکور مرحوم ومغفور شد. شعر هم می‌گفت. ایندو بیت از او نوشته می‌شود:
سعدی : غزلیات
غزل ۴۳۷
بگذار تا مقابل روی تو بگذریم
سوزنی سمرقندی : غزلیات
شمارهٔ ۶ - ای کودکان
. . . ر من ای کودکان ز کار فرو ماند
خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۶
هر روز فلک کین من از سر گیرد
خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۱۱۵ - در رثاء امام عز الدین ابوعمر و اسعد
کو دلی کانده کسارم بود و بس
خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۸ - در شکایت از حبس و بند و مدح عظیم الروم عز الدوله قیصر
فلک کژروتر است از خط ترسا
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۰
مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند
عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۸
نیست مرا به هیچ رو، بی تو قرار ای پسر