قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۱۲
یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی نصرالله منشی : باب النابل و اللبوة
بخش ۱
رای گفت: شنودم مثل ملوک در آنچه میان ایشان و خدم تازه گردد از خلاف و خیانت و جفا و عقوبت، و مراجعت بتجدید اعتماد؛ که بر ملوک لازم است برای نظام ممالک و رعایت مصالح بر مقتضای این سخن رفتن که الرجوع الی الحق اولی من التمادی فی الباطل. اکنون بیان کند از جهت من داستان آن کس که برای صیانت نفس و رعایت مصالح خویش از ایذای دیگران و رسانیدن مضرت بجانوران باز باشد، و پند خردمندان را در گوش گذارد تا بامثال آن در نماند. برهمن جواب داد که: بر تعذیب حیوان اقدام روا ندارند مگر جاهلان که میان خیر و شر و نفع و ضر فرق نتوانند کرد، و بحکم حمق خویش از عواقب اعمال غافل باشند، و نظر بصیرت ایشان بخواتم کارها کم تواند رسید، که علم اصحاب ضلالت از ادراک مصالح بر اطلاق قاصر است و حجاب جهل، احراز سعادت را مانعی ظاهر. و خردمند هرچه برخود نپسندد در باب همچو خودی چگونه روا دارد؟ قال النبی صلی الله علیه: کیف تبصر القذاة فی عین اخیک و لاتبصر الجذل فی عینک؟ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴۰
زانروز که چشم من برویت نگریست ادیب الممالک : اضافات
شمارهٔ ۱۹ - در ضعف پیری و سبب منظوم ساختن آیین نصیری فرماید
روزگاری که از طلایه مرگ صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۲
جان من رفتن ازین سینه بی کینه چرا؟ فرخی سیستانی : قطعات و ابیات بازماندهٔ قصاید
شمارهٔ ۲۴ - ازاوست
خدای داند بهتر که چیست در دل من اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در وجود نوع انسان
امتزاج این دو روح را با هم فردوسی : پادشاهی کی‌کاووس و رفتن او به مازندران
بخش ۱
درخت برومند چون شد بلند امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۹ - تتبع میرشاهی
هر دم رسد به دل چو ز عالم غمی دگر قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
می‌کند هر دم به قصدم چرخ تقدیر دگر قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۲ - در ستایش نواب شاهزادهٔ رضوان جایگاه فریدون میرزا حکمران فارس طاب الله ثراه فرماید
ماهم ز در درآمد و بر من سلام کرد حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۰۱
دامن فشاند و شمع مزارم به باد داشت شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۹
چشم مستش گوشه ای از ما گرفت اهلی شیرازی : معمیات
بخش ۶۶ - نوح
نخواهم بنگرد در آینه خویش امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۲
اینه که مُونسْ و غَم‌گُسارهْ یارْمه امام خمینی : غزلیات
عطر یار
ما ندانیم که دلبسته اوییم، همه ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٨٧۶
مرا ز خدمت عالیجناب آصف عهد شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۱
دل سوی صاحب جمالی می کشد سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۲
گوشه ای نیست که آن جا نرسد پای فراق مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۱۸
قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من
شمارهٔ ۶۱۲
یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی نصرالله منشی : باب النابل و اللبوة
بخش ۱
رای گفت: شنودم مثل ملوک در آنچه میان ایشان و خدم تازه گردد از خلاف و خیانت و جفا و عقوبت، و مراجعت بتجدید اعتماد؛ که بر ملوک لازم است برای نظام ممالک و رعایت مصالح بر مقتضای این سخن رفتن که الرجوع الی الحق اولی من التمادی فی الباطل. اکنون بیان کند از جهت من داستان آن کس که برای صیانت نفس و رعایت مصالح خویش از ایذای دیگران و رسانیدن مضرت بجانوران باز باشد، و پند خردمندان را در گوش گذارد تا بامثال آن در نماند. برهمن جواب داد که: بر تعذیب حیوان اقدام روا ندارند مگر جاهلان که میان خیر و شر و نفع و ضر فرق نتوانند کرد، و بحکم حمق خویش از عواقب اعمال غافل باشند، و نظر بصیرت ایشان بخواتم کارها کم تواند رسید، که علم اصحاب ضلالت از ادراک مصالح بر اطلاق قاصر است و حجاب جهل، احراز سعادت را مانعی ظاهر. و خردمند هرچه برخود نپسندد در باب همچو خودی چگونه روا دارد؟ قال النبی صلی الله علیه: کیف تبصر القذاة فی عین اخیک و لاتبصر الجذل فی عینک؟ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴۰
زانروز که چشم من برویت نگریست ادیب الممالک : اضافات
شمارهٔ ۱۹ - در ضعف پیری و سبب منظوم ساختن آیین نصیری فرماید
روزگاری که از طلایه مرگ صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۲
جان من رفتن ازین سینه بی کینه چرا؟ فرخی سیستانی : قطعات و ابیات بازماندهٔ قصاید
شمارهٔ ۲۴ - ازاوست
خدای داند بهتر که چیست در دل من اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در وجود نوع انسان
امتزاج این دو روح را با هم فردوسی : پادشاهی کی‌کاووس و رفتن او به مازندران
بخش ۱
درخت برومند چون شد بلند امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۹ - تتبع میرشاهی
هر دم رسد به دل چو ز عالم غمی دگر قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
می‌کند هر دم به قصدم چرخ تقدیر دگر قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۲ - در ستایش نواب شاهزادهٔ رضوان جایگاه فریدون میرزا حکمران فارس طاب الله ثراه فرماید
ماهم ز در درآمد و بر من سلام کرد حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۰۱
دامن فشاند و شمع مزارم به باد داشت شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۹
چشم مستش گوشه ای از ما گرفت اهلی شیرازی : معمیات
بخش ۶۶ - نوح
نخواهم بنگرد در آینه خویش امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۲
اینه که مُونسْ و غَم‌گُسارهْ یارْمه امام خمینی : غزلیات
عطر یار
ما ندانیم که دلبسته اوییم، همه ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٨٧۶
مرا ز خدمت عالیجناب آصف عهد شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۱
دل سوی صاحب جمالی می کشد سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۲
گوشه ای نیست که آن جا نرسد پای فراق مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۱۸
قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من
