فردوسی : داستان رستم و شغاد
بخش ۶
فرامرز چون سوک رستم بداشت عنصری بلخی : قطعات و ابیات پراکندهٔ قصاید
شمارهٔ ۶۳
نیست مانی ابر پس چون باغ ازو ارتنگ شد صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۲
در هر که ترا دیده، به حسرت نگرانم غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۲۱ - پیدا کردن حقیقت نعمت که کدام است
بدان که هرچه خدای تعالی آفریده است در حق آدمی چهار قسم است: یکی آن است که هم اندر این جهان سودمند است و هم در آن جهان، چون علم و خلق نیکو، و در این جهان نعمت به حقیقت این است. دوم آن که در هر دو جهان زیانکار است چون نادانی و خوی بد و بلا به حقیقت این است. سیم آن است که در این جهان با راحت است و در آن جهان با رنج، چون بسیاری نعمت دنیا و تمتع بدان، و این نعمت است نزدیک ابلهان و بلاست نزدیک عارفان. و مثل این چون گرسنه است که انگبین یابد که زهر در وی بود. اگر ابله بود و نداند که در وی زهر است نعمت شمارد و اگر عاقل بود بلا شمرد. چهارم آن که در این جهان با رنج بود و در آن جهان با راحت، چون ریاضت و مخالفت شهوت و این نعمت است نزدیک عارفان چون داروی تلخ نزدیک بیمار عاقل و این بلاست نزدیک ابلهان. خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۳
گر همچونی دم می زنم از سوز دل خون می رود جامی : دفتر دوم
بخش ۳۷ - اشارت به معنی آنچه رسول صلی الله و علیه و سلم فرموده است که الدنیا ملعونة و ملعون ما فیها الا ذکر الله سبحانه
هست قول نبی که دنیی دون امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۵۹۲
تیرم زنی و خوشم که باری اوحدالدین کرمانی : الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
شمارهٔ ۵۵
تو چیز طلب کت بستاند زهمه بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۳۳
آنجاکه خیالت ز تمناگله دارد رضی‌الدین آرتیمانی : رباعیات
رباعی شماره ۸۸
در صومعه و مدرسه گشتیم بسی اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۱۱۱
در درد اگر تو از دوا محرومی طغرای مشهدی : متفرقات
شمارهٔ ۵
از بس که طبع من به گنهکاری آشناست سیف فرغانی : قصاید و قطعات (گزیدهٔ ناقص)
شمارهٔ ۲۰
ای قوم درین عزا بگریید ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۲۲۶ - عشق کوش به نگارین و کشتن او
به خود کامگی شاه بر تخت شد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۷
ز دانش مرا بس، که نام تو دانم اقبال لاهوری : زبور عجم
درین میخانه ای ساقی ندارم محرمی دیگر
درین میخانه ای ساقی ندارم محرمی دیگر ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۱۹
سنبل داری به گوشهٔ چمن اندر رضی‌الدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵
چشمم افتاد بر جمٰال کسی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۴۶
مستی و عاشقی و جوانی و جنس این اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۱۰۴
بی کامی به زکامرانی بی عشق
بخش ۶
فرامرز چون سوک رستم بداشت عنصری بلخی : قطعات و ابیات پراکندهٔ قصاید
شمارهٔ ۶۳
نیست مانی ابر پس چون باغ ازو ارتنگ شد صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۲
در هر که ترا دیده، به حسرت نگرانم غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۲۱ - پیدا کردن حقیقت نعمت که کدام است
بدان که هرچه خدای تعالی آفریده است در حق آدمی چهار قسم است: یکی آن است که هم اندر این جهان سودمند است و هم در آن جهان، چون علم و خلق نیکو، و در این جهان نعمت به حقیقت این است. دوم آن که در هر دو جهان زیانکار است چون نادانی و خوی بد و بلا به حقیقت این است. سیم آن است که در این جهان با راحت است و در آن جهان با رنج، چون بسیاری نعمت دنیا و تمتع بدان، و این نعمت است نزدیک ابلهان و بلاست نزدیک عارفان. و مثل این چون گرسنه است که انگبین یابد که زهر در وی بود. اگر ابله بود و نداند که در وی زهر است نعمت شمارد و اگر عاقل بود بلا شمرد. چهارم آن که در این جهان با رنج بود و در آن جهان با راحت، چون ریاضت و مخالفت شهوت و این نعمت است نزدیک عارفان چون داروی تلخ نزدیک بیمار عاقل و این بلاست نزدیک ابلهان. خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۳
گر همچونی دم می زنم از سوز دل خون می رود جامی : دفتر دوم
بخش ۳۷ - اشارت به معنی آنچه رسول صلی الله و علیه و سلم فرموده است که الدنیا ملعونة و ملعون ما فیها الا ذکر الله سبحانه
هست قول نبی که دنیی دون امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۵۹۲
تیرم زنی و خوشم که باری اوحدالدین کرمانی : الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
شمارهٔ ۵۵
تو چیز طلب کت بستاند زهمه بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۳۳
آنجاکه خیالت ز تمناگله دارد رضی‌الدین آرتیمانی : رباعیات
رباعی شماره ۸۸
در صومعه و مدرسه گشتیم بسی اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۱۱۱
در درد اگر تو از دوا محرومی طغرای مشهدی : متفرقات
شمارهٔ ۵
از بس که طبع من به گنهکاری آشناست سیف فرغانی : قصاید و قطعات (گزیدهٔ ناقص)
شمارهٔ ۲۰
ای قوم درین عزا بگریید ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۲۲۶ - عشق کوش به نگارین و کشتن او
به خود کامگی شاه بر تخت شد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۷
ز دانش مرا بس، که نام تو دانم اقبال لاهوری : زبور عجم
درین میخانه ای ساقی ندارم محرمی دیگر
درین میخانه ای ساقی ندارم محرمی دیگر ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۱۹
سنبل داری به گوشهٔ چمن اندر رضی‌الدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵
چشمم افتاد بر جمٰال کسی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۴۶
مستی و عاشقی و جوانی و جنس این اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۱۰۴
بی کامی به زکامرانی بی عشق
