خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۰
غم نیست اگر زلفت با فتنه سری دارد فروغ فرخزاد : اسیر
دریایی
یک روز بلند آفتابی کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۴۶ - وله فی نجم الدّین همگر رحمه الله و اباقکم
جهان فضل و کرم نجم دین که در خاطر خلیلالله خلیلی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹
امروز که عصر علم و فرهنگ بود فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۷
اهتدوا بالعشق طلاب الرشد اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۲۱۲ - القضا و القدر
تا در نرسد وعدهٔ هر کار که هست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۷۱
ادبسنج بیان حرفی از آن لب هرکجا دارد عبادی مروزی : مناقب الصوفیه
بخش ۲ - آغاز سخن
شکر و سپاس خداوندی را که به خداوندی سزاست، و حمد و ثنا پادشاهی را که در خداوندی سزای ثناست. خداوندی که این سقف رفیع برکشیدهٔ اوست و این فرش وضیع گستریدهٔ اوست. قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۱
شب که بی روی تو از اشک دمادم سوختیم خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۸
کسی که سلسلهٔ زلف مشکبو دارد کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۲۹ - ایضا له
دو نشان ماند از مروّت و بس خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۴
تا به معنی اهل صورت دم ز آب و گل زدند ایرج میرزا : قطعه ها
بلدیه
پر شد در و دیوار بَلَد از گل و از لای امیر پازواری : ششبیتیها
شمارهٔ ۸
ته چیرُو بَرفه که هَنترْته نکُو فعلْ واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۷
بگرد دولت دنیای دون پرور چه میگردی؟! بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۷۲
علم و عیان خلق به جز شک نمیشود خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹
شمع رویت را چراغ آسمان پروانه یی ست کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۸۶ - ایضا له
بس کن ای سرد ناخوش احمق سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۶
شمعی که چو پروانه بود نزد تو کس نجمالدین رازی : رباعیات
شمارهٔ ۸۴
ای حسن ترا به عشق لایق چو منی
شمارهٔ ۲۰۰
غم نیست اگر زلفت با فتنه سری دارد فروغ فرخزاد : اسیر
دریایی
یک روز بلند آفتابی کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۴۶ - وله فی نجم الدّین همگر رحمه الله و اباقکم
جهان فضل و کرم نجم دین که در خاطر خلیلالله خلیلی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹
امروز که عصر علم و فرهنگ بود فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۷
اهتدوا بالعشق طلاب الرشد اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۲۱۲ - القضا و القدر
تا در نرسد وعدهٔ هر کار که هست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۷۱
ادبسنج بیان حرفی از آن لب هرکجا دارد عبادی مروزی : مناقب الصوفیه
بخش ۲ - آغاز سخن
شکر و سپاس خداوندی را که به خداوندی سزاست، و حمد و ثنا پادشاهی را که در خداوندی سزای ثناست. خداوندی که این سقف رفیع برکشیدهٔ اوست و این فرش وضیع گستریدهٔ اوست. قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۱
شب که بی روی تو از اشک دمادم سوختیم خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۸
کسی که سلسلهٔ زلف مشکبو دارد کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۲۹ - ایضا له
دو نشان ماند از مروّت و بس خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۴
تا به معنی اهل صورت دم ز آب و گل زدند ایرج میرزا : قطعه ها
بلدیه
پر شد در و دیوار بَلَد از گل و از لای امیر پازواری : ششبیتیها
شمارهٔ ۸
ته چیرُو بَرفه که هَنترْته نکُو فعلْ واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۷
بگرد دولت دنیای دون پرور چه میگردی؟! بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۷۲
علم و عیان خلق به جز شک نمیشود خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹
شمع رویت را چراغ آسمان پروانه یی ست کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۸۶ - ایضا له
بس کن ای سرد ناخوش احمق سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۶
شمعی که چو پروانه بود نزد تو کس نجمالدین رازی : رباعیات
شمارهٔ ۸۴
ای حسن ترا به عشق لایق چو منی
