نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۱۹
سحرگاهان که بگشاده در دوست سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۱
سودای توام بی‌سر و بی‌سامان کرد نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۲۲۱
ای دل از جان پیش جانان دم مزن رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۶۳ - نظر نایینی
اسمش میرزا محمد رحیم و از اکابر اهالی آن قصبهٔ پرنعیم. در آغاز شباب از تحصیل علوم متداوله کامیاب. در اصفهان جنت نشان در خدمت علمای دین و پیروان شرع مبین به قدر استعداد خود از هر خرمنی خوشه چین آمد. در فنون علوم ماهر و قادر گردید. در طلب حصول تصفیه و تزکیهٔ نفسیه برآمد و شوقمند مجاهدات و مشاهدات شد. آخرالامر نورعلیشاه اصفهانی را دریافت و به جانب او شتافت. دست ارادت بدو داد و ذکر خفی از او تلقین گرفت و به عبادت مشغول گردید و به مراتب عالیهٔ ذوق و حال از فقرای معاصرین محسوب و طالبان را خدمتش مطلوب است. گاهی صحبت و گاهی نظر تخلص می‌نماید و نام طریقتش نظرعلیشاه است و از اشعار ابکار افکار اوست: سعدی : باب اول در عدل و تدبیر و رای
سر آغاز
شنیدم که در وقت نزع روان شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱
هرچه خواهد می کند سلطان ما صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۷۲ - النقباء
نقیبانند ارباب سرائر قاآنی شیرازی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵
ابروی کجت که دل برو مشتاقست مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۴۸
دروغ گفته ام ار گفته ام شدم ز تو دور سنایی غزنوی : الباب السّادس فی ذکر نفس الکلّی و احواله
اندر ترک دنیا و ریاضت نفس گوید
ای بلندان به عقل و جان شریف صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۲۰ - مغرب الشمس
ببین از مغرب‌الشمس از تفطن رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۷۰ - هاشم شیرازی قُدِّسَ سِرُّه
و هُوَ قدوة العارفین و شیخ المتاخرین آقامحمد هاشم بن میرزا اسماعیل. آن جناب در عنفوان شباب نویسندگی سلطان عهد را می‌نمود. در اواسط حال از منصب استیفا استعفا فرمود. سر ارادت برپای جناب عارف فاضل و سید کامل سید قطب الدین شیرازی که از مشایخ سلسلهٔ علیّهٔ ذهبیّهٔ کبرویه، بود نهاد. در خدمت آن حضرت به درجات عالیه فایض شد. شرف مصاهرت و خلافت دریافت. گویند آن جناب را حالات و کرامات عظیمه بود وپیوسته اوقات به عبادات و مجاهدات قلبیه و قالبیه مبادرت می‌نمود. آستانش مرجع طالبان طریقت و صومعه‌اش مجمع عالمان شریعت. نفسش مرده و دلش زنده. جسمش افسرده و روانش پاینده. عمر معقولی دریافته و آخرالامر در سنهٔ]۱۱۹۹[به جنت شتافته. مرقد آن جناب در خارج شیراز در جنب خواجه شمس الدین محمدحافظ زیارتگاه اهل نیاز است. آن جناب را رسالات معرفت دلالات است مانند مناهل التحقیق و ولایت نامه و غیره. از اوست: صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۳۶۳ - اللائمه
بده از لائمه دل را تسلی قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۹
شمع وصلت هرکه را شب خانه روشن می‌کند فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۱۴ - در مدح امیرابواحمد محمد بن سلطان محمود
مجلس بساز ای بهار پدرام میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۵۱۳
یارب که مرا کار بسامان گردان فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۴۴
کو جنون تا هر نفس در دل سراغی گم شود نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۳
از نیاز و طاعتم مقصود دیدارست و بس کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۵
بر دل ز بس غبار کدورت نشسته است
شمارهٔ ۱۹
سحرگاهان که بگشاده در دوست سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۱
سودای توام بی‌سر و بی‌سامان کرد نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۲۲۱
ای دل از جان پیش جانان دم مزن رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۶۳ - نظر نایینی
اسمش میرزا محمد رحیم و از اکابر اهالی آن قصبهٔ پرنعیم. در آغاز شباب از تحصیل علوم متداوله کامیاب. در اصفهان جنت نشان در خدمت علمای دین و پیروان شرع مبین به قدر استعداد خود از هر خرمنی خوشه چین آمد. در فنون علوم ماهر و قادر گردید. در طلب حصول تصفیه و تزکیهٔ نفسیه برآمد و شوقمند مجاهدات و مشاهدات شد. آخرالامر نورعلیشاه اصفهانی را دریافت و به جانب او شتافت. دست ارادت بدو داد و ذکر خفی از او تلقین گرفت و به عبادت مشغول گردید و به مراتب عالیهٔ ذوق و حال از فقرای معاصرین محسوب و طالبان را خدمتش مطلوب است. گاهی صحبت و گاهی نظر تخلص می‌نماید و نام طریقتش نظرعلیشاه است و از اشعار ابکار افکار اوست: سعدی : باب اول در عدل و تدبیر و رای
سر آغاز
شنیدم که در وقت نزع روان شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱
هرچه خواهد می کند سلطان ما صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۷۲ - النقباء
نقیبانند ارباب سرائر قاآنی شیرازی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵
ابروی کجت که دل برو مشتاقست مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۴۸
دروغ گفته ام ار گفته ام شدم ز تو دور سنایی غزنوی : الباب السّادس فی ذکر نفس الکلّی و احواله
اندر ترک دنیا و ریاضت نفس گوید
ای بلندان به عقل و جان شریف صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۲۰ - مغرب الشمس
ببین از مغرب‌الشمس از تفطن رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۷۰ - هاشم شیرازی قُدِّسَ سِرُّه
و هُوَ قدوة العارفین و شیخ المتاخرین آقامحمد هاشم بن میرزا اسماعیل. آن جناب در عنفوان شباب نویسندگی سلطان عهد را می‌نمود. در اواسط حال از منصب استیفا استعفا فرمود. سر ارادت برپای جناب عارف فاضل و سید کامل سید قطب الدین شیرازی که از مشایخ سلسلهٔ علیّهٔ ذهبیّهٔ کبرویه، بود نهاد. در خدمت آن حضرت به درجات عالیه فایض شد. شرف مصاهرت و خلافت دریافت. گویند آن جناب را حالات و کرامات عظیمه بود وپیوسته اوقات به عبادات و مجاهدات قلبیه و قالبیه مبادرت می‌نمود. آستانش مرجع طالبان طریقت و صومعه‌اش مجمع عالمان شریعت. نفسش مرده و دلش زنده. جسمش افسرده و روانش پاینده. عمر معقولی دریافته و آخرالامر در سنهٔ]۱۱۹۹[به جنت شتافته. مرقد آن جناب در خارج شیراز در جنب خواجه شمس الدین محمدحافظ زیارتگاه اهل نیاز است. آن جناب را رسالات معرفت دلالات است مانند مناهل التحقیق و ولایت نامه و غیره. از اوست: صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۳۶۳ - اللائمه
بده از لائمه دل را تسلی قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۹
شمع وصلت هرکه را شب خانه روشن می‌کند فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۱۴ - در مدح امیرابواحمد محمد بن سلطان محمود
مجلس بساز ای بهار پدرام میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۵۱۳
یارب که مرا کار بسامان گردان فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۴۴
کو جنون تا هر نفس در دل سراغی گم شود نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۳
از نیاز و طاعتم مقصود دیدارست و بس کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۵
بر دل ز بس غبار کدورت نشسته است
