سلیم تهرانی : قطعات
شمارهٔ ۳۳
در مجلس وصل یار ای دل ترانه های کودکانه : بخش اول
موش موشک
موش موشکی چاق و سفید نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۵۲ - جنگ چهارم اسکندر با روسیان
چو خورشید برزد سر از سبز میل عمان سامانی : گنجینة الاسرار
بخش ۱۱
در استشفای عارفانه در طریق اهل وجد گوید. مفاتیح الجنان : مفاتیح الجنان
ادعیه و اذکار وقت طلوع و غروب آفتاب
آگاه باش که برای هنگام طلوع آفتاب و غروب آن، دعاها و اذکار بسیاری از حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) و ائمه طاهرین (علیهم السلام) روایت شده و نیز تشویق و ترغیب بی شمار بر محافظت و توجه به این دو زمان چه در آیات و چه در اخبار وارد شده است؛ و ما در این مختصر به ذکر چند دعای معتبر اکتفا می کنیم: نسیمی : اضافات
شمارهٔ ۶
دانی بیان آنکه اذا الشمس کورت بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۶
توان به صبر نمودن دل شکسته درست صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۰۷
حاصل دنیا و بال جان فارغبال توست هجویری : باب الصّحبة و ما یتعلّق بها
باب الصّحبة و ما یتعلّق بها
قال اللّه، تبارک و تعالی: «إنَّ الّذینَ آمَنُوا و عَمِلُوا الصّالِحاتِ سیجعلُ لهمُ الرّحمنُ وُدّاً (۹۶/مریم)، ای: بحسن رعایتهم الإخْوانَ.» صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۹۹
مرهم زخم مرا شور محبت دارد میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۵
از جا دلم به جلوه حیرتفزا مبر امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۴ - تتبع میر
گل نو شکفته من که ز رخ بهار دارد حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۷۲
جز آتش بهار هوا را که بشکند؟ غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۷
ای روی تو به جلوه درآورده رنگ را انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۰
دردا و دریغا که دل از دست بدادم مسعود سعد سلمان : قصاید
شمارهٔ ۹۵ - ستایش سلطان علاء الدوله مسعود
این آتش مبارز و این باد کامگار ادیب صابر : قصاید
شمارهٔ ۴۲
زنایبان رخ و چشم و زلفت ای دلبر نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
گر آزرده گر مبتلا می پسندد عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر یوسف اسباط قدس الله روحه العزیز
آن مجاهد مردان مرد آن مبارز میدان درد آن خو کرده تقوی آن پرورده معنی آن مخلص محتاط یوسف اسباط رحمةالله علیه از زهاد و عباد این قوم بود و در تابعین بزهد او کس نبود و در مراقبه و محاسبه کمالی داشت و معرفت وحالت خود پنهان داشتی و ریاضت کردی و ازدنیا انقطاع کلی داشت وکلماتی شافی دارد و بسیار مشایخ کبار دیده بود. ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۳
از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود
شمارهٔ ۳۳
در مجلس وصل یار ای دل ترانه های کودکانه : بخش اول
موش موشک
موش موشکی چاق و سفید نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۵۲ - جنگ چهارم اسکندر با روسیان
چو خورشید برزد سر از سبز میل عمان سامانی : گنجینة الاسرار
بخش ۱۱
در استشفای عارفانه در طریق اهل وجد گوید. مفاتیح الجنان : مفاتیح الجنان
ادعیه و اذکار وقت طلوع و غروب آفتاب
آگاه باش که برای هنگام طلوع آفتاب و غروب آن، دعاها و اذکار بسیاری از حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) و ائمه طاهرین (علیهم السلام) روایت شده و نیز تشویق و ترغیب بی شمار بر محافظت و توجه به این دو زمان چه در آیات و چه در اخبار وارد شده است؛ و ما در این مختصر به ذکر چند دعای معتبر اکتفا می کنیم: نسیمی : اضافات
شمارهٔ ۶
دانی بیان آنکه اذا الشمس کورت بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۶
توان به صبر نمودن دل شکسته درست صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۰۷
حاصل دنیا و بال جان فارغبال توست هجویری : باب الصّحبة و ما یتعلّق بها
باب الصّحبة و ما یتعلّق بها
قال اللّه، تبارک و تعالی: «إنَّ الّذینَ آمَنُوا و عَمِلُوا الصّالِحاتِ سیجعلُ لهمُ الرّحمنُ وُدّاً (۹۶/مریم)، ای: بحسن رعایتهم الإخْوانَ.» صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۹۹
مرهم زخم مرا شور محبت دارد میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۵
از جا دلم به جلوه حیرتفزا مبر امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۴ - تتبع میر
گل نو شکفته من که ز رخ بهار دارد حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۷۲
جز آتش بهار هوا را که بشکند؟ غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۷
ای روی تو به جلوه درآورده رنگ را انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۰
دردا و دریغا که دل از دست بدادم مسعود سعد سلمان : قصاید
شمارهٔ ۹۵ - ستایش سلطان علاء الدوله مسعود
این آتش مبارز و این باد کامگار ادیب صابر : قصاید
شمارهٔ ۴۲
زنایبان رخ و چشم و زلفت ای دلبر نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
گر آزرده گر مبتلا می پسندد عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر یوسف اسباط قدس الله روحه العزیز
آن مجاهد مردان مرد آن مبارز میدان درد آن خو کرده تقوی آن پرورده معنی آن مخلص محتاط یوسف اسباط رحمةالله علیه از زهاد و عباد این قوم بود و در تابعین بزهد او کس نبود و در مراقبه و محاسبه کمالی داشت و معرفت وحالت خود پنهان داشتی و ریاضت کردی و ازدنیا انقطاع کلی داشت وکلماتی شافی دارد و بسیار مشایخ کبار دیده بود. ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۳
از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود
