فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۶۸
باید این دور اگر عالی و گردون باشد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۶
خوی آن جور آشنا بیگانه از هوشم کند جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
گشت از اندیشهٔ آن ترک ستم مشرب ما عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۲۳
گر جان گویم هست پس پردهٔ تست محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۹
منم از مهر به غم خوردنت ای یار حریص قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۷
ای پرتو جمال الهی،چه گویمت؟ آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳۸
صد گل شگفت صبحدم از بوستان عشق ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۳۴
بدرود گفت فر جوانی خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
تا دل از شوق گل رویت ره صحرا گرفت جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱۶
زخنده ساغر بر لب رسیده ای دارم جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۸۱
چشم بد دور آفتاب می نماید بر زمین اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۵۹
تا دل زسر درد سری می دارَد اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۷۳
مائیم اسیر دام گیسوی کسی اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۶
صبر تلخ است و دوای من خونین جگر است اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵
گر نامه بی نام خوشت بوسد زبان خامه را عنصری بلخی : قصاید
شمارهٔ ۱۳ - در مدح سلطان محمود غزنوی
منقش عالمی فردوس کردار ابن یمین فَرومَدی : مثنویات
شمارهٔ ١ - کارنامه
نسیم صبح جانم تازه کردی قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۳
ای دست تو به کینه ز دوران درازتر رشیدالدین میبدی : ۴۳- سورة الزخرف- مکیه
۱ - النوبة الثانیة
این سورة الزخرف سه هزار و چهارصد حرف است و هشتصد و سى و سه کلمت و هشتاد و نه آیت، جمله بمکه فرو آمد، باتفاق مفسران، مگر مقاتل که گفت: و سئل من ارسلنا، به بیت المقدس فرو آمد، شب معراج، و این آیت هم مکى شمرند، زیرا که از مکه مصطفى (ص) را به بیت المقدس برده بودند و در این سوره سه آیت منسوخ است: اول: فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ دوم. فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَ یَلْعَبُوا. سوم: فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَ قُلْ سَلامٌ. تا اینجا منسوخ است و باقى آیت محکم. فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۳
ساقی نداده ساغر چندان نموده مستم
شمارهٔ ۶۸
باید این دور اگر عالی و گردون باشد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۹۶
خوی آن جور آشنا بیگانه از هوشم کند جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
گشت از اندیشهٔ آن ترک ستم مشرب ما عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۲۳
گر جان گویم هست پس پردهٔ تست محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۹
منم از مهر به غم خوردنت ای یار حریص قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۷
ای پرتو جمال الهی،چه گویمت؟ آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳۸
صد گل شگفت صبحدم از بوستان عشق ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۳۴
بدرود گفت فر جوانی خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
تا دل از شوق گل رویت ره صحرا گرفت جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱۶
زخنده ساغر بر لب رسیده ای دارم جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۸۱
چشم بد دور آفتاب می نماید بر زمین اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۵۹
تا دل زسر درد سری می دارَد اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۷۳
مائیم اسیر دام گیسوی کسی اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۶
صبر تلخ است و دوای من خونین جگر است اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵
گر نامه بی نام خوشت بوسد زبان خامه را عنصری بلخی : قصاید
شمارهٔ ۱۳ - در مدح سلطان محمود غزنوی
منقش عالمی فردوس کردار ابن یمین فَرومَدی : مثنویات
شمارهٔ ١ - کارنامه
نسیم صبح جانم تازه کردی قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۳
ای دست تو به کینه ز دوران درازتر رشیدالدین میبدی : ۴۳- سورة الزخرف- مکیه
۱ - النوبة الثانیة
این سورة الزخرف سه هزار و چهارصد حرف است و هشتصد و سى و سه کلمت و هشتاد و نه آیت، جمله بمکه فرو آمد، باتفاق مفسران، مگر مقاتل که گفت: و سئل من ارسلنا، به بیت المقدس فرو آمد، شب معراج، و این آیت هم مکى شمرند، زیرا که از مکه مصطفى (ص) را به بیت المقدس برده بودند و در این سوره سه آیت منسوخ است: اول: فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ دوم. فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَ یَلْعَبُوا. سوم: فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَ قُلْ سَلامٌ. تا اینجا منسوخ است و باقى آیت محکم. فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۳
ساقی نداده ساغر چندان نموده مستم
