صائب تبریزی : غزلیات ترکی
غزل شمارهٔ ۱۵
مه شبگرد اگر گورسون اونین خورشید رخسارین نظام قاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۴ - خواجه حافظ فرماید
بلبلی برگ گلی خوش‌رنگ در منقار داشت جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۷۴۳
دل به جان آمد ز دست جور یار جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۵
دلارام مرا یارب بقا باد ملک‌الشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۵
دست خدای احد لم یزل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۲۴
چگونه باده عرفان جماعتی نوشند اثیر اخسیکتی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۳
ساقی من از خمار شبانه مشوشم آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۳
ترک من چون سر آن زلف معنبر شکند شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۱
ز چشم من چو تو ناظر بحسن خود بینی رشحه : رشحه
از یک غزل
به قید زلف تو آن دل که پای بند شود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۳۱
پیر گردیدی و کشت املت زرد نشد مولوی : دفتر ششم
بخش ۳ - نکوهیدن ناموسهای پوسیده را کی مانع ذوق ایمان و دلیل ضعف صدق‌اند و راه‌زن صد هزار ابله چنانک راه‌زن آن مخنث شده بودند گوسفندان و نمی‌یارست گذشتن و پرسیدن مخنث از چوپان کی این گوسفندان تو مرا عجب گزند گفت ای مردی و در تو رگ مردی هست همه فدای تو اند و اگر مخنثی هر یکی ترا اژدرهاست مخنثی دیگر هست کی چون گوسفندان را بیند در حال از راه باز گردد نیارد پرسیدن ترسد کی اگر بپرسم گوسفندان در من افتند و مرا بگزند
ای ضیاء الحق حسام‌الدین بیا سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۸ - در بیان آنکه ملک الموت آئینه صافی است که هر کس روی خود در او می‌بیند اگر دیو است دیوش می‌بیند و اگر فرشته است فرشته الی مالانهایه
ملک الموت چون بر او آید کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۱
بر دل از غمزه خدنگی زدی آن هم گذرد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۶۱
از حجاب عشق دل از وصل او نومید ماند خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۰
در چمن دوش به گل بلبل دشوار پسند میرزاده عشقی : هزلیات
شمارهٔ ۱۰ - یک عمر آه و ناله
مرا چه کار که یک عمر، آه و ناله کنم؟ اقبال لاهوری : پیام مشرق
غنی کشمیری
غنی آن سخنگوی بلبل صفیر سعدی : غزلیات
غزل ۳۶
گر مرا دنیا نباشد خاکدانی گو مباش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۱۴
پیچ و تاب آن کمر با موی آتش دیده نیست
غزل شمارهٔ ۱۵
مه شبگرد اگر گورسون اونین خورشید رخسارین نظام قاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۴ - خواجه حافظ فرماید
بلبلی برگ گلی خوش‌رنگ در منقار داشت جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۷۴۳
دل به جان آمد ز دست جور یار جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۵
دلارام مرا یارب بقا باد ملک‌الشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۵
دست خدای احد لم یزل صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۲۴
چگونه باده عرفان جماعتی نوشند اثیر اخسیکتی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۳
ساقی من از خمار شبانه مشوشم آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۳
ترک من چون سر آن زلف معنبر شکند شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۱
ز چشم من چو تو ناظر بحسن خود بینی رشحه : رشحه
از یک غزل
به قید زلف تو آن دل که پای بند شود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۳۱
پیر گردیدی و کشت املت زرد نشد مولوی : دفتر ششم
بخش ۳ - نکوهیدن ناموسهای پوسیده را کی مانع ذوق ایمان و دلیل ضعف صدق‌اند و راه‌زن صد هزار ابله چنانک راه‌زن آن مخنث شده بودند گوسفندان و نمی‌یارست گذشتن و پرسیدن مخنث از چوپان کی این گوسفندان تو مرا عجب گزند گفت ای مردی و در تو رگ مردی هست همه فدای تو اند و اگر مخنثی هر یکی ترا اژدرهاست مخنثی دیگر هست کی چون گوسفندان را بیند در حال از راه باز گردد نیارد پرسیدن ترسد کی اگر بپرسم گوسفندان در من افتند و مرا بگزند
ای ضیاء الحق حسام‌الدین بیا سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۸ - در بیان آنکه ملک الموت آئینه صافی است که هر کس روی خود در او می‌بیند اگر دیو است دیوش می‌بیند و اگر فرشته است فرشته الی مالانهایه
ملک الموت چون بر او آید کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۱
بر دل از غمزه خدنگی زدی آن هم گذرد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۶۱
از حجاب عشق دل از وصل او نومید ماند خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۰
در چمن دوش به گل بلبل دشوار پسند میرزاده عشقی : هزلیات
شمارهٔ ۱۰ - یک عمر آه و ناله
مرا چه کار که یک عمر، آه و ناله کنم؟ اقبال لاهوری : پیام مشرق
غنی کشمیری
غنی آن سخنگوی بلبل صفیر سعدی : غزلیات
غزل ۳۶
گر مرا دنیا نباشد خاکدانی گو مباش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۱۴
پیچ و تاب آن کمر با موی آتش دیده نیست
