صفای اصفهانی : مثنوی
بخش ۱۴ - جواب
بیاور ساقی آن صاف صفا خیز امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۸۲
عید را با مهرگان هست اتفاق و اتصال فردوسی : پادشاهی لهراسپ
بخش ۱۰
چو نزدیک شد بیشه و جای گرگ بلند اقبال : بخش دوم - داستان گل و بلبل
بخش ۱۱ - تعریف کردن گل از صفت عشاق
اگر درحقیقت کسی عاشق است اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۶۱
از جان که نداشت هیچ سودم، تو بهی جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۹
بربود دل از من صنمی سیمین خد سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۵
ندارد منت بار لباس از هیچ کس دوشم قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹۰
عمر اندک پایی و کار بسیار به سر نشاط اصفهانی : مفردات
شمارهٔ ۸
فکر شیرین همه آزار دل خسرو بود امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۵۱
مِنْ بَمِردِهْ روزْ لاشْ رِهْ منه صحرا کَشْ غزالی : رکن سوم - رکن مهلکات
بخش ۴۹ - اصل ششم
بدان که شاخه های دنیا بسیار است و یکی از شاخه های وی مال و نعمت هاست و یکی جاه و حشمت و هم شاخه های دیگر دارد، اما فتنه مال عظیم است و عظیم ترین فتنه وی است و خدای سبحانه و تعالی وی را عقبه خوانده است و گفته است، «فلا اقتحم العقب و ما ادریک ما العقبه؛ فک رقبه او اطعام فی یوم ذی مسغبه» و هیچ عقبه سخت تر از این نیست از آن که از وی چاره نیست که وی با آن که سبب قضای شهوت است زاد آخرت است که از قوت و لباس و مسکن چاره نیست و این عین مال است و به مال به دست توان آورد، پس اندر نایافت وی صبر نیست و اندر وی سلامت نیست. اگر نباشد درویشی بود که از وی به وی بیم کفر است و. اگر باشد توانگری باشد که اندر وی خطر بطر است و درویش را دو حالت است یکی حرص و یکی قناعت. و قناعت محمود است و حریص را دو حالت است یکی طمع به مردمان و یکی کسب به دست خویش این محمود است و توانگر را نیز دو حالت است یکی بخل و امساک و دیگر دادن و سخاوت کردن و دهنده را دو حالت است یکی اسراف و دیگر اقتصار. و از این دو حالت یکی مذموم است و بدان دیگر آمیخته است و شناختن این هم مهم است. اندر جمله، مال از فایده و از آفات خالی نیست و فریضه است هردو را به شناختن تا از آفات وی حذر کنند و طلب وی به قدر فایده وی کنند. اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۳
دیدیم زهر چشم تو عمر دوباره بود سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۷
چهره افروخت چو گل بهر تماشا رفتم جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۰
در گلویم بی تو هر دم آب می گردد گره غروی اصفهانی : مدایح و مراثی ابی الفضل العباس سلام الله علیه
شمارهٔ ۳ - فی رثاء ابی الفضل العباس سلام الله علیه
تا که شد سرو سهی سای ابی الفضل قلم سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۴۴
زهرهٔ مردان نداری خدمت سلطان مکن خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۰۳ - این قطعه را در واقعهٔ حبس خویش گفته
بهشت صدرا تا دولت تو در دربست طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۵۸
هر کرا شوخ پری رخسار است غروی اصفهانی : مدایح و مراثی ابی الفضل العباس سلام الله علیه
شمارهٔ ۴ - فی رثاء ابی الفضل و اخوته علیهم السلام عن لسان امهم ام البنین علیهاالسلام
چشمۀ خور در فلک چارمین سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۶
یوسف هندی نژاد من مرا از بر گریخت
بخش ۱۴ - جواب
بیاور ساقی آن صاف صفا خیز امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۸۲
عید را با مهرگان هست اتفاق و اتصال فردوسی : پادشاهی لهراسپ
بخش ۱۰
چو نزدیک شد بیشه و جای گرگ بلند اقبال : بخش دوم - داستان گل و بلبل
بخش ۱۱ - تعریف کردن گل از صفت عشاق
اگر درحقیقت کسی عاشق است اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۶۱
از جان که نداشت هیچ سودم، تو بهی جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۹
بربود دل از من صنمی سیمین خد سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۵
ندارد منت بار لباس از هیچ کس دوشم قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹۰
عمر اندک پایی و کار بسیار به سر نشاط اصفهانی : مفردات
شمارهٔ ۸
فکر شیرین همه آزار دل خسرو بود امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۵۱
مِنْ بَمِردِهْ روزْ لاشْ رِهْ منه صحرا کَشْ غزالی : رکن سوم - رکن مهلکات
بخش ۴۹ - اصل ششم
بدان که شاخه های دنیا بسیار است و یکی از شاخه های وی مال و نعمت هاست و یکی جاه و حشمت و هم شاخه های دیگر دارد، اما فتنه مال عظیم است و عظیم ترین فتنه وی است و خدای سبحانه و تعالی وی را عقبه خوانده است و گفته است، «فلا اقتحم العقب و ما ادریک ما العقبه؛ فک رقبه او اطعام فی یوم ذی مسغبه» و هیچ عقبه سخت تر از این نیست از آن که از وی چاره نیست که وی با آن که سبب قضای شهوت است زاد آخرت است که از قوت و لباس و مسکن چاره نیست و این عین مال است و به مال به دست توان آورد، پس اندر نایافت وی صبر نیست و اندر وی سلامت نیست. اگر نباشد درویشی بود که از وی به وی بیم کفر است و. اگر باشد توانگری باشد که اندر وی خطر بطر است و درویش را دو حالت است یکی حرص و یکی قناعت. و قناعت محمود است و حریص را دو حالت است یکی طمع به مردمان و یکی کسب به دست خویش این محمود است و توانگر را نیز دو حالت است یکی بخل و امساک و دیگر دادن و سخاوت کردن و دهنده را دو حالت است یکی اسراف و دیگر اقتصار. و از این دو حالت یکی مذموم است و بدان دیگر آمیخته است و شناختن این هم مهم است. اندر جمله، مال از فایده و از آفات خالی نیست و فریضه است هردو را به شناختن تا از آفات وی حذر کنند و طلب وی به قدر فایده وی کنند. اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۳
دیدیم زهر چشم تو عمر دوباره بود سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۷
چهره افروخت چو گل بهر تماشا رفتم جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۰
در گلویم بی تو هر دم آب می گردد گره غروی اصفهانی : مدایح و مراثی ابی الفضل العباس سلام الله علیه
شمارهٔ ۳ - فی رثاء ابی الفضل العباس سلام الله علیه
تا که شد سرو سهی سای ابی الفضل قلم سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۴۴
زهرهٔ مردان نداری خدمت سلطان مکن خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۰۳ - این قطعه را در واقعهٔ حبس خویش گفته
بهشت صدرا تا دولت تو در دربست طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۵۸
هر کرا شوخ پری رخسار است غروی اصفهانی : مدایح و مراثی ابی الفضل العباس سلام الله علیه
شمارهٔ ۴ - فی رثاء ابی الفضل و اخوته علیهم السلام عن لسان امهم ام البنین علیهاالسلام
چشمۀ خور در فلک چارمین سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۶
یوسف هندی نژاد من مرا از بر گریخت
