جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۵
تو سر بر من گران داری نگارا مجیرالدین بیلقانی : قصاید
شمارهٔ ۱۷
عافیت رخت از جهان برداشت اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۰
صید دست آموزم و قدرم نمیدانی چه سود میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۸۰
هر درد کزو دیده دوران خیره ست رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۲۹ - النوبة الاولی
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ اى مردمان کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ میخورید از هر چه در زمین حَلالًا طَیِّباً آنچه حلال پاک است و خورنده را گشاده، وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ و بر پى گامهاى دیو مایستید إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ که دیو شما را دشمنى است آشکارا. عنصری بلخی : بحر متقارب
شمارهٔ ۱۳
ولیکن روانم ز تو سیر نیست اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۵
وادی مجنون جگر سوزست و کس را تاب نیست جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۰
تا هوای اوست دل را در قفس همچون حباب سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲۶
نه ذوق باغ به دل، نه هوای پروازی ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۷۰
ز جمله نعمت دنیا چو تندرستی نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۴۳
حجت شور قیامت لب خندان تو بس صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۲۶
خط سبزی که به گرد لب جانان گشته است عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۴۰
آنم که تلخی ام ز غم افزون نوشته اند کسایی مروزی : دیوان اشعار
مدح حضرت علی (ع)
مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۳
بسینه ناوک غم تا بکی روان کردن بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۷
خطش چو بنام من از خامه برون آید نهج البلاغه : نامه ها
به معاویه در افشاى سياستهای گمراه کننده او
<strong> و من كتاب له عليه‌السلام إلى معاوية </strong> وَ أَرْدَيْتَ جِيلاً مِنَ اَلنَّاسِ كَثِيراً خَدَعْتَهُمْ بِغَيِّكَ وَ أَلْقَيْتَهُمْ فِي مَوْجِ بَحْرِكَ تَغْشَاهُمُ اَلظُّلُمَاتُ وَ تَتَلاَطَمُ بِهِمُ اَلشُّبُهَاتُ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۱۶
حسنی که یادش آینهٔ حیرت آب داد انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۸۵
دردا که فرو شد لب شادی را غم نهج البلاغه : خطبه ها
فرمان خط شكنی و آزاد كردن آب فرات
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام لما غلب أصحاب معاوية أصحابه عليه‌السلام على شريعة الفرات بصفين و منعوهم الماء </strong>
شمارهٔ ۵
تو سر بر من گران داری نگارا مجیرالدین بیلقانی : قصاید
شمارهٔ ۱۷
عافیت رخت از جهان برداشت اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۰
صید دست آموزم و قدرم نمیدانی چه سود میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۸۰
هر درد کزو دیده دوران خیره ست رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۲۹ - النوبة الاولی
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ اى مردمان کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ میخورید از هر چه در زمین حَلالًا طَیِّباً آنچه حلال پاک است و خورنده را گشاده، وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ و بر پى گامهاى دیو مایستید إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ که دیو شما را دشمنى است آشکارا. عنصری بلخی : بحر متقارب
شمارهٔ ۱۳
ولیکن روانم ز تو سیر نیست اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۵
وادی مجنون جگر سوزست و کس را تاب نیست جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۰
تا هوای اوست دل را در قفس همچون حباب سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲۶
نه ذوق باغ به دل، نه هوای پروازی ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۷۰
ز جمله نعمت دنیا چو تندرستی نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۴۳
حجت شور قیامت لب خندان تو بس صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۲۶
خط سبزی که به گرد لب جانان گشته است عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۴۰
آنم که تلخی ام ز غم افزون نوشته اند کسایی مروزی : دیوان اشعار
مدح حضرت علی (ع)
مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۳
بسینه ناوک غم تا بکی روان کردن بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۷
خطش چو بنام من از خامه برون آید نهج البلاغه : نامه ها
به معاویه در افشاى سياستهای گمراه کننده او
<strong> و من كتاب له عليه‌السلام إلى معاوية </strong> وَ أَرْدَيْتَ جِيلاً مِنَ اَلنَّاسِ كَثِيراً خَدَعْتَهُمْ بِغَيِّكَ وَ أَلْقَيْتَهُمْ فِي مَوْجِ بَحْرِكَ تَغْشَاهُمُ اَلظُّلُمَاتُ وَ تَتَلاَطَمُ بِهِمُ اَلشُّبُهَاتُ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۱۶
حسنی که یادش آینهٔ حیرت آب داد انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۸۵
دردا که فرو شد لب شادی را غم نهج البلاغه : خطبه ها
فرمان خط شكنی و آزاد كردن آب فرات
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام لما غلب أصحاب معاوية أصحابه عليه‌السلام على شريعة الفرات بصفين و منعوهم الماء </strong>
