هجویری : بابٌ ذکر ائمّتهم مِنْ أتباعِ التّابعین
۳۴- ابوعبداللّه احمدبن یحیی بن الجّلاء، رضی اللّه عنه
و منهم: سهیل معرفت و قطب محبت، ابوعبداللّه احمدبن یحیی بن الجلاء، رضی اللّه عنه واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۱
از حال میزند دم، صوفی بهرزه نالی امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۵
اُونجه که بئوتی هِرسْ، من بپامهْ واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۴
ز بسکه قوت جذب نگاه با آن روست سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۱۲
چون در امضای کاری متردّد باشی آن طرف اختیار کن که بی آزارتر برآید بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۸۲
بسکه نیرنگ قدح چیده‌ست در اندیشه‌ام میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۹۱
آهم رخ سیاره دگرگون سازد انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳
یار ما را به هیچ برنگرفت نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش زهد و سحرخيزى
<strong> وَ عَنْ نَوْفٍ اَلْبِكَالِيِّ </strong> قَالَ رَأَيْتُ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عليه‌السلام ذَاتَ لَيْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ فِي اَلنُّجُومِ فَقَالَ لِي يَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ قَالَ يَا نَوْفُ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵
ای نوش کرده نیش را، بی‌خویش کن باخویش را رشیدالدین میبدی : ۳۹- سورة الزمر- مکیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله: وَ الَّذِی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ قال ابن عباس: وَ الَّذِی جاءَ بِالصِّدْقِ یعنى رسول اللَّه جاء بلا اله الا اللَّه وَ صَدَّقَ بِهِ الرسول ایضا بلّغه الخلق. و قال السدى: وَ الَّذِی جاءَ بِالصِّدْقِ جبرئیل جاء بالقرآن «و صدّق به» محمدا (ص) تلقاه بالقبول. و قال ابو العالیة و الکلبى: «جاءَ بِالصِّدْقِ» رسول اللَّه (ص)، «و صدّق به» ابو بکر. و قیل: «صدّق به» المؤمنون، لقوله: أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ و قال الحسن: هم المؤمنون صدّقوا به فى الدنیا و جاءوا به فى الآخرة. و فى الخبر ان المؤمن یجی‏ء یوم القیمة بالقرآن فیقول: هذا الّذى اعطیتمونا صدّقنا به و علمنا بما فیه. أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ عذاب اللَّه. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۸
ای صوفیان عشق، بدرید خرقه‌ها عطار نیشابوری : آغاز کتاب
الحكایة و التمثیل
چون همی شد غرقه فرعون آن زمان نظامی گنجوی : مخزن الاسرار
بخش ۵۷ - داستان هارون‌الرشید با موی تراش
دور خلافت چو به هارون رسید انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۳ - در تعریف عمارت و مدح صاحب ناصرالدین طاهر
ای به خوبی و خرمی چو بهار خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۲۷۳
وقت آن است کز این دار فنا درگذریم امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۳۰
آن زلف مشکبار بر آن روی چون نگار اوحدالدین کرمانی : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید
شمارهٔ ۲۳۹
اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۹
جواب لعل تو، شیرین کند سئوال مرا! میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۸۲
‌بگشا کمند زلف که دل دردمند توست