سنایی غزنوی : الباب السّادس فی ذکر نفس الکلّی و احواله
اندر آنکه آدمی پس از اشیاء و جهات پیدا آمد
از هوا و ز طبع در انسان اثیر اخسیکتی : مفردات
شمارهٔ ۳
از کف ترکی چو ماه باده خور و باده خواه سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۹
دلم چون هاله دامی از پی صید مهی دارد غزالی : رکن اول - در عبادات
بخش ۲۶ - پیدا کردن علاج دل تا حاضر شود
بدان که غفلت دل در نماز از دو سبب بود، یکی از ظاهر بود و یکی از باطن اما آنچه ظاهر بود آن باشد که نماز جایی کند که چیزی می بیند یا می شنود که دل بدان مشغول می باشد و دل تبع چشم و گوش بود علاج وی آن بود که نماز جایی کند که هیچ آواز نشنود و اگر جایی تاریک بود بهتر باشد تا چشم برهم نهد و بیشتر عابدان عبادت را خانه ای ساخته باشند خرد و تاریک که در جای فراخ دل پراکنده تر باشد و این عمر رضی الله عنه هرگه نماز کردی، شمشیر و کتاب و هر قماشی که بودی از پیش برگرفتی، تا بدان چشم مشغول نشود. کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۲۹
ماییم نهاده سر بفرمان شراب فلکی شروانی : قصاید
شمارهٔ ۳۱ - در مدح منوچهر شروانشاه
ای پسر خوش تو بدین دلبری صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۶۶
خضر اینجا خاک می لیسد ز شرم ناکسی رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۱۰۳ - وقوعی سمنانی
از ارباب حال و از اصحاب کمال. معاصر و هم صحبت اکبرشاه هندی بود و شکسته را درست قلمی می‌نمود. این رباعی از او نوشته شد: شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۶۸
داریم حضوری و سرابی که چه گویم وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۵۸
بازم زبان شکر به جنبش درآمدست اقبال لاهوری : پیام مشرق
دل من بی قرار آرزوئی
دل من بی قرار آرزوئی عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۳۸۰
نگویمت بنشین در قدح شراب انداز شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۷۴
عشق او در همه بود ساری جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۸
یارب گنهم تو عفو گردان به کرم ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۳۷
دوش گفتم بدوستی که بود کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۱۴
با دل گفتم تو باری آخر نیکی ترانه های کودکانه : بخش اول
گرگه اومد تو گله
اتل متل توتوله فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۹ - در دعای به سلطان محمود غزنوی گوید
چندانکه جهانست ملک شاه جهان باد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۵
از عشق تو هر طرف یکی شبخیزی کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۸
غمت ریخت خونم شهادت همین است
اندر آنکه آدمی پس از اشیاء و جهات پیدا آمد
از هوا و ز طبع در انسان اثیر اخسیکتی : مفردات
شمارهٔ ۳
از کف ترکی چو ماه باده خور و باده خواه سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۹
دلم چون هاله دامی از پی صید مهی دارد غزالی : رکن اول - در عبادات
بخش ۲۶ - پیدا کردن علاج دل تا حاضر شود
بدان که غفلت دل در نماز از دو سبب بود، یکی از ظاهر بود و یکی از باطن اما آنچه ظاهر بود آن باشد که نماز جایی کند که چیزی می بیند یا می شنود که دل بدان مشغول می باشد و دل تبع چشم و گوش بود علاج وی آن بود که نماز جایی کند که هیچ آواز نشنود و اگر جایی تاریک بود بهتر باشد تا چشم برهم نهد و بیشتر عابدان عبادت را خانه ای ساخته باشند خرد و تاریک که در جای فراخ دل پراکنده تر باشد و این عمر رضی الله عنه هرگه نماز کردی، شمشیر و کتاب و هر قماشی که بودی از پیش برگرفتی، تا بدان چشم مشغول نشود. کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۲۹
ماییم نهاده سر بفرمان شراب فلکی شروانی : قصاید
شمارهٔ ۳۱ - در مدح منوچهر شروانشاه
ای پسر خوش تو بدین دلبری صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۶۶
خضر اینجا خاک می لیسد ز شرم ناکسی رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۱۰۳ - وقوعی سمنانی
از ارباب حال و از اصحاب کمال. معاصر و هم صحبت اکبرشاه هندی بود و شکسته را درست قلمی می‌نمود. این رباعی از او نوشته شد: شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۶۸
داریم حضوری و سرابی که چه گویم وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۵۸
بازم زبان شکر به جنبش درآمدست اقبال لاهوری : پیام مشرق
دل من بی قرار آرزوئی
دل من بی قرار آرزوئی عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۳۸۰
نگویمت بنشین در قدح شراب انداز شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۷۴
عشق او در همه بود ساری جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۸
یارب گنهم تو عفو گردان به کرم ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۳۷
دوش گفتم بدوستی که بود کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۱۴
با دل گفتم تو باری آخر نیکی ترانه های کودکانه : بخش اول
گرگه اومد تو گله
اتل متل توتوله فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۹ - در دعای به سلطان محمود غزنوی گوید
چندانکه جهانست ملک شاه جهان باد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۵
از عشق تو هر طرف یکی شبخیزی کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۸
غمت ریخت خونم شهادت همین است
