مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۷۹
تو جام عشق را بستان و میرو جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۷۸۹
نه همین چون نی، گلو بی دور ساغر بود خشک جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۴۷
چند دل را به جهان گذران شاد کنی؟ افسر کرمانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۴
این نکویان که سهی قامت و سیمین بدنند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۷
چمن پیرا اگر می دید روی چون بهارش را واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۲
بر کتاب دل نوشتم تا خط عشقت جلی مفاتیح الجنان : فضیلت و اعمال ماه مبارک رمضان
اعمال شبهاى ماه رمضان
و آن چند عمل است: سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴
ای مستان خیزید که هنگام صبوحست فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۴۵
رمزی است خط دوست که چون بخت سرآید ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۲۳۸ - روز عاشورا و حالات اصحاب آن حضرت
سر سراسیمه برآورد آفتاب ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ۴۵ - قصیده
بار دگر زمانه مراد دلم بداد ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۳
ای ماه مهربان مه مهرست می بیار صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۱۸۴
میدهم جان در بهای حسن تا در پرده است ملا احمد نراقی : باب چهارم
قدرت نمائی حق در خلقت انسان
و اما انسان: پس این خود ظاهر است که اول او قطره آبی بود گندیده که در تمام اجزای بدن مستغرق بود و خداوند حکیم از حکمت بالغه محبتی میان مرد و زن قرار داد، و به کمند شهوت ایشان را به جانب مجامعت کشید تا به حرکت «وقاعیه نطفه از مواضع مستغرقه، مستخرج شود و آلت رجولیت را قوه دفع، و رحم زن را قوه جذب عطا کرد تا نطفه مرد را به جانب خود جذب نمود و با منی زن ممزوج شده و در رحم قرار گرفت. ادیب الممالک : سرودهای وطنی
شمارهٔ ۴ - سرود وطنی
مال دنیی و مذهبی وطنی حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۲
کاش خضری به من بادیه پیما برسد حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۷۷
ز رنگش، اشک گلگون بادهٔ نابی ست در چشمم امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳
گیرم که می نیرزم من بنده همدمی را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۹۶
خواجه ترش مرا بگو سرکه به چند میدهی؟ وحشی بافقی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در ستایش علی«ع»
زلف پیش پای او بر خاک میساید جبین
غزل شمارهٔ ۲۱۷۹
تو جام عشق را بستان و میرو جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۷۸۹
نه همین چون نی، گلو بی دور ساغر بود خشک جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۴۷
چند دل را به جهان گذران شاد کنی؟ افسر کرمانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۴
این نکویان که سهی قامت و سیمین بدنند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۷
چمن پیرا اگر می دید روی چون بهارش را واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۲
بر کتاب دل نوشتم تا خط عشقت جلی مفاتیح الجنان : فضیلت و اعمال ماه مبارک رمضان
اعمال شبهاى ماه رمضان
و آن چند عمل است: سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴
ای مستان خیزید که هنگام صبوحست فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۴۵
رمزی است خط دوست که چون بخت سرآید ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۲۳۸ - روز عاشورا و حالات اصحاب آن حضرت
سر سراسیمه برآورد آفتاب ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ۴۵ - قصیده
بار دگر زمانه مراد دلم بداد ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۳
ای ماه مهربان مه مهرست می بیار صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۱۸۴
میدهم جان در بهای حسن تا در پرده است ملا احمد نراقی : باب چهارم
قدرت نمائی حق در خلقت انسان
و اما انسان: پس این خود ظاهر است که اول او قطره آبی بود گندیده که در تمام اجزای بدن مستغرق بود و خداوند حکیم از حکمت بالغه محبتی میان مرد و زن قرار داد، و به کمند شهوت ایشان را به جانب مجامعت کشید تا به حرکت «وقاعیه نطفه از مواضع مستغرقه، مستخرج شود و آلت رجولیت را قوه دفع، و رحم زن را قوه جذب عطا کرد تا نطفه مرد را به جانب خود جذب نمود و با منی زن ممزوج شده و در رحم قرار گرفت. ادیب الممالک : سرودهای وطنی
شمارهٔ ۴ - سرود وطنی
مال دنیی و مذهبی وطنی حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۲
کاش خضری به من بادیه پیما برسد حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۷۷
ز رنگش، اشک گلگون بادهٔ نابی ست در چشمم امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳
گیرم که می نیرزم من بنده همدمی را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۹۶
خواجه ترش مرا بگو سرکه به چند میدهی؟ وحشی بافقی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در ستایش علی«ع»
زلف پیش پای او بر خاک میساید جبین
