خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۰
غار سپید است پناهی دهدت قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶۵
ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰۴
کمالِ عَلی تاج‌بخشِ حاتمِ طَیْ قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در ستایش شاهزاده ی رضوان و ساده شجاع السلطنه حسنعلی میرزا طاب ا‌لله ثراه فرماید
در چشم منست آنچه به رخسار تو آب است اوحدالدین کرمانی : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید
شمارهٔ ۲۷۶
ای دل زشراب جهل مستی تاکی کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۲۶
دل نرم کن به آتش و از بابزن مترس قاسم انوار : انیس العارفین
بخش ۸ - فی معرفة، ماهیة النفس
مرحبا!ای سایل شیرین سؤال اوحدالدین کرمانی : الباب العاشر: البهاریات
شمارهٔ ۶۲
در هستی اگر به عمر نوحی برسی رشیدالدین میبدی : ۱۷- سورة بنى اسرائیل- مکیة
۱ - النوبة الثانیة
جمهور مفسران بر آنند که این سوره بنى اسرائیل همه مکّى است مگر قتاده که میگوید ازین سورت هشت آیت در مدنیّات شمرند: «وَ إِنْ کادُوا لَیَفْتِنُونَکَ» تا آخر هشت آیتست و آخر این هشت آیت: «وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ» میان مکّه و مدینه فرود آمد، و در همه سورت دو آیت منسوخ است، یکى: «وَ قَضى رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ» تا آنجا که گفت: «وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما کَما رَبَّیانِی صَغِیراً» نسخ الدّعاء لاهل الشرک و بقى ما بقى على عموم الآیة. آیت دوم: «وَ ما أَرْسَلْناکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا» بآیت سیف منسوخ است. و بعداد کوفیان این سورت صد و یازده آیتست و هزار و پانصد و سى و سه کلمه و شش هزار و چهار صد و شصت حرف. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۷۵
نی، تو شکلی دگری، سنگ نباشی تو، زری اقبال لاهوری : پیام مشرق
عقابان را بهای کم نهد عشق
عقابان را بهای کم نهد عشق صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۷۹
چشم ما را پرده غفلت شد ابروی سفید آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۴
نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۷۳
رو رو ای جان سبک خیز غریب سفری فایز دشتی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۷
اگر دوران دهد بر بادم ای دوست فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۸
در ملک لایزالی دیدم من آنچه دیدم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۷۰
ای دریغا، در این خانه دمی بگشودی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۶۹
هست اندر غم تو، دلشده دانشمندی کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۹۳ - ایضا له
ای خواجه بدیدمت دل تو سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۴
ای ز ایراد قلم هم نفسانت مرفوع
رباعی شمارهٔ ۹۰
غار سپید است پناهی دهدت قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶۵
ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰۴
کمالِ عَلی تاج‌بخشِ حاتمِ طَیْ قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در ستایش شاهزاده ی رضوان و ساده شجاع السلطنه حسنعلی میرزا طاب ا‌لله ثراه فرماید
در چشم منست آنچه به رخسار تو آب است اوحدالدین کرمانی : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید
شمارهٔ ۲۷۶
ای دل زشراب جهل مستی تاکی کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۲۶
دل نرم کن به آتش و از بابزن مترس قاسم انوار : انیس العارفین
بخش ۸ - فی معرفة، ماهیة النفس
مرحبا!ای سایل شیرین سؤال اوحدالدین کرمانی : الباب العاشر: البهاریات
شمارهٔ ۶۲
در هستی اگر به عمر نوحی برسی رشیدالدین میبدی : ۱۷- سورة بنى اسرائیل- مکیة
۱ - النوبة الثانیة
جمهور مفسران بر آنند که این سوره بنى اسرائیل همه مکّى است مگر قتاده که میگوید ازین سورت هشت آیت در مدنیّات شمرند: «وَ إِنْ کادُوا لَیَفْتِنُونَکَ» تا آخر هشت آیتست و آخر این هشت آیت: «وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ» میان مکّه و مدینه فرود آمد، و در همه سورت دو آیت منسوخ است، یکى: «وَ قَضى رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ» تا آنجا که گفت: «وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما کَما رَبَّیانِی صَغِیراً» نسخ الدّعاء لاهل الشرک و بقى ما بقى على عموم الآیة. آیت دوم: «وَ ما أَرْسَلْناکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا» بآیت سیف منسوخ است. و بعداد کوفیان این سورت صد و یازده آیتست و هزار و پانصد و سى و سه کلمه و شش هزار و چهار صد و شصت حرف. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۷۵
نی، تو شکلی دگری، سنگ نباشی تو، زری اقبال لاهوری : پیام مشرق
عقابان را بهای کم نهد عشق
عقابان را بهای کم نهد عشق صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۷۹
چشم ما را پرده غفلت شد ابروی سفید آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۴
نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۷۳
رو رو ای جان سبک خیز غریب سفری فایز دشتی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۷
اگر دوران دهد بر بادم ای دوست فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۸
در ملک لایزالی دیدم من آنچه دیدم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۷۰
ای دریغا، در این خانه دمی بگشودی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۶۹
هست اندر غم تو، دلشده دانشمندی کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۹۳ - ایضا له
ای خواجه بدیدمت دل تو سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۴
ای ز ایراد قلم هم نفسانت مرفوع
