آذر بیگدلی : مثنویات
شمارهٔ ۱۱
گفت: خود قابلی بحمدالله صامت بروجردی : کتاب النصایح و التنبیه
شمارهٔ ۶ - و برای او همچنین
نه تنها سیرم از مالم که عالم هم نمی‌خواهم محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۹
باز سرگشتهٔ مژگان سیهی گردیدم صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴۷۵
شد چو سوزن خشک، خار از قرب گل پیراهنان مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۵۸
الا ای نقش روحانی، چرا از ما گریزانی؟ آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸
گل هزار است صحن بستان را حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۹۶
چه گیرایی ست یارب جلوه گیسوکمندان را؟ رشیدالدین میبدی : ۶- سورة الانعام
۱۹ - النوبة الاولى
قوله تعالى: مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ هر که نیکى آرد فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها او را است فردا ده چندان وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ و هر که بدى آرد فَلا یُجْزى إِلَّا مِثْلَها پاداش ندهند او را مگر هم چندان وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ (۱۶۰) و بر هر دو از ما ستم نیاید. صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۷۲
سلیمانی است حسن، انگشتری از حلقه مویش کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۵۰۴
تا دورم از آن دو لعل جان آویزش صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۰۹
ساغر می را به دست می پرست ما دهید کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۵۲۳
بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۰۱
هر که گرداند ز دنیا روی، از مردان شود امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۱
تلخ است بی تو صبر، دل غم فزوده را صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۳
زهی ز روزن داغ تو روشنایی دلها فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷
دی به رهش فکنده‌ام طفل سرشک دیده را صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۳۱۲
اگر ابروی تو محراب نمازم گردد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴
ای عاشقان رویت بر مهر دل نهاده محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۱۶۰
شیخ را پرسیدند از شریعت و طریقت و حقّیقت، شیخ ما گفت این اسامی منازلست و این و منازل بشریت را بود. شریعت همه نفی و اثبات بود بر قالب و هیکل، و طریقت همه محو کلی باشد و حقّیقت همه حیرتست. بوبکر صدیق رضی اللّه عنه از دنیا می‌رفت و می‌گفت: یا هادی الطریق حرت، از حیرت حقّیقت آواز می‌داد این گفتها نشانست و نشان از بی نشان کفرست. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۵۵
به دور خط از آن چاه زنخدان بیش می لرزم
شمارهٔ ۱۱
گفت: خود قابلی بحمدالله صامت بروجردی : کتاب النصایح و التنبیه
شمارهٔ ۶ - و برای او همچنین
نه تنها سیرم از مالم که عالم هم نمی‌خواهم محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۹
باز سرگشتهٔ مژگان سیهی گردیدم صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴۷۵
شد چو سوزن خشک، خار از قرب گل پیراهنان مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۵۸
الا ای نقش روحانی، چرا از ما گریزانی؟ آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸
گل هزار است صحن بستان را حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۹۶
چه گیرایی ست یارب جلوه گیسوکمندان را؟ رشیدالدین میبدی : ۶- سورة الانعام
۱۹ - النوبة الاولى
قوله تعالى: مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ هر که نیکى آرد فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها او را است فردا ده چندان وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ و هر که بدى آرد فَلا یُجْزى إِلَّا مِثْلَها پاداش ندهند او را مگر هم چندان وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ (۱۶۰) و بر هر دو از ما ستم نیاید. صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۷۲
سلیمانی است حسن، انگشتری از حلقه مویش کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۵۰۴
تا دورم از آن دو لعل جان آویزش صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۰۹
ساغر می را به دست می پرست ما دهید کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۵۲۳
بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۰۱
هر که گرداند ز دنیا روی، از مردان شود امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۱
تلخ است بی تو صبر، دل غم فزوده را صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۳
زهی ز روزن داغ تو روشنایی دلها فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷
دی به رهش فکنده‌ام طفل سرشک دیده را صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۳۱۲
اگر ابروی تو محراب نمازم گردد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴
ای عاشقان رویت بر مهر دل نهاده محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۱۶۰
شیخ را پرسیدند از شریعت و طریقت و حقّیقت، شیخ ما گفت این اسامی منازلست و این و منازل بشریت را بود. شریعت همه نفی و اثبات بود بر قالب و هیکل، و طریقت همه محو کلی باشد و حقّیقت همه حیرتست. بوبکر صدیق رضی اللّه عنه از دنیا می‌رفت و می‌گفت: یا هادی الطریق حرت، از حیرت حقّیقت آواز می‌داد این گفتها نشانست و نشان از بی نشان کفرست. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۵۵
به دور خط از آن چاه زنخدان بیش می لرزم
