سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۸ - در بیان آنکه ملک الموت آئینه صافی است که هر کس روی خود در او میبیند اگر دیو است دیوش میبیند و اگر فرشته است فرشته الی مالانهایه
ملک الموت چون بر او آید مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۱۴
راز چون با من نگوید یار من امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۳۳
تاگه عز بندگآن در دین و در ایمان بود صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۷ - الاعراف
یکی از معنی اعراف بشنو حزین لاهیجی : خرابات
بخش ۱۶ - حکایت از تاریخ دهقان در صعوبت صحبت احمقان
رقم کرده با نوک کلک دبیر جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۴
از شرم رخ تو گل ز کار افتاده مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۲
من چشم ترا بسته به کین میبینم اسیری لاهیجی : اسرار الشهود
بخش ۳۰ - در بیان حقیقت قلب انسانی و جامعیت او و اشارت بدانکه در انفس، دل مظهر علم الهی است و به مثابۀ لوح محفوظ است که ما وسعنی ارضی و لاسمائی و لکن وسعنی قلب عبدی المومن النقی التقی وتفصیل سخن بایزید بسطامی که لو ان العرش و ماحواه الف الف مرة فی زاویه من زوایاء قلب العارف ما احسن بها و تنبیه بر آنکه دل مظهر حق است.
دل به معنی جوهری روحانی است ازرقی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۲۱
تا در دل من گل هوای تو شکفت بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۳
شکفت لاله، توهم عطر در شراب افشان مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۸۳
امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
جز وصل هوس نیست چو پروانه خسان را انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۷
آن چیست که مقصود جهانی آنست ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
ای طاهر اسحق بیا و در یاب رشیدالدین میبدی : ۲۱- سورة الانبیاء- مکیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله: «وَ لَقَدْ آتَیْنا إِبْراهِیمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ» حسن گفت رشد اینجا نبوّتست، و من قبل یعنى من قبل موسى و هارون. معنى آنست که ابراهیم را نبوّت دادیم پیش از موسى و هارون، و گفتهاند رشد توفیق خیرست و راست راهى بشناختن، و صلاح دین خود بدانستن، و من قبل یعنى فى صغره قبل البلوغ. مىگوید او را توفیق دادیم تا راست راهى یافت و بهى کار خویش بدانست از کودکى پیش از بلوغ، آن گه که از سرب بیرون آمد و گفت: «إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ» الایه... هم چنان که یحیى زکریا را گفت: «وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا» و قیل معناه کتبت له السعادة من قبل ان خلق. عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۱۳
در کوی تو جان گوشه نشین میدانم ایرانشان : کوشنامه
بخش ۲۸۳ - پیش بینی فریدون درباره ی ناسپاسی کوش
وزآن پس دبیران و گردان شاه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۲۱
چنان سرگرمیی از شوق آن گلگون قبا دارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۵
بگو ای یار همراز، این چه شیوهست؟ کلیم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۱ - شکوه از ناتوانی اسب
خدایگانا اسبی که داده ای به کلیم
بخش ۱۸ - در بیان آنکه ملک الموت آئینه صافی است که هر کس روی خود در او میبیند اگر دیو است دیوش میبیند و اگر فرشته است فرشته الی مالانهایه
ملک الموت چون بر او آید مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۱۴
راز چون با من نگوید یار من امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۳۳
تاگه عز بندگآن در دین و در ایمان بود صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۷ - الاعراف
یکی از معنی اعراف بشنو حزین لاهیجی : خرابات
بخش ۱۶ - حکایت از تاریخ دهقان در صعوبت صحبت احمقان
رقم کرده با نوک کلک دبیر جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۴
از شرم رخ تو گل ز کار افتاده مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۲
من چشم ترا بسته به کین میبینم اسیری لاهیجی : اسرار الشهود
بخش ۳۰ - در بیان حقیقت قلب انسانی و جامعیت او و اشارت بدانکه در انفس، دل مظهر علم الهی است و به مثابۀ لوح محفوظ است که ما وسعنی ارضی و لاسمائی و لکن وسعنی قلب عبدی المومن النقی التقی وتفصیل سخن بایزید بسطامی که لو ان العرش و ماحواه الف الف مرة فی زاویه من زوایاء قلب العارف ما احسن بها و تنبیه بر آنکه دل مظهر حق است.
دل به معنی جوهری روحانی است ازرقی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۲۱
تا در دل من گل هوای تو شکفت بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۳
شکفت لاله، توهم عطر در شراب افشان مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۸۳
امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
جز وصل هوس نیست چو پروانه خسان را انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۷
آن چیست که مقصود جهانی آنست ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
ای طاهر اسحق بیا و در یاب رشیدالدین میبدی : ۲۱- سورة الانبیاء- مکیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله: «وَ لَقَدْ آتَیْنا إِبْراهِیمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ» حسن گفت رشد اینجا نبوّتست، و من قبل یعنى من قبل موسى و هارون. معنى آنست که ابراهیم را نبوّت دادیم پیش از موسى و هارون، و گفتهاند رشد توفیق خیرست و راست راهى بشناختن، و صلاح دین خود بدانستن، و من قبل یعنى فى صغره قبل البلوغ. مىگوید او را توفیق دادیم تا راست راهى یافت و بهى کار خویش بدانست از کودکى پیش از بلوغ، آن گه که از سرب بیرون آمد و گفت: «إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ» الایه... هم چنان که یحیى زکریا را گفت: «وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا» و قیل معناه کتبت له السعادة من قبل ان خلق. عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۱۳
در کوی تو جان گوشه نشین میدانم ایرانشان : کوشنامه
بخش ۲۸۳ - پیش بینی فریدون درباره ی ناسپاسی کوش
وزآن پس دبیران و گردان شاه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۲۱
چنان سرگرمیی از شوق آن گلگون قبا دارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۵
بگو ای یار همراز، این چه شیوهست؟ کلیم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۱ - شکوه از ناتوانی اسب
خدایگانا اسبی که داده ای به کلیم
