یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷
ز هجرانت چنانم جان بسوزد مولوی : دفتر ششم
بخش ۴۶ - لیس للماضین هم الموت انما لهم حسره الموت
راست گفتهست آن سپهدار بشر مولوی : دفتر پنجم
بخش ۲۷ - در بیان آنک صفا و سادگی نفس مطمنه از فکرتها مشوش شود چنانک بر روی آینه چیزی نویسی یا نقش کنی اگر چه پاک کنی داغی بماند و نقصانی
روی نفس مطمئنه در جسد قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۷
کس چرا بیهده با مردم عالم باشد غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۱۰۳ - پیدا کردن آن که هیچ لذت چون لذت دیدار حق تعالی نیست
بدان که این مذهب همه مسلمانان است به زبان، ولکن اگر از خویشتن تحقیق این جویند تا دیدار چیزی که به جهت نبود و شکل و لون ندارد چه لذت دارد. این ندانند، ولکن زبان اقرار می دهند از بیم آن که در شرع آمده است، ولکن در باطن هیچ شوق نبود، بدان که آنچه نداند بدان مشتاق چون باشد؟ و هرچند تحقیق این سر در کتاب دشخوار بود، لکن ما به اشارتی مختصر تعریف کنیم. هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۸
مست با رخسار آتشناک بیرون تاختی حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۷
چو رویِ یارِ من زیبا نباشد محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۵
باز ما را جان به استقبال جانان میرود نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۴
هر سحر سلسله از پای سحر بگشایند عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
حکایت جنید که سر پسرش را بریدند
مقتدای دین، جنید، آن بحر ژرف سید حسن غزنوی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۱
گفتم که چوشب روی بکس ننمائی قاسم انوار : ملمعات ترکی
شماره ۱
ال یار عزیز ابله که: جان با دینه دور قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۴۹ - در مدح میر ابوالهیجا منوچهربن وهسودان
هرکه جانان را بمهر اندر عدیل جان کند فردوسی : پادشاهی گرشاسپ
بخش ۱
پسر بود زو را یکی خویش کام رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۱ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ تاهت القلوب بسماع بسم اللَّه، طابت القلوب بشهود بسم اللَّه، غابت القلوب بظهور بسم اللَّه، طوبى لمن حدیثه فى اللَّه، و جلیسه هو اللَّه. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۴۷
یک صافدل در انجمن روزگار کو؟ سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۲
فصل خزان رسید به گلشن صدا نماند باباطاهر عریان همدانی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۲۳۸
سرم بالین تنم بستر نداره فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۷
دل در طلبت هر دو جهان میبازد صفی علیشاه : مسمطات
شمارهٔ ۶
ای ترک چه باشد دگرت باز بهانه
شمارهٔ ۷۷
ز هجرانت چنانم جان بسوزد مولوی : دفتر ششم
بخش ۴۶ - لیس للماضین هم الموت انما لهم حسره الموت
راست گفتهست آن سپهدار بشر مولوی : دفتر پنجم
بخش ۲۷ - در بیان آنک صفا و سادگی نفس مطمنه از فکرتها مشوش شود چنانک بر روی آینه چیزی نویسی یا نقش کنی اگر چه پاک کنی داغی بماند و نقصانی
روی نفس مطمئنه در جسد قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۷
کس چرا بیهده با مردم عالم باشد غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۱۰۳ - پیدا کردن آن که هیچ لذت چون لذت دیدار حق تعالی نیست
بدان که این مذهب همه مسلمانان است به زبان، ولکن اگر از خویشتن تحقیق این جویند تا دیدار چیزی که به جهت نبود و شکل و لون ندارد چه لذت دارد. این ندانند، ولکن زبان اقرار می دهند از بیم آن که در شرع آمده است، ولکن در باطن هیچ شوق نبود، بدان که آنچه نداند بدان مشتاق چون باشد؟ و هرچند تحقیق این سر در کتاب دشخوار بود، لکن ما به اشارتی مختصر تعریف کنیم. هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۸
مست با رخسار آتشناک بیرون تاختی حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۷
چو رویِ یارِ من زیبا نباشد محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۵
باز ما را جان به استقبال جانان میرود نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۴
هر سحر سلسله از پای سحر بگشایند عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
حکایت جنید که سر پسرش را بریدند
مقتدای دین، جنید، آن بحر ژرف سید حسن غزنوی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۱
گفتم که چوشب روی بکس ننمائی قاسم انوار : ملمعات ترکی
شماره ۱
ال یار عزیز ابله که: جان با دینه دور قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۴۹ - در مدح میر ابوالهیجا منوچهربن وهسودان
هرکه جانان را بمهر اندر عدیل جان کند فردوسی : پادشاهی گرشاسپ
بخش ۱
پسر بود زو را یکی خویش کام رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۱ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ تاهت القلوب بسماع بسم اللَّه، طابت القلوب بشهود بسم اللَّه، غابت القلوب بظهور بسم اللَّه، طوبى لمن حدیثه فى اللَّه، و جلیسه هو اللَّه. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۴۷
یک صافدل در انجمن روزگار کو؟ سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۲
فصل خزان رسید به گلشن صدا نماند باباطاهر عریان همدانی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۲۳۸
سرم بالین تنم بستر نداره فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۷
دل در طلبت هر دو جهان میبازد صفی علیشاه : مسمطات
شمارهٔ ۶
ای ترک چه باشد دگرت باز بهانه
