طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۶۸
جز عشق به عالم همه اوهام خیال است اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۹
یامن ناصبور را سوی خود از وفا طلب نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۴۴
تا باغ به دست باغبان خواهد بود اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲
آن بت وفا نکرد، که دل در وفای اوست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۳۰
سر مستان را ز محتسب ترسانند حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۷۰۸
ای لبت عقلم به غارت داده دوش سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۹
بالای بتان چاکر بالای تو شد اثیر اخسیکتی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳
باز مرا عشق کهن تازه شد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۳۳
باده بی لعل لب دلبر نمی باید زدن فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴۴
مستانه برا گوشهٔ چشمی سوی ما کن مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۷
تا عشق ترا است این شکرخائیها مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۵۲۳
این عمر کز و هست ملالی حاصل فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۳ - در مدح خواجه بزرگ احمد بن حسن میمندی گوید
ای وعده تو چون سر زلفین تو نه راست حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۳
خط عذار یار که بگرفت ماه از او خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۹
تا گلشن از طراوت روی تو یاد داد اسدی توسی : گرشاسپ‌نامه
نامه گرشاسب به نزد فریدون
سپهبد گزید این همه چار ماه شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۵۲
عشق او در میان جان دارم بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۶
گر توگوئی بت پرستم بت پرستی میکنم غزالی : رکن سوم - رکن مهلکات
بخش ۸۵ - پیدا کردن حقیقت کبر و آفت آن
بدان که کبر خلقی است بد و اخلاق صفت دل است ولیکن صفت آن به ظاهر پیدا آید. و حقیقت کبر آن است که خویشتن را از دیگران فراپیش دارد و بهتر داند. و از این اندر وی باد نشاطی پدید آید. و آن باد را که اندر وی پیدا شود کبر گویند و رسول (ص) گفت، «اعوذ بک من نفخه الکبر به تو پناهم از باد کبر» و چون باد در درون پدید آید دیگران را دون خود داند و به چشم خادمان بدیشان نگرد و باشد نیز که اهل خدمت نشناسد و گوید تو که باشی که خدمت مرا شایی؟ آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۰
مطرب امشب راه دیگر میزند
شمارهٔ ۶۸
جز عشق به عالم همه اوهام خیال است اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۷۹
یامن ناصبور را سوی خود از وفا طلب نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۴۴
تا باغ به دست باغبان خواهد بود اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲
آن بت وفا نکرد، که دل در وفای اوست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۳۰
سر مستان را ز محتسب ترسانند حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۷۰۸
ای لبت عقلم به غارت داده دوش سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۹
بالای بتان چاکر بالای تو شد اثیر اخسیکتی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳
باز مرا عشق کهن تازه شد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۳۳
باده بی لعل لب دلبر نمی باید زدن فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴۴
مستانه برا گوشهٔ چشمی سوی ما کن مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۷
تا عشق ترا است این شکرخائیها مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۵۲۳
این عمر کز و هست ملالی حاصل فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۳ - در مدح خواجه بزرگ احمد بن حسن میمندی گوید
ای وعده تو چون سر زلفین تو نه راست حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۳
خط عذار یار که بگرفت ماه از او خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۹
تا گلشن از طراوت روی تو یاد داد اسدی توسی : گرشاسپ‌نامه
نامه گرشاسب به نزد فریدون
سپهبد گزید این همه چار ماه شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۵۲
عشق او در میان جان دارم بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۶
گر توگوئی بت پرستم بت پرستی میکنم غزالی : رکن سوم - رکن مهلکات
بخش ۸۵ - پیدا کردن حقیقت کبر و آفت آن
بدان که کبر خلقی است بد و اخلاق صفت دل است ولیکن صفت آن به ظاهر پیدا آید. و حقیقت کبر آن است که خویشتن را از دیگران فراپیش دارد و بهتر داند. و از این اندر وی باد نشاطی پدید آید. و آن باد را که اندر وی پیدا شود کبر گویند و رسول (ص) گفت، «اعوذ بک من نفخه الکبر به تو پناهم از باد کبر» و چون باد در درون پدید آید دیگران را دون خود داند و به چشم خادمان بدیشان نگرد و باشد نیز که اهل خدمت نشناسد و گوید تو که باشی که خدمت مرا شایی؟ آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۰
مطرب امشب راه دیگر میزند
