طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۱
کو دم گرمی که سوزد پنبه گوش مرا طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۳۱
کسی که چیده به بیداری از رخت گل حیرت غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۵
خوبان نه آن کنند که کس را زیان رسد محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۲
به من که آتش عشقش نکرده دود هنوز محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴
حسن که تابان ز سراپای توست طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۶۱
فکر آن زلف مکن تا خم و تابت نبرد فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۸ - در مدح عضد الدوله امیر یوسف برادر سلطان محمود
روزه از خیمه ما دوش همی شد بشتاب محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۱
یار بیدردی غیر و غم ما می‌داند عین‌القضات همدانی : لوایح
فصل ۶۸
آنچه گفته‌اند که عاشق در مقام فراق خوشتر از آنکه درمقام وصال راستست زیرا که در فراق امیدوصالست و در وصال بیم هجر، اما با درد فراق ساختن و خود را بخود برانداختن از دید امتناع وصول بود واین از تفرقه خالی نیست زیرا که در درد انیت این باقی بود و در وصول بهویت او در باقی بود: مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۵۲
این سرکشی ایسرو سهی بالا چیست طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۷۴
دنیا و آخرت چو ترازو فتاده است محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۶
مدعی که آتش اعراض فروزندهٔ توست محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۲
کو دل که محو نرگس جادو فنت شوم غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳
هم وعده و هم منع ز بخشش چه حسابست طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۶
آن بلبل مستم که ز گلریزی افغان امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۳
ای همنفسان که پیش یارید محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴
مطرب بگو که این تری و این ترانه چیست ملا مسیح پانی پتی : رام و سیتا
بخش ۱۱۵ - بیان فراق رام
چو رام غافل از سیتا جدا ماند حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۲
آنکه در نثر، به دعوی ید بیضا می‌کرد فریدون مشیری : تا صبح تابناک اهورایی
بوی محبوبه شب
ماه تابید و چو دید آن همه خاموش مرا