غزالی : رکن سوم - رکن مهلکات
بخش ۲۸ - فصل (غیبت به چشم و دست و اشارت)
بدان که غیبت همه نه آن باد که به زبان باشد بلکه به چشم و نیز به دست و به اشارت و به نوشتن هم حرام بود. عایشه رضی الله عنه می گوید، «دست اشارت کردم که زنی کوتاه است». رسول (ص) گفت، «غیبت کردی». و همچنین لنگ رفتن و چشم احول کردن تا حال کسی معلوم شود همه غیبت است، اما اگر نام نبرد و گوید کسی چنین کرد غیبت نباشد، مگر که حاضران بخواهند دانست که را می گوید، آنگاه حرام باشد که مقصود تفهیم بود و به هرچه بود. صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۱
سوگند خوردهایم به موی تو بارها فریدون مشیری : ابر و کوچه
دست ها و دست ها
به دستهای او نگاه میکنم نهج البلاغه : خطبه ها
منزلت اهل بیت علیهم السلام
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> يذكر فيها فضائل أهل البيت </strong> صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۵۴
برده عقل و هوش از من دلبری قدح نوشی شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۱
راه شرابخانه را می دهمت نشان دگر صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۱۱
گفتم اندر قدمت این سر و این جان منست صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
دو چشم مست تو برشان یکدگر گوهند صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۲۴
در کوی تو یک لحظه اقامت نتوان کرد صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
چو آندو زلف شب آسا حجاب مه گردد صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۲۷
شاهدی کاهل نظر عشق جمالش دارند صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۳۱
خیال سر زده آورد در کنار منش صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۴۰
میبرد دل من بان ترک ختائی چون کنم صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۴۲
ما کعبه بجز کوی خرابات نکردیم صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۴۴
من اندر خرقه دوش از سوز می غرق عرق گشتم صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
خواهم از دیوانگی هر چند بکشم دست من صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
دلا بموسم گل باده نوش و خندان باش صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۴۹
مهر است مرا بر لب پیش لب قند تو صفایی جندقی : ترکیب ۱۱۴بندی عاشورایی
بند ۷۵
در شرع رسم رأفت و رحمت بنا نبود اوحدالدین کرمانی : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید
شمارهٔ ۶۱
آنجا که نه کون و نه مکان در گنجد
بخش ۲۸ - فصل (غیبت به چشم و دست و اشارت)
بدان که غیبت همه نه آن باد که به زبان باشد بلکه به چشم و نیز به دست و به اشارت و به نوشتن هم حرام بود. عایشه رضی الله عنه می گوید، «دست اشارت کردم که زنی کوتاه است». رسول (ص) گفت، «غیبت کردی». و همچنین لنگ رفتن و چشم احول کردن تا حال کسی معلوم شود همه غیبت است، اما اگر نام نبرد و گوید کسی چنین کرد غیبت نباشد، مگر که حاضران بخواهند دانست که را می گوید، آنگاه حرام باشد که مقصود تفهیم بود و به هرچه بود. صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۱
سوگند خوردهایم به موی تو بارها فریدون مشیری : ابر و کوچه
دست ها و دست ها
به دستهای او نگاه میکنم نهج البلاغه : خطبه ها
منزلت اهل بیت علیهم السلام
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> يذكر فيها فضائل أهل البيت </strong> صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۵۴
برده عقل و هوش از من دلبری قدح نوشی شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۱
راه شرابخانه را می دهمت نشان دگر صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۱۱
گفتم اندر قدمت این سر و این جان منست صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
دو چشم مست تو برشان یکدگر گوهند صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۲۴
در کوی تو یک لحظه اقامت نتوان کرد صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
چو آندو زلف شب آسا حجاب مه گردد صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۲۷
شاهدی کاهل نظر عشق جمالش دارند صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۳۱
خیال سر زده آورد در کنار منش صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۴۰
میبرد دل من بان ترک ختائی چون کنم صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۴۲
ما کعبه بجز کوی خرابات نکردیم صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۴۴
من اندر خرقه دوش از سوز می غرق عرق گشتم صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
خواهم از دیوانگی هر چند بکشم دست من صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
دلا بموسم گل باده نوش و خندان باش صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۴۹
مهر است مرا بر لب پیش لب قند تو صفایی جندقی : ترکیب ۱۱۴بندی عاشورایی
بند ۷۵
در شرع رسم رأفت و رحمت بنا نبود اوحدالدین کرمانی : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید
شمارهٔ ۶۱
آنجا که نه کون و نه مکان در گنجد
