سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۳
خود را چه اسیر غم ایام کنم؟ سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۲
ای حاصل دور سال و ماه عالم محمد بن منور : فصل دوم - حکایاتی که بر زبان شیخ رفته
حکایت شمارهٔ ۳۱
هم درین وقت یک روز شیخ بوعبداللّه باکو در مجلس شیخ بی‌خویشتن نشسته بود خواجه وار و پای بکمر زده، شیخ را چشم بر وی افتاد و درآن میان با کسی خلقی خوب بکرد و سخنی نیکو بگفت، آنکس شیخ راگفت خدایت بهشت روزی گرداناد. شیخ گفت ما را بهشت نباید! ما را بهشت نباید! با مشتی لنک و لوک و درویش، در آنجا جز شلان و کوران و ضعیفان نباشند، ما را دوزخ باید کی جمشید و نمرود و فرعون و هامان در آنجا و خواجه در آنجا و اشارت ببو عبداللّه کرد و مادرآنجا، و اشارت بخود کرد. شیخ عبداللّه بشکست و با خویشتن رسید، دانست کی ترک ادب عظیم ازوی در وجود آمد و توبه کرد و پیش شیخ آمد و تصدیق کرد وبعد از آن دیگر چنان ننشست. سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۱
از صحبت آن رشک ملک می ترسم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۰۱
اگر دمی بنوازد مرا نگار چه باشد؟ سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۰
ای شاخ گل این حسن قبولت نازم قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۲۹
در شعر شوی گر انوری را ثانی عطار نیشابوری : باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق
شمارهٔ ۵
دوش آمد و گفت: چند تنها باشی سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۶
باغی دارم همچو بهشت ای بلبل شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲
این کرد پریچهره ندانم که چه کرد است مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۱
گوشت کجا بناله‌ام ای‌دل فریب هست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۰۹
به گلزاری که آن شوخ پری‌پیکر کند بازی اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶۲
بد فرصتت چرخ فلک تن فرو مده امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۰
دلی کش صبر نبود آن من نیست شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۸
هیچ دانی که کیستیم و شما سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۱
ای بزم ترا ساغر می مجمره سوز خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳
عشقت چو درآمد ز دلم صبر بدر شد شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶
دل ما هر نفسی مشرب دیگر دارد وفایی شوشتری : غزلیات
شمارهٔ ۲۵
فکنده زلف تو در کار دل هزار گره سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۵۴
صبح است و نوای بلبلی می آید
شمارهٔ ۷۳
خود را چه اسیر غم ایام کنم؟ سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۲
ای حاصل دور سال و ماه عالم محمد بن منور : فصل دوم - حکایاتی که بر زبان شیخ رفته
حکایت شمارهٔ ۳۱
هم درین وقت یک روز شیخ بوعبداللّه باکو در مجلس شیخ بی‌خویشتن نشسته بود خواجه وار و پای بکمر زده، شیخ را چشم بر وی افتاد و درآن میان با کسی خلقی خوب بکرد و سخنی نیکو بگفت، آنکس شیخ راگفت خدایت بهشت روزی گرداناد. شیخ گفت ما را بهشت نباید! ما را بهشت نباید! با مشتی لنک و لوک و درویش، در آنجا جز شلان و کوران و ضعیفان نباشند، ما را دوزخ باید کی جمشید و نمرود و فرعون و هامان در آنجا و خواجه در آنجا و اشارت ببو عبداللّه کرد و مادرآنجا، و اشارت بخود کرد. شیخ عبداللّه بشکست و با خویشتن رسید، دانست کی ترک ادب عظیم ازوی در وجود آمد و توبه کرد و پیش شیخ آمد و تصدیق کرد وبعد از آن دیگر چنان ننشست. سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۱
از صحبت آن رشک ملک می ترسم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۰۱
اگر دمی بنوازد مرا نگار چه باشد؟ سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۰
ای شاخ گل این حسن قبولت نازم قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۲۹
در شعر شوی گر انوری را ثانی عطار نیشابوری : باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق
شمارهٔ ۵
دوش آمد و گفت: چند تنها باشی سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۶
باغی دارم همچو بهشت ای بلبل شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲
این کرد پریچهره ندانم که چه کرد است مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۱
گوشت کجا بناله‌ام ای‌دل فریب هست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۰۹
به گلزاری که آن شوخ پری‌پیکر کند بازی اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶۲
بد فرصتت چرخ فلک تن فرو مده امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۰
دلی کش صبر نبود آن من نیست شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۸
هیچ دانی که کیستیم و شما سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۱
ای بزم ترا ساغر می مجمره سوز خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳
عشقت چو درآمد ز دلم صبر بدر شد شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶
دل ما هر نفسی مشرب دیگر دارد وفایی شوشتری : غزلیات
شمارهٔ ۲۵
فکنده زلف تو در کار دل هزار گره سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۵۴
صبح است و نوای بلبلی می آید
