مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۳
ساقی برخیز کان مه آمد‌ سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۰
جنت سپند سوز گلستان روی توست سید حسن غزنوی : قصاید
شمارهٔ ۹ - در مدح بهرام شاه گوید
ای شاه دور چتر تو چرخ دگر شده است عطار نیشابوری : باب سوم: در فضیلت صحابه رضی الله عنهم اجمعین
شمارهٔ ۱
صدری که به صدق، صدر ثقلین او بود جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۲۴ - نسیم قبول از جانب مصر وزیدن و محمل زلیخا را چون عماری گل به مصر کشیدن
چو از مصر آمد آن مرد خردمند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۷۶
ساغر از غیر گرفتن گل بی پروایی است امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۱۸
فسون چشمش ار خوابم نبستی فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۱
گلرنگ شد درو دشت، از اشکباری ما صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۲۵
آسمان از برق آهم دست و پا را گم کند ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۸
بالای هفت چرخ مدور دو گوهرند حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۹
وصال او ز عمر جاودان به نیما یوشیج : مجموعه اشعار
ترا من چشم در راهم
ترا من چشم در راهم شباهنگام صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۰
نظر کن در ترازو داری آن خورشید تابان را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۷۲
دلا در روزه مهمان خدایی عین‌القضات همدانی : لوایح
فصل ۱۸۳
عجب چون عاشق در عالم خود بار نمی‌یابد در عالم معشوق از کجا بار یابد یعنی عاشق بخود خود را نمی‌تواند بود که بخود معشوق بود و معشوق را از اشتغال بحسن و کرشمۀ خود از کجا پروای بودن عاشق باشد بدین نسبت درد عاشق ابدیست و اندوه او سرمدی. خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۳
من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۹
به تیغ کج نشود راست هیچ کار اینجا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۶۹
از بدی‌ها آن چه گویم هست قصدم خویشتن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۲۴
دار ازان چوب به پیش ره منصور گذاشت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۴
عیش جهان پیسه بود گاه خوشی گاه بدی