فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
دی تا دل شب آن بت طناز کجا بود؟ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۴
دلم از قصه هجران چه گوید؟ بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۶۲
شمع این نوری که می بینی به سر بگرفته است فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۷
ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۱۶۸ - به آتش افکندن خلیل الرحمن را
خواست ابراهیم باهنگ و خرد وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۹۶
شکفتگیش چو هر روز نیست حالی هست مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۴۴
دیدمش خوی از گل ترش می بارید فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۳
چون سینه ماتمزدگان غرقه داغم قوامی رازی : دیوان اشعار
شمارهٔ ۶۴ - در غزل است
آن خط دمیده بر بناگوش ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۰
دل وصل تو خواهد ز من ای مهر گسل صفایی جندقی : نوحهها
شمارهٔ ۱۷
بار غم بنشسته سنگین بر دلم بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵
سر زلف تومی گردد به رخسار توگاهی کج فروغ فرخزاد : اسیر
چشم به راه
آرزویی است مرا در دل ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۲
ای خسروی که از رخ دوشیزگان غیب نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۴
دل نمی دانم کجا، زین آستانم می کشد ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۳
همیشه شمس به قصد تو گشته یار زحل کلیم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۱۳ - شکایت از تب و لرز
سرور ازین میهمان پر تعب یعنی که تب بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۹
چو فقر دست دهد ترک عز و جاهکنید رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۲۱ - جمال اصفهانی قُدِّسَ سِرُّه
اسمش عبدالرزاق و در فضایل و کمالات یگانهٔ آفاق. جامع علوم معقول و منقول. والد کمال الدین اسماعیل اصفهانی است. از تصوف و حکمت بهرهای وافی و حاصل وافر دریافته. ایام عمر خود را به عزلت و مجاهدت میگذرانیده. فاضلی است نحریر و ادیبی است بی نظیر. فرزانهای است هوشیار و سخنوری است بزرگوار. در اغلب فنون اهل حرفت نهایت قدرت داشته. دیوانش قریب به بیست هزار بیت. این چند شعر از قصاید اوست: بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۱
از غم تو بهدل ما گذرد
شمارهٔ ۱۱۹
دی تا دل شب آن بت طناز کجا بود؟ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۴
دلم از قصه هجران چه گوید؟ بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۶۲
شمع این نوری که می بینی به سر بگرفته است فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۷
ای غم ز دلم چه شد زمانی بدر آی ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۱۶۸ - به آتش افکندن خلیل الرحمن را
خواست ابراهیم باهنگ و خرد وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۹۶
شکفتگیش چو هر روز نیست حالی هست مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۴۴
دیدمش خوی از گل ترش می بارید فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۳
چون سینه ماتمزدگان غرقه داغم قوامی رازی : دیوان اشعار
شمارهٔ ۶۴ - در غزل است
آن خط دمیده بر بناگوش ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۰
دل وصل تو خواهد ز من ای مهر گسل صفایی جندقی : نوحهها
شمارهٔ ۱۷
بار غم بنشسته سنگین بر دلم بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵
سر زلف تومی گردد به رخسار توگاهی کج فروغ فرخزاد : اسیر
چشم به راه
آرزویی است مرا در دل ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۲
ای خسروی که از رخ دوشیزگان غیب نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۴
دل نمی دانم کجا، زین آستانم می کشد ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۳
همیشه شمس به قصد تو گشته یار زحل کلیم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۱۳ - شکایت از تب و لرز
سرور ازین میهمان پر تعب یعنی که تب بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۹
چو فقر دست دهد ترک عز و جاهکنید رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۲۱ - جمال اصفهانی قُدِّسَ سِرُّه
اسمش عبدالرزاق و در فضایل و کمالات یگانهٔ آفاق. جامع علوم معقول و منقول. والد کمال الدین اسماعیل اصفهانی است. از تصوف و حکمت بهرهای وافی و حاصل وافر دریافته. ایام عمر خود را به عزلت و مجاهدت میگذرانیده. فاضلی است نحریر و ادیبی است بی نظیر. فرزانهای است هوشیار و سخنوری است بزرگوار. در اغلب فنون اهل حرفت نهایت قدرت داشته. دیوانش قریب به بیست هزار بیت. این چند شعر از قصاید اوست: بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۱
از غم تو بهدل ما گذرد
