جمال‌الدین عبدالرزاق : رباعیات
شمارهٔ ۶
روئیست چو ماه عنبرآمیز او را اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
از آتش شوق تو دلم بریانست حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۶
حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۵
بس غریب و طرفه افتادست حال عاشقان ابوالفضل بیهقی : مجلد نهم
بخش ۲۳ - مذاکرات بوسهل و قاضی منصور
و گفتم درین قصّه که در ادب مذاکرت رفت در آن مجلس، هر چند این تاریخ جامع سفیان میشود از درازی که آن را داده میآید، بیتی چند از مذاکرات مجلس آن روزینه ثبت کنم، قصّه تمامتر باشد. و من این ابیات نداشتم و بگویم که بدست من چون افتاد: مردی بود بهرات که او را قاضی منصور گفتندی، رحمة اللّه علیه؛ و در فضل و علم و دبیری و شعر و رسالت و فضایل دستی تمام داشت. و شراب و عشرت دوست داشت و بدانسته که خذ العیش و دع الطّیش، و داد از دنیای فریبنده بباید ستد، و راه دیگر گرفت و خوش بزیست و خوش بخورد. و شمّامه پیش بزرگان بود، چنانکه هر مجلس که وی آنجا نبودی بهیچ نشمردندی . و حالی داشت با بو سهل زوزنی بحکم مناسبت در ادب، و پیوسته بهم بودندی و شراب خوردندی. و این روز قاضی منصور پگاه رفته بود و بنشاط مشغول شده و شراب نیک [ویرا] دریافته، بو سهل سوی او قطعه‌یی شعر فرستاد و وی در حال جواب نبشت بر آن روی، بو سهل دیگر نبشت و وی هم نبشت، و نیامد و روز بگذشت. من در حسرت آن قطعات بودم تا آنگاه که بدست بازآمد. و سبب یافتن آن افتاد که فاضلی از خاندان منصور خاسته بود نام او مسعود و اختلاف داشت نزدیک این قاضی و هر چه ازین باب رفتی تعلیق کردی . کمال‌الدین اسماعیل : غزلیات
شمارهٔ ۸۱
خبر گل بچمن می آرند حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۵
جانان چو هوای جلوه ی ناز کند صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
بر ما اگر ابلهی بناگاه زند اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۳
در سویدای دلم سودای عشقش جا گرفت حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۴
گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۳
حسنش، به می از حجاب بیرون آمد محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۱۳
شیخ را پرسیدند کی صوفیی چیست گفت آنچ در سر داری بنهی و آنچ در کف داری بدهی و آنچ بر توآید نجهی. امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۷
جان شد آواره و دل بهر تو افگار همان حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۲
ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۵۲
سلطنت بر مزید باد مدام حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۱
بی پا و سران که هرزه گردی دارند امامی هروی : اشعار دیگر
شمارهٔ ۱۴
ای بصد برهان در بحث حقایق گردون واعظ قزوینی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
یارب! نه سزای تست گر کرده ما حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۷۱
نبودم یکنفس طاقت که چشم از یار بربندم حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۰
گلگون سرشک، گرم جولانی کرد
شمارهٔ ۶
روئیست چو ماه عنبرآمیز او را اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
از آتش شوق تو دلم بریانست حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۶
حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۵
بس غریب و طرفه افتادست حال عاشقان ابوالفضل بیهقی : مجلد نهم
بخش ۲۳ - مذاکرات بوسهل و قاضی منصور
و گفتم درین قصّه که در ادب مذاکرت رفت در آن مجلس، هر چند این تاریخ جامع سفیان میشود از درازی که آن را داده میآید، بیتی چند از مذاکرات مجلس آن روزینه ثبت کنم، قصّه تمامتر باشد. و من این ابیات نداشتم و بگویم که بدست من چون افتاد: مردی بود بهرات که او را قاضی منصور گفتندی، رحمة اللّه علیه؛ و در فضل و علم و دبیری و شعر و رسالت و فضایل دستی تمام داشت. و شراب و عشرت دوست داشت و بدانسته که خذ العیش و دع الطّیش، و داد از دنیای فریبنده بباید ستد، و راه دیگر گرفت و خوش بزیست و خوش بخورد. و شمّامه پیش بزرگان بود، چنانکه هر مجلس که وی آنجا نبودی بهیچ نشمردندی . و حالی داشت با بو سهل زوزنی بحکم مناسبت در ادب، و پیوسته بهم بودندی و شراب خوردندی. و این روز قاضی منصور پگاه رفته بود و بنشاط مشغول شده و شراب نیک [ویرا] دریافته، بو سهل سوی او قطعه‌یی شعر فرستاد و وی در حال جواب نبشت بر آن روی، بو سهل دیگر نبشت و وی هم نبشت، و نیامد و روز بگذشت. من در حسرت آن قطعات بودم تا آنگاه که بدست بازآمد. و سبب یافتن آن افتاد که فاضلی از خاندان منصور خاسته بود نام او مسعود و اختلاف داشت نزدیک این قاضی و هر چه ازین باب رفتی تعلیق کردی . کمال‌الدین اسماعیل : غزلیات
شمارهٔ ۸۱
خبر گل بچمن می آرند حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۵
جانان چو هوای جلوه ی ناز کند صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
بر ما اگر ابلهی بناگاه زند اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۳
در سویدای دلم سودای عشقش جا گرفت حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۴
گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۳
حسنش، به می از حجاب بیرون آمد محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۱۳
شیخ را پرسیدند کی صوفیی چیست گفت آنچ در سر داری بنهی و آنچ در کف داری بدهی و آنچ بر توآید نجهی. امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۷
جان شد آواره و دل بهر تو افگار همان حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۲
ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۵۲
سلطنت بر مزید باد مدام حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۱
بی پا و سران که هرزه گردی دارند امامی هروی : اشعار دیگر
شمارهٔ ۱۴
ای بصد برهان در بحث حقایق گردون واعظ قزوینی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
یارب! نه سزای تست گر کرده ما حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۷۱
نبودم یکنفس طاقت که چشم از یار بربندم حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۰
گلگون سرشک، گرم جولانی کرد
