ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۱۷۰
خوبان همه چو صورت تو دلنشین چو جانی خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۹
با یار سر انداختنم سود نداشت عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۸
گرد مه خط معنبر می کشی رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۳۳ - لطف اللّه نیشابوری
اسم شریفش مولانا لطف اللّه. سالکی است صاحب جاه در زمان امیر تیمور و شاهرخ میرزا بوده. جناب شاه نورالدین نعمت اللّه را ملاقات نموده. شیخ آذری طوسی در جواهرالاسرار یکی از رباعیات مصنوعهٔ وی را نگاشته. در قدم گاه امام ثامن ضامنؑزاویهای داشته، در سنهٔ ۷۸۶ وفات یافت و به روضهٔ رضوان شتافت. غالب اشعارش در مدایح ائمهٔ اطهار است: قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۸
کم خور ای روشنضمیر از سفره دو نان و نمک سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۷
می خورم خون که حنا آن کف پا می بوسد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۶۹
علم فقها ز شرع و سنت باشد وحشی بافقی : مثنویات
در هجو کیدی (یاری) شاعر نما
ای کیدی مستراح بردار عطار نیشابوری : باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق
شمارهٔ ۵
جسمی است هزار چشمه خون زاده درو حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۶
گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶
هر که داند نقطهٔ خال ترا تفسیر چیست رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۱۴ - در مدح صدرالدین علی وزیر
تا کی کند حوادث گیتی مرا طلب ؟ شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳
مینماید هر زمانی روئی از ابرویی دگر رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۱۹۵ - در مدح ملک اتسز
ز عشقت ، ای عمل غمزهٔ تو خون خواری مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۱۶
تیری ز کمانچهٔ ربابی بجهید احمد شاملو : لحظهها و همیشه
ميان ِ ماندن و رفتن...
ميان ِ ماندن و رفتن حکايتي کرديم بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۰
نیارد سروهرگز میوه من چیزی عجب دیدم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۹
بیار آن جام می تا جان فشانیم اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۳
آنرا که شرف ز صحبت همنفسی است نهج البلاغه : حکمت ها
روش تحليل رويدادها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِنَّ اَلْأُمُورَ إِذَا اِشْتَبَهَتْ اُعْتُبِرَ آخِرُهَا بِأَوَّلِهَا
غزل شماره ۱۷۰
خوبان همه چو صورت تو دلنشین چو جانی خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۹
با یار سر انداختنم سود نداشت عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۸
گرد مه خط معنبر می کشی رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۳۳ - لطف اللّه نیشابوری
اسم شریفش مولانا لطف اللّه. سالکی است صاحب جاه در زمان امیر تیمور و شاهرخ میرزا بوده. جناب شاه نورالدین نعمت اللّه را ملاقات نموده. شیخ آذری طوسی در جواهرالاسرار یکی از رباعیات مصنوعهٔ وی را نگاشته. در قدم گاه امام ثامن ضامنؑزاویهای داشته، در سنهٔ ۷۸۶ وفات یافت و به روضهٔ رضوان شتافت. غالب اشعارش در مدایح ائمهٔ اطهار است: قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۸
کم خور ای روشنضمیر از سفره دو نان و نمک سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۷
می خورم خون که حنا آن کف پا می بوسد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۶۹
علم فقها ز شرع و سنت باشد وحشی بافقی : مثنویات
در هجو کیدی (یاری) شاعر نما
ای کیدی مستراح بردار عطار نیشابوری : باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق
شمارهٔ ۵
جسمی است هزار چشمه خون زاده درو حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۶
گر جلوهٔ دوست می کند عاشق سیر صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶
هر که داند نقطهٔ خال ترا تفسیر چیست رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۱۴ - در مدح صدرالدین علی وزیر
تا کی کند حوادث گیتی مرا طلب ؟ شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳
مینماید هر زمانی روئی از ابرویی دگر رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۱۹۵ - در مدح ملک اتسز
ز عشقت ، ای عمل غمزهٔ تو خون خواری مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۱۶
تیری ز کمانچهٔ ربابی بجهید احمد شاملو : لحظهها و همیشه
ميان ِ ماندن و رفتن...
ميان ِ ماندن و رفتن حکايتي کرديم بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۰
نیارد سروهرگز میوه من چیزی عجب دیدم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۹
بیار آن جام می تا جان فشانیم اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۳
آنرا که شرف ز صحبت همنفسی است نهج البلاغه : حکمت ها
روش تحليل رويدادها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِنَّ اَلْأُمُورَ إِذَا اِشْتَبَهَتْ اُعْتُبِرَ آخِرُهَا بِأَوَّلِهَا
