فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۲
طعنه اغیار بهر یار می باید کشید واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۸۵
تو صاف باش و، مزن حرف دردنوشی ما طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۷۲
به مثل سازی خود گر دکان نچیده خدا جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۹
از من غم روزگار ای یار مپرس صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۶۹ - جهتاالضیق والسعه
جهت باشد یکی ضیق وسعت باز امام خمینی : غزلیات
حسرت روی تو
امشب از حسرت رویت، دگر آرامم نیست سهراب سپهری : شرق اندوه
تراو
در آ، که کران را برچیدم، خاک زمان رفتم، آب نگر پاشیدم. ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۱۵
خدایگانا بر بنده بندگیت چنانک امام خمینی : غزلیات
محراب عشق
جز خم ابروی دلبر، هیچ محرابی ندارم کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۰
منم که داغ بلا گلشنی بنام منست امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۶ - در طور مخدومی
از غم یک شب که در هجرش دلم زاری کشید اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۱۳
سگ توام من و عمری بغم اسیر شدم میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۰
چون ساقی عشق سر خوش افتاد امشب فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۷
سر مکش از من که از من درد سر خواهی کشید فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۹
گه جولان غبار انگیز از آن شد رخش جانانم امام خمینی : غزلیات
سرود عشق
بهار آمد و گلزار، نور باران شد نظامی عروضی : دیباچه
بخش ۲ - فصل - در سبب تألیف کتاب
رسمی قدیم است و عهدی بعید تا این رسم معهود و مسلوک است که مؤلف و مصنف در تشبیب سخن و دیباچهٔ کتاب طرفی از ثناء مخدوم و شمتی از دعاء ممدوح اظهار کند، اما من بندهٔ مخلص در این کتاب بجای مدح و ثناء این پادشاه اذکار انعامی خواهم کردن که باری تعالی و تقدس در حق این پادشاه و پادشاه زاده فرموده است و بارزانی داشته تا بر رای جهان آرای او عرضه افتد و بشکر این انعام مشغول گردد، که در کتاب نا مخلوق و کلام نا آفریده میفرماید لئن شکرتم لازیدنکم که شکر بنده کیمیای انعام خداوندگار منعم است. امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۳
نگارم در گلستان رفت و خارم پیش می آید آرایه های ادبی : آرایه های لفظی
واج آرایی (نغمه حروف)
تکرار یک واج (صامت یا مصوت) است، در کلمه های یک مصراع یا یک بیت یا عبارت نثر به گونه ای که کلام را آهنگین می کند و آفریننده ی موسیقی درونی باشد و بر تاثیر سخن بیافزاید این تکرار آگاهانه ی واج ها را «واج آرایی» گویند. مثال: خیزید و خز آرید که هنگام خزان است باد خنک از جـانب خـوارزم وزان اسـت توضیح: در این بیت تکرار واج « خ » و « ز » باعث ایجاد موسیقی درونی شده است. توجه: در زبان فارسی بیست و نه واج داریم / (بیست و سه صامت و شش مصوت) صامت ها همان حروف الفبای فارسی هستند و مصوت ها « ـــ » و « ا » ، « ی » ، « و » می باشند. فلکی شروانی : قصاید
شمارهٔ ۴ - حبسیه
هیچ کس چاره ساز کارم نیست
شمارهٔ ۱۷۲
طعنه اغیار بهر یار می باید کشید واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۸۵
تو صاف باش و، مزن حرف دردنوشی ما طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۷۲
به مثل سازی خود گر دکان نچیده خدا جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۹
از من غم روزگار ای یار مپرس صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۶۹ - جهتاالضیق والسعه
جهت باشد یکی ضیق وسعت باز امام خمینی : غزلیات
حسرت روی تو
امشب از حسرت رویت، دگر آرامم نیست سهراب سپهری : شرق اندوه
تراو
در آ، که کران را برچیدم، خاک زمان رفتم، آب نگر پاشیدم. ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۱۵
خدایگانا بر بنده بندگیت چنانک امام خمینی : غزلیات
محراب عشق
جز خم ابروی دلبر، هیچ محرابی ندارم کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۰
منم که داغ بلا گلشنی بنام منست امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۶ - در طور مخدومی
از غم یک شب که در هجرش دلم زاری کشید اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۱۳
سگ توام من و عمری بغم اسیر شدم میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۰
چون ساقی عشق سر خوش افتاد امشب فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۷
سر مکش از من که از من درد سر خواهی کشید فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۹
گه جولان غبار انگیز از آن شد رخش جانانم امام خمینی : غزلیات
سرود عشق
بهار آمد و گلزار، نور باران شد نظامی عروضی : دیباچه
بخش ۲ - فصل - در سبب تألیف کتاب
رسمی قدیم است و عهدی بعید تا این رسم معهود و مسلوک است که مؤلف و مصنف در تشبیب سخن و دیباچهٔ کتاب طرفی از ثناء مخدوم و شمتی از دعاء ممدوح اظهار کند، اما من بندهٔ مخلص در این کتاب بجای مدح و ثناء این پادشاه اذکار انعامی خواهم کردن که باری تعالی و تقدس در حق این پادشاه و پادشاه زاده فرموده است و بارزانی داشته تا بر رای جهان آرای او عرضه افتد و بشکر این انعام مشغول گردد، که در کتاب نا مخلوق و کلام نا آفریده میفرماید لئن شکرتم لازیدنکم که شکر بنده کیمیای انعام خداوندگار منعم است. امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۳
نگارم در گلستان رفت و خارم پیش می آید آرایه های ادبی : آرایه های لفظی
واج آرایی (نغمه حروف)
تکرار یک واج (صامت یا مصوت) است، در کلمه های یک مصراع یا یک بیت یا عبارت نثر به گونه ای که کلام را آهنگین می کند و آفریننده ی موسیقی درونی باشد و بر تاثیر سخن بیافزاید این تکرار آگاهانه ی واج ها را «واج آرایی» گویند. مثال: خیزید و خز آرید که هنگام خزان است باد خنک از جـانب خـوارزم وزان اسـت توضیح: در این بیت تکرار واج « خ » و « ز » باعث ایجاد موسیقی درونی شده است. توجه: در زبان فارسی بیست و نه واج داریم / (بیست و سه صامت و شش مصوت) صامت ها همان حروف الفبای فارسی هستند و مصوت ها « ـــ » و « ا » ، « ی » ، « و » می باشند. فلکی شروانی : قصاید
شمارهٔ ۴ - حبسیه
هیچ کس چاره ساز کارم نیست
