باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۱۷
ز دست چرخ گردون داد دیرم اوحدی مراغه‌ای : جام جم
تمامی این ستایش بر سبیل اشتراک
خسروی طاهر و وزیری پاک باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۱۰
شوان استارگان یک‌یک شمارم باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۹۷
من آن مسکین تذروبی پرستم عثمان مختاری : شهریارنامه
بخش ۲۱ - گرفتن عاس شهریار را و بردن پیش هیتال شاه گوید
سرآینده دهقان چنین یاد کرد اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۵
چو از روز ازل رندی و قلاشی است آئینم باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۸۷
چرا آزرده حالی ای دل ای دل باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۸۲
خدایا داد از این دل داد از این دل اوحدالدین کرمانی : اشعار و قطعات پراکندهٔ دیگر
شمارهٔ ۱ - نسخهٔ معجون اُسقُف
تربد فلفل سیاه قاقله سمقونیا عطار نیشابوری : باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان
شمارهٔ ۱۴
رفتی و مرا خار شکستی در دل باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۷۹
دلی دیرم چو مو دیوانه و دنگ باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۷۷
دلی دیرم ولی دیوانه و دنگ جلال عضد : مفردات
شمارهٔ ۱۱
گنگ کور ار دو دیده بگشاید فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۳
گر عارف حق بینی چشم از همه بر هم زن ازرقی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۹۰
هر چند بدردم از دل محکم تو حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۵
ای جا که منم تا به خرابات بسی نیست رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۷۰ - فردوسی طوسی علیه الرّحمه
و هُوَ حکیم ابوالقاسم حسن بن اسحق بن شرف شاه از مشاهیر حکما و شعراست و کتاب شاهنامهٔ وی بر حکمتش گواست. همگی فصحا به استادی وی اقرار دارند و قول او را حجت می‌شمارند. از غایت اشتهار کالشّمس فی وسط النّهار محتاج به توضیح حال نیست اگرچه سخن سرایی معروف ولیکن به صفت زهد و تقوی موصوف است. در محبت و خلوص حضرت شاه ولایت و اهل بیت هدایت جد بلیغ فرموده. چنانکه سلطان محمود بیشتر به همین سبب از حکیم رنجید و ازوفای عهد دامن درکشید و تا دامان قیامت زهر ملامت چشید و به حکیم نسبت رفض داد ودرِ تحدید و سیاست گشاد. شرح این معنی در تواریخ مسطور و در السنه و افواه مذکور است. گویند که چون جناب حکیم وفات یافت شیخ ابوالقاسم کُرَّکانی فرمود که حکیم تمامت عمر خود را صرف مدحت مجوسیّه نمود، من بر وی نماز نگزارم و در همان شب حکیم را به خواب دید در مقام موقنان مقیم و در روح و ریحان جنت نعیم. ازوی پرسید که این منزلت به چه یافتی؟ حکیم گفت: به این بیت که در توحید حق سبحانه و تعالی گفته‌ام: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۶
چراغ راه ندارد به بزم روشن ما باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۴۱
مرا نه سر نه سامان آفریدند اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۸
چه غم دارد دل از اندیشه ما
دوبیتی شمارهٔ ۱۱۷
ز دست چرخ گردون داد دیرم اوحدی مراغه‌ای : جام جم
تمامی این ستایش بر سبیل اشتراک
خسروی طاهر و وزیری پاک باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۱۰
شوان استارگان یک‌یک شمارم باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۹۷
من آن مسکین تذروبی پرستم عثمان مختاری : شهریارنامه
بخش ۲۱ - گرفتن عاس شهریار را و بردن پیش هیتال شاه گوید
سرآینده دهقان چنین یاد کرد اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۵
چو از روز ازل رندی و قلاشی است آئینم باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۸۷
چرا آزرده حالی ای دل ای دل باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۸۲
خدایا داد از این دل داد از این دل اوحدالدین کرمانی : اشعار و قطعات پراکندهٔ دیگر
شمارهٔ ۱ - نسخهٔ معجون اُسقُف
تربد فلفل سیاه قاقله سمقونیا عطار نیشابوری : باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان
شمارهٔ ۱۴
رفتی و مرا خار شکستی در دل باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۷۹
دلی دیرم چو مو دیوانه و دنگ باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۷۷
دلی دیرم ولی دیوانه و دنگ جلال عضد : مفردات
شمارهٔ ۱۱
گنگ کور ار دو دیده بگشاید فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۳
گر عارف حق بینی چشم از همه بر هم زن ازرقی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۹۰
هر چند بدردم از دل محکم تو حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۵
ای جا که منم تا به خرابات بسی نیست رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۷۰ - فردوسی طوسی علیه الرّحمه
و هُوَ حکیم ابوالقاسم حسن بن اسحق بن شرف شاه از مشاهیر حکما و شعراست و کتاب شاهنامهٔ وی بر حکمتش گواست. همگی فصحا به استادی وی اقرار دارند و قول او را حجت می‌شمارند. از غایت اشتهار کالشّمس فی وسط النّهار محتاج به توضیح حال نیست اگرچه سخن سرایی معروف ولیکن به صفت زهد و تقوی موصوف است. در محبت و خلوص حضرت شاه ولایت و اهل بیت هدایت جد بلیغ فرموده. چنانکه سلطان محمود بیشتر به همین سبب از حکیم رنجید و ازوفای عهد دامن درکشید و تا دامان قیامت زهر ملامت چشید و به حکیم نسبت رفض داد ودرِ تحدید و سیاست گشاد. شرح این معنی در تواریخ مسطور و در السنه و افواه مذکور است. گویند که چون جناب حکیم وفات یافت شیخ ابوالقاسم کُرَّکانی فرمود که حکیم تمامت عمر خود را صرف مدحت مجوسیّه نمود، من بر وی نماز نگزارم و در همان شب حکیم را به خواب دید در مقام موقنان مقیم و در روح و ریحان جنت نعیم. ازوی پرسید که این منزلت به چه یافتی؟ حکیم گفت: به این بیت که در توحید حق سبحانه و تعالی گفته‌ام: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۶
چراغ راه ندارد به بزم روشن ما باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۴۱
مرا نه سر نه سامان آفریدند اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۸
چه غم دارد دل از اندیشه ما
