صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۰۵
از تلخ زبانان نشود پست خروشم رشیدالدین میبدی : ۴۷- سورة محمد
۲ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: فَاعْلَمْ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ بدان که این کلمه توحید مایه دین است و اسلام را رکن مهین است. حصار امانست و شعار اهل ایمان است و مفتاح جنانست. به گفتار، این کلمه نه اسلامست نه سلامست. به پذیرفتن این کلمه، نه ایمانست نه امانست. تا به زبان نگویى در دنیا سلامت نیست، تا به دل نپذیرى در عقبى کرامت نیست، هر که در حمایت این کلمه بزرگوار آمد در سراپرده امان خداى جبار آمد. مردى که هفتاد سال در کفر و شرک بوده و در وهده ضلالت و غوایت افتاده و در تعذیب خذلان و هجران مانده، چون روى به قبول دین اسلام آرد و این کلمات به زبان بگوید و به دل بپذیرد آن شرک و کفر وى همه نیست گرداند و در تاوش برق این کلمات در صدر توحید بر بساط امن بنشیند. پس آن کس که بیگانه است و میخواهد که در سراى آشنایى آید، مفتاح وى این کلمات است و آن آشنا که در حظیره اسلامست و خواهد که از کوره صورت درگذرد و به مناهج معانى رسد ابتداء وى گفتار این کلمات است و آن کس که خواهد از حجره رسم و نهاد خود هجرت کند بدرقه راه وى حقایق این کلمات است. صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۵۳۶
کمند زلف در گردن گذشتی روزی از صحرا اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۸
تن دردادم به درد عاشق فکنت فردوسی : داستان سیاوش
بخش ۱۳
شبی قیرگون ماه پنهان شده ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۱۹ - جهنم
ترسم من از جهنم و آتشفشان او مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۱۳
مردان رهت که سر معنی دانند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸۱۲
از روی نرم سرزنش خار می کشم ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۲ - به یکی از دوستان
ای شوکت ای شکسته دل دوستان خویش انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۷ - در مدح عمادالدین پیروزشاه و خواجه جلالالوزرا
ای رایت رفیعت بنیاد نظم عالم نهج البلاغه : خطبه ها
پذيرش حكميت
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> بعد ليلة الهرير </strong> رشیدالدین میبدی : ۳۸- سورة ص- مکیة
۱ - النوبة الاولى
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۰
ای دوست ره جفا رها کن ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۱۸ - تشبیب
در باغ تولیت دوش بودم روان بهر سو نهج البلاغه : حکمت ها
ملاک خوشبينى و بد بينى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِذَا اِسْتَوْلَى اَلصَّلاَحُ عَلَى اَلزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ اَلظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ حَوْبَةٌ فَقَدْ ظَلَمَ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۸۹۶
در آن محفل که من بردارم از لب مهر خاموشی طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۶۰
حباب وقت خودم در شط تنک ظرفی امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۷۲۰
مست من بی خبر از بزم چو در خانه شود ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۱۷ - درود به پوشکین
درود بر تو و فضل و کمالت ای پوشکین ملکالشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۱۵
نخلی که قد افراشت، به پستی نگراید
غزل شمارهٔ ۵۹۰۵
از تلخ زبانان نشود پست خروشم رشیدالدین میبدی : ۴۷- سورة محمد
۲ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: فَاعْلَمْ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ بدان که این کلمه توحید مایه دین است و اسلام را رکن مهین است. حصار امانست و شعار اهل ایمان است و مفتاح جنانست. به گفتار، این کلمه نه اسلامست نه سلامست. به پذیرفتن این کلمه، نه ایمانست نه امانست. تا به زبان نگویى در دنیا سلامت نیست، تا به دل نپذیرى در عقبى کرامت نیست، هر که در حمایت این کلمه بزرگوار آمد در سراپرده امان خداى جبار آمد. مردى که هفتاد سال در کفر و شرک بوده و در وهده ضلالت و غوایت افتاده و در تعذیب خذلان و هجران مانده، چون روى به قبول دین اسلام آرد و این کلمات به زبان بگوید و به دل بپذیرد آن شرک و کفر وى همه نیست گرداند و در تاوش برق این کلمات در صدر توحید بر بساط امن بنشیند. پس آن کس که بیگانه است و میخواهد که در سراى آشنایى آید، مفتاح وى این کلمات است و آن آشنا که در حظیره اسلامست و خواهد که از کوره صورت درگذرد و به مناهج معانى رسد ابتداء وى گفتار این کلمات است و آن کس که خواهد از حجره رسم و نهاد خود هجرت کند بدرقه راه وى حقایق این کلمات است. صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۵۳۶
کمند زلف در گردن گذشتی روزی از صحرا اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۸
تن دردادم به درد عاشق فکنت فردوسی : داستان سیاوش
بخش ۱۳
شبی قیرگون ماه پنهان شده ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۱۹ - جهنم
ترسم من از جهنم و آتشفشان او مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۱۳
مردان رهت که سر معنی دانند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸۱۲
از روی نرم سرزنش خار می کشم ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۲ - به یکی از دوستان
ای شوکت ای شکسته دل دوستان خویش انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۷ - در مدح عمادالدین پیروزشاه و خواجه جلالالوزرا
ای رایت رفیعت بنیاد نظم عالم نهج البلاغه : خطبه ها
پذيرش حكميت
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> بعد ليلة الهرير </strong> رشیدالدین میبدی : ۳۸- سورة ص- مکیة
۱ - النوبة الاولى
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۰
ای دوست ره جفا رها کن ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۱۸ - تشبیب
در باغ تولیت دوش بودم روان بهر سو نهج البلاغه : حکمت ها
ملاک خوشبينى و بد بينى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِذَا اِسْتَوْلَى اَلصَّلاَحُ عَلَى اَلزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ اَلظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ حَوْبَةٌ فَقَدْ ظَلَمَ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۸۹۶
در آن محفل که من بردارم از لب مهر خاموشی طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۶۰
حباب وقت خودم در شط تنک ظرفی امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۷۲۰
مست من بی خبر از بزم چو در خانه شود ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۱۷ - درود به پوشکین
درود بر تو و فضل و کمالت ای پوشکین ملکالشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۱۵
نخلی که قد افراشت، به پستی نگراید
