امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۹۸
هر بار که تو در دل شب در دلم آیی مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۴۶ - بیان آنک رسول علیه السلام فرمود ان لله تعالی اولیاء اخفیاء
قوم دیگر سخت پنهان می‌روند غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
ای روی تو قبلۀ حاجاتم قصاب کاشانی : ترکیبات
شمارهٔ ۸ - خجلت گفتار
چندان که صبا عطرفشان است در این باغ وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۷۱
مریض عشق اگر صد بود علاج یکیست عطار نیشابوری : باب سی و یكم: در آنكه وصل معشوق به كس نرسد
شمارهٔ ۴۴
این گنبد خاکستری پر اخگر قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۰
سیر دنیا یک قدم نشو و نمایی بیش نیست انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۰
آن کو به من سوخته خرمن نگرد فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۸۷
در صورت اگر طالب معشوق و مییم جلال عضد : مفردات
شمارهٔ ۲۵
در حقّ کسی که صد بدی با ما کرد قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶۸
از گردش و سیر فلک حادثه‌زای انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۰ - در مدح مجدالدین ابوالحسن‌العمرانی اذا شرفه السطان بالتشریف
اختیار سکندر ثانی اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در منع تبختر و طیش
نرم باش، ای پسر، به رفتن، نرم ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۶
مرغ دل راست عزم مسکن خویش فردوسی : رزم کاووس با شاه هاماوران
بخش ۴
یکی مرد بیدار جوینده راه خیام : دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸]
رباعی ۱۲۸
* از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی، غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۷۷ - اصل هشتم
بدان که توکل از جمله مقامات مقربان است و درجه وی بزرگ، ولکن علم وی در نفس خویش باریک و مشکل است و عمل وی دشخوار است و اشکال وی از آن است که هرکه هیچ چیز را جز حق تعالی در کارها اثری بیند در توحید وی نقصان است، و اگر جمله اسباب نیز از میان برگیرد در شریعت طعن کرده باشد، و اگر اسباب را نیز مسببی نبیند با عقل مکابره کرده باشد و چون بیند باشد که به چیزی از اسباب توکل کند و در توحید نقصان افتد. پس شرح توکل چنان که عقل و توحید و شرع درهم بگوید و میان همه جمع کند علمی غامض است و هرکسی نشناسد و ما اول فضیلت توکل بگوییم، آگاه حقیقت وی، آنگاه احوال و اعمال وی. مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۸
از عشق بتی شور چو قلزم میکن فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۰
هم دل به دلستانت رساند روزی نیر تبریزی : لآلی منظومه
بخش ۱۹ - ایضا
آغشته بخون پیکر شاه مدنی بین
شمارهٔ ۱۸۹۸
هر بار که تو در دل شب در دلم آیی مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۴۶ - بیان آنک رسول علیه السلام فرمود ان لله تعالی اولیاء اخفیاء
قوم دیگر سخت پنهان می‌روند غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
ای روی تو قبلۀ حاجاتم قصاب کاشانی : ترکیبات
شمارهٔ ۸ - خجلت گفتار
چندان که صبا عطرفشان است در این باغ وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۷۱
مریض عشق اگر صد بود علاج یکیست عطار نیشابوری : باب سی و یكم: در آنكه وصل معشوق به كس نرسد
شمارهٔ ۴۴
این گنبد خاکستری پر اخگر قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۰
سیر دنیا یک قدم نشو و نمایی بیش نیست انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۰
آن کو به من سوخته خرمن نگرد فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۸۷
در صورت اگر طالب معشوق و مییم جلال عضد : مفردات
شمارهٔ ۲۵
در حقّ کسی که صد بدی با ما کرد قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶۸
از گردش و سیر فلک حادثه‌زای انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۰ - در مدح مجدالدین ابوالحسن‌العمرانی اذا شرفه السطان بالتشریف
اختیار سکندر ثانی اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در منع تبختر و طیش
نرم باش، ای پسر، به رفتن، نرم ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۶
مرغ دل راست عزم مسکن خویش فردوسی : رزم کاووس با شاه هاماوران
بخش ۴
یکی مرد بیدار جوینده راه خیام : دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸]
رباعی ۱۲۸
* از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی، غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۷۷ - اصل هشتم
بدان که توکل از جمله مقامات مقربان است و درجه وی بزرگ، ولکن علم وی در نفس خویش باریک و مشکل است و عمل وی دشخوار است و اشکال وی از آن است که هرکه هیچ چیز را جز حق تعالی در کارها اثری بیند در توحید وی نقصان است، و اگر جمله اسباب نیز از میان برگیرد در شریعت طعن کرده باشد، و اگر اسباب را نیز مسببی نبیند با عقل مکابره کرده باشد و چون بیند باشد که به چیزی از اسباب توکل کند و در توحید نقصان افتد. پس شرح توکل چنان که عقل و توحید و شرع درهم بگوید و میان همه جمع کند علمی غامض است و هرکسی نشناسد و ما اول فضیلت توکل بگوییم، آگاه حقیقت وی، آنگاه احوال و اعمال وی. مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۸
از عشق بتی شور چو قلزم میکن فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۰
هم دل به دلستانت رساند روزی نیر تبریزی : لآلی منظومه
بخش ۱۹ - ایضا
آغشته بخون پیکر شاه مدنی بین
