سعدی : قطعات
شمارهٔ ۲۲۱
نظر به چشم ارادت مکن به صورت دنیا فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۵۹
باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲
یار به من باز جفا می کند ایرانشان : کوشنامه
بخش ۸۳ - پرسش آتبین از کاروانیان درباره ی ماچین
یکی روز، بس کاروانی شگرف حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۶
صبا وقت سحر بویی ز زلف یار میآورد مجیرالدین بیلقانی : ترکیبات
شمارهٔ ۳
به سر زلف سیه باز گره بر زده ای میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۶
در ده می لعل لاله گون صافی اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۵
ز بویی بیخودم رویی که دیده است اوحدی مراغهای : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - وله روحه الله روحه
ای رنج ناکشیده، که میراث میخوری سیدای نسفی : مسمطات
شمارهٔ ۶۰
در چمن امروز بلبل مست گفتار خود است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۷۵
رسید موسم گل ترک کار باید کرد عطار نیشابوری : بخش دوازدهم
الحكایة و التمثیل
بامریدان شیخی از راه دراز واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۷
کند پیوسته با آن تیغ ابرو هر که دمسازی ابوالفرج رونی : قصاید
شمارهٔ ۱۵ - ایضاً له
دلیل نصرت حق زخم نیزه عربست رشیدالدین میبدی : ۷- سورة الاعراف
۵ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ بدان که معنى ایمان تصدیق است، و حقیقت آن از روى شرع استوار داشتن است بدل، و اقرار است بزبان، و کردار است بتن و بمال، و تا این هر سه خصلت بهم مجتمع نشوند، نام ایمان بر وى نیفتد، و نه نام اسلام، که مؤمن مسلمان است و مسلمان مؤمن. شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۴
همچو این محجوب ما صاحب جمالی هست نیست قاآنی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۱۹
چو زنی در دام شهوت شد اسیر کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۳۲
عمر چگونه جهد از دست خلق امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۴۰۷
توانگری به دل است، ای گدای با صد گنج جامی : دفتر اول
بخش ۱۶۹ - سؤال و جواب
ور تو گویی که کاملان بسیار
شمارهٔ ۲۲۱
نظر به چشم ارادت مکن به صورت دنیا فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۵۹
باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲
یار به من باز جفا می کند ایرانشان : کوشنامه
بخش ۸۳ - پرسش آتبین از کاروانیان درباره ی ماچین
یکی روز، بس کاروانی شگرف حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۶
صبا وقت سحر بویی ز زلف یار میآورد مجیرالدین بیلقانی : ترکیبات
شمارهٔ ۳
به سر زلف سیه باز گره بر زده ای میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۶
در ده می لعل لاله گون صافی اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۵
ز بویی بیخودم رویی که دیده است اوحدی مراغهای : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - وله روحه الله روحه
ای رنج ناکشیده، که میراث میخوری سیدای نسفی : مسمطات
شمارهٔ ۶۰
در چمن امروز بلبل مست گفتار خود است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۷۵
رسید موسم گل ترک کار باید کرد عطار نیشابوری : بخش دوازدهم
الحكایة و التمثیل
بامریدان شیخی از راه دراز واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۷
کند پیوسته با آن تیغ ابرو هر که دمسازی ابوالفرج رونی : قصاید
شمارهٔ ۱۵ - ایضاً له
دلیل نصرت حق زخم نیزه عربست رشیدالدین میبدی : ۷- سورة الاعراف
۵ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ بدان که معنى ایمان تصدیق است، و حقیقت آن از روى شرع استوار داشتن است بدل، و اقرار است بزبان، و کردار است بتن و بمال، و تا این هر سه خصلت بهم مجتمع نشوند، نام ایمان بر وى نیفتد، و نه نام اسلام، که مؤمن مسلمان است و مسلمان مؤمن. شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۴
همچو این محجوب ما صاحب جمالی هست نیست قاآنی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۱۹
چو زنی در دام شهوت شد اسیر کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۳۲
عمر چگونه جهد از دست خلق امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۴۰۷
توانگری به دل است، ای گدای با صد گنج جامی : دفتر اول
بخش ۱۶۹ - سؤال و جواب
ور تو گویی که کاملان بسیار
