رشیدالدین میبدی : ۲۹- سورة العنکبوت- مکّیّة
۱ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، بسم اللَّه الملک المتعالى عن الحدود و الغایات المقدس عن الدرک و النهایات، المنزّه عن تجارف العبارات، الباطن عن حصر الاحاطات، الظاهر فى البیّنات و الآیات. اوّل باران از ابر عنایات این نام است اوّل نفس از صبح کرامت این نامست، اوّل جوهر از صدف معرفت این نامست، اوّل نشان از وجود حقیقت این نامست. اوّل شاهد بر مشاهده روح این نامست، دل را فتح و جان را فتوح این. نامست معرفت را راه است حقیقت را درگاهست. انبساط را در است، صحبت را سر است. فرا وصال اشارتست، از کمال حال عبارتست خائف را امان است، راجى را ضمان است. طالب را شرفست، عارف را صلف است، محبّ را تلف است. فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۴
ای نام تو روح قدس و پیکر لب ما فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۰
هر رنج که میرسد بجانم سید حسن غزنوی : مقطعات
شمارهٔ ۶
اکفی الکفاة مشرق و مغرب رشید دین نیر تبریزی : لآلی منظومه
بخش ۴۱ - رباعیات در مدح حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
ایداده وجود را صفای دگری شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۲۷
باده می نوش و جام را می بین فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۴
من ببوی خوش تو دلشادم طغرای مشهدی : قصاید و مقطعات
شمارهٔ ۴
بخت باید مرد را در هند پر دیو و پری فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۰۵
هر که میخواهد سخن گستر بود در انجمن شاطرعباس صبوحی : غزلیات
همت مردانه
ای خوش آنانکه قدم بر در میخانه زدند امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۴
گِلْدَسْتِهْ! ته واسِّرْ سَرْگِردُونْمِهْ، آوارْ فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹
تجلی چون کند دلبر کنم شکران تجلی را ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۲
شوخی که گسسته بود پیمان از من قائم مقام فراهانی : نامه‌های فارسی
شمارهٔ ۷۴ - ولیعهد به میرزا عبدالوهاب نوشته است
دبیر بی نظیر، عطارد شان، پسحیان الدورانی، وصاف الزمانی، وحید الدهر، فرید العصر، میرزا عبدالوهاب منشی الممالک بداند که: چون فرط رافت مقتضی ارقام ارقام عنایت ارتسام و کثرت عطوفت مستلزم صدور مناشر مرحمت اختتام است. لهذا پروانه ملاطفت نشانه صادر میشود. رشیدالدین میبدی : ۲۸- سورة القصص- مکیة
۴ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: إِنَّ قارُونَ کانَ مِنْ قَوْمِ مُوسى‏ فَبَغى‏ عَلَیْهِمْ حبّ الدنیا حمل قارون على جمعها و جمعها حمله على البغى علیهم و صار کثرة ماله سبب هلاکه. و فى الخبر، حب الدنیا رأس کل خطیئة. مولوی : دفتر اول
بخش ۱۱ - حکایت بقال و طوطی و روغن ریختن طوطی در دکان
بود بقالی و وی را طوطی‌یی نهج البلاغه : حکمت ها
شناخت جایگاه عبادت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> لاَ طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِي مَعْصِيَةِ اَلْخَالِقِ فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۰
نبود این تنگنا جای خوشی در غم فرو رفتم نسیمی : قصاید
شمارهٔ ۸
آ، الف اول امیر و اعلم و اعلا علی است فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۴
رفتیم من و دل دوش ناخوانده بمهمانش