مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۱۸ - قصهٔ اهل سبا و حماقت ایشان و اثر ناکردن نصیحت انبیا در احمقان
یادم آمد قصهٔ اهل سبا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳۵
گر چه به زیر دلقی شاهی و کیقبادی سعدی : مثنویات
شمارهٔ ۲۱
همه دانند لشکر و میران محمد بن منور : فصل دوم - حکایاتی که بر زبان شیخ رفته
حکایت شمارهٔ ۹۶
در آن وقت کی شیخ قدس اللّه روحه العزیز بنشابور بود، دختر علوی پیش شیخ درآمد و مادر و پدر این دختر سؤال کردندی از مردمان. شیخ آن دختر را پیش خویش بنشاند و گفت این پوشیده از فرزندان پیغامبرست و شما دوستی او می‌کنید و در وقت صلوات دادن بر وی آوازها بلند می‌کنید. اکنون بُرهان آن دعوی بنمایید که در حقّ جد او می‌کنید بنیکویی کردن شیخ جامه از سر برکشید و بدان دختر داد و آن جمع کی آنجا حاضر بودند موافقت کردند و دختر به مراد تمام رسید. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۷۱
ای صبا برگی ازان گلشن بی خار بیار حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۴
هاتفی از گوشه ی می خانه دوش حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵
جان و دل غفلت زده باری شده ما را بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۹۹
باز از جهان حسرت دیدار می‌رسم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۷
نخواهد از شکنج دام هرگز کرد آزادم سعدی : مثنویات
شمارهٔ ۳۱ - حکایت
پیری اندر قبیلهٔ ما بود نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵
هر که با جام می لعل لبش همدم نیست ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۸۹
ای دوست مرا به کام دشمن کردی عطار نیشابوری : بخش دوازدهم
الحکایه و التمثیل
حکیمی را یکی زر در بدل زد اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۴۷
آتش آهم نهال وادی ایمن شده جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵۷
عقدهٔ دل واکند زلف گرهگیر کسی حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۹
خوش آنکه دلم آینه سیمای تو باشد اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴
بزلف اگر ببری جان بی قرار از ما صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۶
افسوس که از حالت خود بیخبرانیم نهج البلاغه : حکمت ها
جایگاه حکمت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> خُذِ اَلْحِكْمَةَ أَنَّى كَانَتْ فَإِنَّ اَلْحِكْمَةَ تَكُونُ فِي صَدْرِ اَلْمُنَافِقِ فَتَلَجْلَجُ فِي صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْكُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِي صَدْرِ اَلْمُؤْمِنِ وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۱۱۴
باده کو تا خرد این دعوی بیجا ببرد