رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۵۹ - نشانی دهلوی
اسمش علی احمد و حکاک بود. به ریاضات و مجاهدات کوشش نمود. به مقامات عالیه رسید. درمجلس جهانگیر بود که مطربی این بیت را می‌خواند:
سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۳۲۲ - دیگ ریز
دیگریز امرد که باشد روی او مانند ماه
محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰
عجب گیرنده راهی بود در عاشق ربائیها
سرایندهٔ فرامرزنامه : فرامرزنامه
بخش ۹۷ - پاسخ دادن رای هندی، فرامرز را
چو این گفته بشنید ازو شاه رای
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۹
آمد شب و غمهای تو همچون عسسان
اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۴۲
در بادیه عشق تو سرگردانم
کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۸
چند نومید ز کوی تو دل زار آید
فرخی سیستانی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۲
با هنر او همه هنرها یافه
کمال‌الدین اسماعیل : قصاید
شمارهٔ ۱۰۳ - و قال ایضاً یمدحه
هزار جان مقدّس غریق نعمت و ناز
اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶
درد تو دوای این دل رنجورست
نجم‌الدین رازی : باب چهارم
فصل دوم
قال الله تعالی «کیف تکفرون بالله و کنتم امواتا فاحیا کم ثم یمیتکم ثم یحییکم ثم الیه ترجعون».
فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۴ - در مدح میر ابوالفتح فرزند سید الوزراء احمد بن حسن میمندی
من ندانم که عاشقی چه بلاست
کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۷
در شراب صحبت احباب زهر غفلتست
میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۱
هر کسی در جهان غمی دارد
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۰
رفتی و ز رفتن تو من خون گریم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۱
در عالم گل گنج نهانی مائیم
عبدالقهّار عاصی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۳۵
مرگ آمد و معنی زمان دیگر شد
نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۹۱
آئینه حق نماست این دل
همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰
حسنی که هست روی تورا بی نهایت است
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۹
در زرم چوکس تو بآواز آمد