اقبال لاهوری : رموز بیخودی
در معنی اینکه در زمانه انحطاط تقلید از اجتهاد اولی تر است
عهد حاضر فتنه ها زیر سر است خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۶
سرو را پای به گل می‌رود از رفتارش امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۲۹
تا دلم عاشق آن لعل شکربار بود خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۵۸
الهی نزدیک نفسهای دوستانی، حاضر دل ذاکرانی، از نزدیک نشانت میدهند و بر تر از آنی در دورت میجویند و تو نزدیکتر از جانی، ندانم که در جانی یا جانرا جانی نه این و نه آنی، جان را زندگانی مییابد تو آنی. خدایا هر که نه کُشته ای خودی مُردار است و مغبون کسی است که نصیب او از دوستی گفتار است، او را که راه جان و دل بکار است او را با دوست چه کار است. فردوسی : داستان رستم و شغاد
بخش ۴
چو با خستگی چشمها برگشاد هجویری : بابٌ ذکر ائمّتهم مِنْ أتباعِ التّابعین
۴۷- ابوحمزۀ خراسانی، رضی اللّه عنه
و منهم: داعی عصر، و یگانهٔ دهر، ابوحمزهٔ خراسانی، رضی اللّه عنه ملا احمد نراقی : باب چهارم
اسرار وجوب زکاه
و چون تشدید در امر زکاه را دانستی، بدان که سر در واجب کردن زکاه، بلکه ترغیب به مطلق بذل کردن مال، سه چیز است: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۰۷
فضای چرخ مقام نفس کشیدن نیست یغمای جندقی : مراثی و نوحه‌ها
شمارهٔ ۱۵
خود کجا آن جسم نغز آن جان پاک ای ذوالجناح آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱
گر جز تو کسی دل مرا برد رواست سعدی : غزلیات
غزل ۹۳
یار من آن که لطف خداوند یار اوست انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۲
با دل گفتم گرد بلا می‌پویی فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷
چون شعله ی پرتب است درون و برون ما باباافضل کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۲
مردان رهت واقف اسرار تواند صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲
گناه عاشق و معشوق را عقابی نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۹۵
یار ما در پرده شب باده تنها می خورد خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۴
هرگز به جهان چیزی جز یار نمی ماند هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۵
دلم رفت و جان حزین هم نماند شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۸
هر که در کوی تو جانا نفسی بنشیند سیف فرغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۰۱
چو بگذشت از غم دنیا بغفلت روزگار تو
در معنی اینکه در زمانه انحطاط تقلید از اجتهاد اولی تر است
عهد حاضر فتنه ها زیر سر است خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۶
سرو را پای به گل می‌رود از رفتارش امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۲۹
تا دلم عاشق آن لعل شکربار بود خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۵۸
الهی نزدیک نفسهای دوستانی، حاضر دل ذاکرانی، از نزدیک نشانت میدهند و بر تر از آنی در دورت میجویند و تو نزدیکتر از جانی، ندانم که در جانی یا جانرا جانی نه این و نه آنی، جان را زندگانی مییابد تو آنی. خدایا هر که نه کُشته ای خودی مُردار است و مغبون کسی است که نصیب او از دوستی گفتار است، او را که راه جان و دل بکار است او را با دوست چه کار است. فردوسی : داستان رستم و شغاد
بخش ۴
چو با خستگی چشمها برگشاد هجویری : بابٌ ذکر ائمّتهم مِنْ أتباعِ التّابعین
۴۷- ابوحمزۀ خراسانی، رضی اللّه عنه
و منهم: داعی عصر، و یگانهٔ دهر، ابوحمزهٔ خراسانی، رضی اللّه عنه ملا احمد نراقی : باب چهارم
اسرار وجوب زکاه
و چون تشدید در امر زکاه را دانستی، بدان که سر در واجب کردن زکاه، بلکه ترغیب به مطلق بذل کردن مال، سه چیز است: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۰۷
فضای چرخ مقام نفس کشیدن نیست یغمای جندقی : مراثی و نوحه‌ها
شمارهٔ ۱۵
خود کجا آن جسم نغز آن جان پاک ای ذوالجناح آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱
گر جز تو کسی دل مرا برد رواست سعدی : غزلیات
غزل ۹۳
یار من آن که لطف خداوند یار اوست انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۴۲
با دل گفتم گرد بلا می‌پویی فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷
چون شعله ی پرتب است درون و برون ما باباافضل کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۲
مردان رهت واقف اسرار تواند صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲
گناه عاشق و معشوق را عقابی نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۹۵
یار ما در پرده شب باده تنها می خورد خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۴
هرگز به جهان چیزی جز یار نمی ماند هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۵
دلم رفت و جان حزین هم نماند شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۸
هر که در کوی تو جانا نفسی بنشیند سیف فرغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۰۱
چو بگذشت از غم دنیا بغفلت روزگار تو
