قصاب کاشانی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۰
ایمنی قصاب ما را بیشتر ز افتادگی است عطار نیشابوری : وصلت نامه
مطلب در تنبیه و ترغیب سالک
ای دل آخر یک دمی بیدار شو جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۴۴ - پرسیدن دایه از زلیخا سبب گداختن و سوختن وی را در مشاهده شمع جمال یوسف علیه السلام
زلیخا را چو دایه آنچنان دید قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸
دست در حلقهٔ آن طرهٔ پرچین دارم محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳
از عاشقان حوالی آن خانه پر شده است خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳
خشنود بودن از غمِ عشق تو کار ماست طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰
تا بمن از ناز ساقی سرگران افتاده است عطار نیشابوری : باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع
شمارهٔ ۹۴
شمع آمد و گفت: کشتهٔ ایامم کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۷۲
ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۲۳
جانا، روان کن راحتی، ای راحت جان همه فرخی سیستانی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۴
نیکو مثلی زده ست شاها دستور امیرشاهی سبزواری : رباعیات
شمارهٔ ۳
شادم که ز من بر دل کس باری نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۸۶
تمتع با کمال قرب از آن رعنا نمی بینم ناصرخسرو : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳
ارکان گهرست و ما نگاریم همه مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۴۱
تو را تا دل بسان سنگ باشد عطار نیشابوری : باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن
شمارهٔ ۳۸
گاه از مویی مشوشت باید شد فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۷۵ - در مدح ملک زاده مسعود بن محمود بن سبکتگین
ای خانه مبارک و باغ بآفرین ناصرخسرو : سفرنامه
بخش ۷۳ - لحسا
لحسا شهری است بر صحرای نهاده که از هرجانب که بدان جا خواهی رفت بادیه عظیم بباید برید و نزدیک تر شهری از مسلمانی که آن را سلطانی است به لحسا بصره است و از لحسا تا بصره صد و پنجاه فرسنگ است و هرگز به بصره سلطانی نبوده است که قصد لحسا کند. شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۶ - وحشی شکار
تا کی در انتظار گذاری به زاریم رشیدالدین میبدی : ۱۰۹- سورة الکافرون- مکیة
النوبة الثالثة
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ اسم عزیز ما استنارت الظّواهر الّا بآثار توفیقه و ما استضاءت السّرائر الّا بانوار تحقیقه، فبتوفیقه وصل العابدون الى مجاهدتهم و بتحقیقه وجد العارفون کمال مشاهدتهم، و بتمام مجاهدتهم وجدوا آجل مثوبتهم، و بدوام مشاهدتهم نالوا عاجل قربتهم نام خداوندى که نثار دل دوستان امید دیدار او، بهار جان درویشان در مرغزار ذکر و ثناء او. هر کس را بهارى و بهار مؤمنان یاد وصال او. هر کجا راستى است آن راستى بنام او. هر کجا شادى است آن شادى بصحبت او. هر کجا عیشى است آن عیش بیاد او. هر کجا سوزى است آن سوز بمهر او. ملک امروز یاد و شناخت او، ملک فردا دیدار و رضاى او. اینت کرامت و منزلت، اینت سعادت و جلالت!
شمارهٔ ۲۰
ایمنی قصاب ما را بیشتر ز افتادگی است عطار نیشابوری : وصلت نامه
مطلب در تنبیه و ترغیب سالک
ای دل آخر یک دمی بیدار شو جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۴۴ - پرسیدن دایه از زلیخا سبب گداختن و سوختن وی را در مشاهده شمع جمال یوسف علیه السلام
زلیخا را چو دایه آنچنان دید قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸
دست در حلقهٔ آن طرهٔ پرچین دارم محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳
از عاشقان حوالی آن خانه پر شده است خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳
خشنود بودن از غمِ عشق تو کار ماست طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰
تا بمن از ناز ساقی سرگران افتاده است عطار نیشابوری : باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع
شمارهٔ ۹۴
شمع آمد و گفت: کشتهٔ ایامم کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۷۲
ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۲۳
جانا، روان کن راحتی، ای راحت جان همه فرخی سیستانی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۴
نیکو مثلی زده ست شاها دستور امیرشاهی سبزواری : رباعیات
شمارهٔ ۳
شادم که ز من بر دل کس باری نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۸۶
تمتع با کمال قرب از آن رعنا نمی بینم ناصرخسرو : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳
ارکان گهرست و ما نگاریم همه مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۴۱
تو را تا دل بسان سنگ باشد عطار نیشابوری : باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن
شمارهٔ ۳۸
گاه از مویی مشوشت باید شد فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۷۵ - در مدح ملک زاده مسعود بن محمود بن سبکتگین
ای خانه مبارک و باغ بآفرین ناصرخسرو : سفرنامه
بخش ۷۳ - لحسا
لحسا شهری است بر صحرای نهاده که از هرجانب که بدان جا خواهی رفت بادیه عظیم بباید برید و نزدیک تر شهری از مسلمانی که آن را سلطانی است به لحسا بصره است و از لحسا تا بصره صد و پنجاه فرسنگ است و هرگز به بصره سلطانی نبوده است که قصد لحسا کند. شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۶ - وحشی شکار
تا کی در انتظار گذاری به زاریم رشیدالدین میبدی : ۱۰۹- سورة الکافرون- مکیة
النوبة الثالثة
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ اسم عزیز ما استنارت الظّواهر الّا بآثار توفیقه و ما استضاءت السّرائر الّا بانوار تحقیقه، فبتوفیقه وصل العابدون الى مجاهدتهم و بتحقیقه وجد العارفون کمال مشاهدتهم، و بتمام مجاهدتهم وجدوا آجل مثوبتهم، و بدوام مشاهدتهم نالوا عاجل قربتهم نام خداوندى که نثار دل دوستان امید دیدار او، بهار جان درویشان در مرغزار ذکر و ثناء او. هر کس را بهارى و بهار مؤمنان یاد وصال او. هر کجا راستى است آن راستى بنام او. هر کجا شادى است آن شادى بصحبت او. هر کجا عیشى است آن عیش بیاد او. هر کجا سوزى است آن سوز بمهر او. ملک امروز یاد و شناخت او، ملک فردا دیدار و رضاى او. اینت کرامت و منزلت، اینت سعادت و جلالت!
