صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۳۳۲
نکشم ناز بتی را که جفاجو نبود جامی : دفتر اول
بخش ۳۱ - در ترغیب مطالب بر مراقبه که عبارت است از نسیان رؤیة المخلوق بدوام النظر الی الخالق بنسیان رؤیة المخلوق یعنی رونده راه می باید که دائما ناظر جناب احدیت باشد و رقم نسیان و نیستی و فنا بر ناصیه جمیع مخلوقات کشد
سر مقصود را مراقبه کن جامی : دفتر اول
بخش ۳۰ - در بیان معنی رباعی که منسوب است به یکی از سلسه خانواده خواجگان ماوراء النهر قدس الله اسرارهم
با هر که نشستی و نشد جمع دلت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۰۲
ز بیغمی نه ز مطرب ترانه می طلبم جامی : دفتر اول
بخش ۲۹ - در بیان آنکه از خودی خود رستن و از عجب و ریا خلاص شدن جز در خدمت پیر صاحب تصرف دست ندهد
آن زمان از ریا و عجب رهی ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۷۳
ایقد تو سرو جویبار چشمم امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۵۸
چون بگیتی هر چه میآید روان خواهد گذشت عطار نیشابوری : باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق
شمارهٔ ۶۰
گه نعره زن قلندرت خواهم بود سعدی : باب پنجم در عشق و جوانی
حکایت شمارهٔ ۱۰
در عنفوان جوانی چنان که افتد و دانی با شاهدی(طالبی) سری و سرّی داشتم به حکم آنکه حلقی داشت طیِّبُ الاَدا وَ خَلقی کالبدرِ اذا بَدا. سعدی : مثنویات
شمارهٔ ۳۱ - حکایت
پیری اندر قبیلهٔ ما بود جامی : دفتر اول
بخش ۲۶ - در ذکر قلبی آنان که دم از ذکر قلبی زنند و بر خود علامات آن نصب کرده آن را از قبیل ذکر خفیه شمارند و ندانند که آن نیز حکم ذکر جهر دارد بلکه ذکر جهر نیز از آن بهتر است زیرا که در ذکر جهر اصل ذکر متحقق است و احتمال غیر آن ندارد به خلاف ذکر خفیه
وان دگر شیخ پیش خلق جهان جامی : دفتر اول
بخش ۲۵ - تمثیل
جغد مسکین نشسته پهلوی باز حافظ : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۰
عمری ز پی مراد ضایع دارم عطار نیشابوری : بخش بیستم
(۶) حکایت جرجیس علیه السلام
سه بار آن کافر اندر آتش و خون جامی : دفتر اول
بخش ۲۴ - در بیان فرق میان رقص ارباب نقص و حال اهل کمال
رقص ناقص به سوی نقص بود عینالقضات همدانی : لوایح
فصل ۱۳۳
در حال مغلوبی روا بود که عاشق را پروای رفتن بدر معشوق نبود اگر چه داند که معشوق از کمال جلال بنزد او نیاید و این از آن بود که از مغلوبی او را در خود یابد و این حال بدشواری دست دهد از آنکه عکس معشوق درآینۀ مصفای دل دائم الحضور بود. جامی : دفتر اول
بخش ۱۸ - اشارت به ذکر خفیه که گفته اند لایطلع علیه ملک فیکتبه و لا نفس فتعجب به
ذکر گنج است و گنج پنهان به اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۰
ایزد که بکعبه کرد حکم سفرت مجیرالدین بیلقانی : شکوائیه
شمارهٔ ۱۱
هنگام آنکه صبح صف آسمان شکست مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۴
شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست
شمارهٔ ۳۳۲
نکشم ناز بتی را که جفاجو نبود جامی : دفتر اول
بخش ۳۱ - در ترغیب مطالب بر مراقبه که عبارت است از نسیان رؤیة المخلوق بدوام النظر الی الخالق بنسیان رؤیة المخلوق یعنی رونده راه می باید که دائما ناظر جناب احدیت باشد و رقم نسیان و نیستی و فنا بر ناصیه جمیع مخلوقات کشد
سر مقصود را مراقبه کن جامی : دفتر اول
بخش ۳۰ - در بیان معنی رباعی که منسوب است به یکی از سلسه خانواده خواجگان ماوراء النهر قدس الله اسرارهم
با هر که نشستی و نشد جمع دلت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۰۲
ز بیغمی نه ز مطرب ترانه می طلبم جامی : دفتر اول
بخش ۲۹ - در بیان آنکه از خودی خود رستن و از عجب و ریا خلاص شدن جز در خدمت پیر صاحب تصرف دست ندهد
آن زمان از ریا و عجب رهی ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۷۳
ایقد تو سرو جویبار چشمم امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۵۸
چون بگیتی هر چه میآید روان خواهد گذشت عطار نیشابوری : باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق
شمارهٔ ۶۰
گه نعره زن قلندرت خواهم بود سعدی : باب پنجم در عشق و جوانی
حکایت شمارهٔ ۱۰
در عنفوان جوانی چنان که افتد و دانی با شاهدی(طالبی) سری و سرّی داشتم به حکم آنکه حلقی داشت طیِّبُ الاَدا وَ خَلقی کالبدرِ اذا بَدا. سعدی : مثنویات
شمارهٔ ۳۱ - حکایت
پیری اندر قبیلهٔ ما بود جامی : دفتر اول
بخش ۲۶ - در ذکر قلبی آنان که دم از ذکر قلبی زنند و بر خود علامات آن نصب کرده آن را از قبیل ذکر خفیه شمارند و ندانند که آن نیز حکم ذکر جهر دارد بلکه ذکر جهر نیز از آن بهتر است زیرا که در ذکر جهر اصل ذکر متحقق است و احتمال غیر آن ندارد به خلاف ذکر خفیه
وان دگر شیخ پیش خلق جهان جامی : دفتر اول
بخش ۲۵ - تمثیل
جغد مسکین نشسته پهلوی باز حافظ : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۰
عمری ز پی مراد ضایع دارم عطار نیشابوری : بخش بیستم
(۶) حکایت جرجیس علیه السلام
سه بار آن کافر اندر آتش و خون جامی : دفتر اول
بخش ۲۴ - در بیان فرق میان رقص ارباب نقص و حال اهل کمال
رقص ناقص به سوی نقص بود عینالقضات همدانی : لوایح
فصل ۱۳۳
در حال مغلوبی روا بود که عاشق را پروای رفتن بدر معشوق نبود اگر چه داند که معشوق از کمال جلال بنزد او نیاید و این از آن بود که از مغلوبی او را در خود یابد و این حال بدشواری دست دهد از آنکه عکس معشوق درآینۀ مصفای دل دائم الحضور بود. جامی : دفتر اول
بخش ۱۸ - اشارت به ذکر خفیه که گفته اند لایطلع علیه ملک فیکتبه و لا نفس فتعجب به
ذکر گنج است و گنج پنهان به اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۰
ایزد که بکعبه کرد حکم سفرت مجیرالدین بیلقانی : شکوائیه
شمارهٔ ۱۱
هنگام آنکه صبح صف آسمان شکست مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۴
شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست
